Ο πλεονέκτης
και υπερφίαλος άνθρωπος
«Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;» (Μάρκος, η, 36).
«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης όπου σης και βρώσις αφανίζει» (Ματθ., στ’, 19).
Tου κ. Γ. Κ. Χατζοπούλου, τ. Λυκειάρχη
Φλέγεται ο πλανήτης, το αξιοζήλευτο δώρο του Θείου Δημιουργού προς το εκλεκτό δημιούργημά του, τον άνθρωπο. Έμπλεος ο άνθρωπος από τα βαρύτατα πάθη του: την πλεονεξία, τον κενόδοξο εγωισμό και την αφροσύνη, επιδίδεται καθημερινά στη φθορά του θείου δώρου.
Με στεγνωμένη την ψυχή από την υπέρτατη αρετή, την αγάπη, βασανίζει τον νου του για την επινόηση μέσων με τα οποία θα ενσπείρει στην ψυχή του συνανθρώπου του το μίσος και την κακία, θα απαξιώσει την τεράστια αξία της ζωής, θα υψώσει τείχη δυσθεώρητα ανάμεσα στους συνανθρώπους του, θα διαγράψει την αρετή της συναδέλφωσης παγιώνοντας τη ρήση των Λατίνων: «ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος».
Κι όλα αυτά για να διαστρωματώσει την ανθρώπινη κοινωνία. Για να διαχωρίσει τους ανθρώπους σε πατρικίους και πληβείους, σε ελεύθερους και δούλους, σε ανθρώπους πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, για να καταστήσει υπερεπαρκή την τράπεζα των πρώτων και πενιχρή των δευτέρων, για να εξασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία των πρώτων και να αφαιρέσει από τους δεύτερους το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της θέλησης.
Και όσοι τολμούν – και με το δίκιο τους- να εκφράσουν λόγο ελεύθερο, δέχονται τη φίμωση με τρόπο ανηλεή. Τους θέτουν συχνά στη γωνία, τους φιμώνουν. Και όταν αυτοί αποτολμούν να υποστηρίξουν πως δε διαφέρουν σε τίποτε από αυτούς, βαρύς υψώνεται ο πέλεκυς του αφανισμού με χιλιάδες αθώα θύματα.
Επιβουλεύονται τα αγαθά της γης τους, φερόμενοι αλαζονικά και τυραννικά κι όταν οι δεύτεροι τολμούν να υψώσουν δίκαιη διαμαρτυρία, θέτουν σε εφαρμογή το δίκαιο του ισχυρού, που το υλοποιούν με την αφαίρεση της ζωής.
Δυστυχώς τόσο η ατομική, όσο και η ομαδική τυραννία δεν έλειψαν ούτε και πρόκειται να λείψουν από την ανθρώπινη κοινωνία. Οι κατά καιρούς διατυμπανιζόμες αρχές περί ισότητας, ίσων δικαιωμάτων καθώς και ίσης συμμετοχής στα υλικά αγαθά και στη διαχείριση της κοινωνικής ζωής δεν είναι τίποτε άλλο παρά φενάκη, που καλύπτει την ανεπίτρεπτη πλεονεξία και αλαζονεία των ισχυρών.
Πόση αξία μπορεί να έχει το ταξίδι στο διάστημα και η μείωση της ταχύτητας, όταν αυτά συχνά οδηγούν σε πόνο ψυχής τον άνθρωπο, όταν καθίστανται εφιάλτης της ειρηνικής ζωής; Όταν προσφέρουν στον συνάνθρωπο αντί του μάννα χολήν, όταν κρατούν σε εγρήγορση το μαρτύριο του μυθικού Σισύφου;
Πόσο μπορεί να καυχιέται ο σύγχρονος άνθρωπος για τις κινούσες τον θαυμασμό επινοήσεις του, όταν αυτές συνοδεύονται από συμφορές;
Ο μυθικός Προμηθέας δεν κοσμίζει σήμερα αγαθά ευτυχίας, αλλά μέσα οδυνηρής δοκιμασίας, που τη γεύεται συχνά ο άνθρωπος. Πολιτισμός δε σημαίνει μόνο επινοήσεις, που ικανοποιούν τις υλικές μόνο ανάγκες, αλλά, κυρίως, την ειλικρινή προσέγγιση των ψυχών.
