Το βιβλίο του Γ. Ιωαννίδη «Το Αρχέτυπο των Θεάτρων»

«Είναι ο κάμπος

της Δράμας το υπερφυσικό

θέατρο του θεού Διόνυσου;»

Μιλάει για το βιβλίο του στον «Π.Τ.» ο κ. Γιάννης Ιωαννίδης

Του Θανάση Πολυμένη

ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ενδιαφέρον βιβλίο του Δραμινού κ. Γιάννη Ιωαννίδη με τίτλο: «Το Αρχέτυπο των Θεάτρων», παρουσιάστηκε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στη μικρή αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου.

Στο βιβλίο του ο κ. Ιωαννίδης παρουσιάζει μια εκδοχή σχετικά με το θεό Διόνυσο και το υποτιθέμενο θέατρό του, το οποίο θα έπρεπε να υπάρχει στην περιοχή.

Μιλώντας στον «Π.Τ.» για το βιβλίο του ο ίδιος, σημειώνει ότι, «αφορά την περιοχή μας. Έχω την άποψη και την ιδέα ότι, ο θεός Διόνυσος, αφού διάλεξε σαν θεός του κρασιού και του θεάτρου το Παγγαίο, επομένως αναρωτήθηκα από πού προκύπτει αυτό. Έπρεπε κάπου να υπάρχει ένα πρωτότυπο θέατρο. Μέχρι σήμερα πάντως δεν έχει βρεθεί ούτε μια πέτρα που να μαρτυρεί κάτι τέτοιο. Σαν θεός, δεν μπορεί να μην είχε θέατρο. Μήπως όμως  υπήρχε ένα υπερφυσικό  θέατρο; Μήπως αυτό είναι όλος ο κάμπος που βρίσκεται μπροστά μας; Δηλαδή, το αέτωμα του ναού είναι η τριγωνική μορφή του Παγγαίου όπως το βλέπουμε από το βορρά, και το θέατρο, η ορχήστρα, βρίσκονται μπροστά μας. Όλα αυτά, ψάχνοντας και διαβάζοντας τους τοπικούς μας συγγραφείς, αντιλήφθηκα ότι ο Διόνυσος παίζει μαζί μας και αντί να ζητήσει να έχει έναν απλό ναό, έχει όλο το λεκανοπέδιο ως ναό».

Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, «θα πρέπει βέβαια να σκεφτούμε ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα του μύθου. Όμως, κάποιοι από τους μύθους τους διαχειρίζονται ιερείς και ιερατεία. Και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το Παγγαίο δεν είναι ένα τυχαίο βουνό. Πριν από τον Ορφέα, έχουμε την μυστικιστική λατρεία της κόρης και μετά τον Διόνυσο που είναι και ο τελευταίος θεός που αναφέρεται. Ο Διόνυσος σαν θεός του κρασιού και του θεάτρου, επιλέγει αυτό το βουνό ως ιερό και όχι κάποιο άλλο. Άρα κάπου θα πρέπει να είχε και ένα μικρό θέατρο»

.

Ερωτώμενος για ποιο λόγο ξεκίνησε να ασχολείται μ’ αυτό το θέμα, εξηγεί ότι «το κίνητρό μου είναι ότι βρήκα την αρχαϊκή κεφαλή του Διόνυσου που υπάρχει σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Την είχα βρει πεταμένη στα μπάζα. Μετά από ψάξιμο αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για ιερό ξόανο και διαβάζοντας κατέληξα να γράψω αυτό το βιβλίο».

Το συγκεκριμένο βιβλίο αφορά τη δεύτερη επαυξημένη έκδοση και στηρίζεται στο θεό Διόνυσο, που έρχεται μετά τον Ορφέα, επισημαίνοντας ότι «ο Ορφέας είναι περισσότερο ένας επιστήμονας, είναι πλοηγός στην Αργώ, είναι μελετητής, ενώ ο Διόνυσος ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξουσία».

Όπως αναφέρεται μάλιστα και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του: «Ο μύθος είναι η πρώτη «επιστημονική» εξήγηση ενός γεγονότος ή φαινομένου. Τα στενά όρια της επιστήμης πρέπει να χαλαρώνουν όταν χρειάζεται να γίνει ο αποσυμβολισμός του.

Το ιερό όρος Πάγγαιο περικλείεται ανατολικά από το Νέστο ποταμό που εμφανίζεται από τις απαρχές του κόσμου και δυτικά από το θεοποιημένο ποταμό Στρυμόνα. Στο όρος εδρεύουν λατρείες που βασίζονται στο μυστικισμό όπως η μυστηριώδης λατρείας της Κόρης, καθώς και του Ορφέα του μεγαλύτερου μύστη. Ο θεός Διόνυσος το επιλέγει για το μαντείο του. Παρά τη συνεχή παρουσία λατρειών δεν υπάρχουν ανθρώπινες κατασκευές. Μάλλον διέκριναν ένα προϋπάρχοντα αόρατο πυρήνα όταν επιλέγανε την περιοχή.

Η φύση είναι στο μυστηριακό δημιούργημα του θεού. Αποκαλύπτεται στο μυημένο δια μέσου της γεωμετρίας, το «φιλοσοφικό» κομμάτι της αλήθειας που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση».