Eις μνημόσυνον του απελθόντος
ιατρού Ευάγγελου Μαρινόπουλου
6η Απριλίου του έτους 2023, ημερομηνία κατά την οποία, ο ιατρός Ευάγγελος Μαρινόπουλος μετέβη από τα παρόντα στα επέκεινα, αφήνοντας πίσω του μνήμη θαυμαστή.
Πράος και ειρηνικός, σοβαρός και βαθύνους, με πληρότητα Παιδείας και γνώσης της Επιστήμης που υπηρετούσε διεξήλθε τον βίο του.
Από νεαρά ηλικία διακρινόταν για τον μεστωμένο νου, την φιλομάθεια, τους φιλοσοφικούς στοχασμούς.
Όσο μεγάλωνε, παρ΄ όλες τις αντιξοότητες της ζωής του, ο τρόπος συμπεριφοράς γλύκανε, έγινε το χαμόγελο μειλίχιο και τα μάτια ακόμα, πιο πολύ στράφηκαν προς τα μέσα στον έσω άνθρωπο. Αυτό τον ενδιέφερε πάντοτε και σ΄αυτό στόχευε από μικρός, να’ ναι πρώτα άνθρωπος και μετά επιστήμων.
Η μνήμη του αφάνταστη. Ό,τι περνούσε από το νου του, έμενε ανεξίτηλο γραμμένο. Από αυτήν την τεράστια κινητή βιβλιοθήκη, αντλούσε τακτικά παραδείγματα πράξεων ανθρώπων που πέρασαν απ΄ την ζωή και άφησαν ισχυρό στίγμα της παρουσίας τους.
Ο ίδιος ήταν ένας απ’ αυτούς.
Οι δραστηριότητές του χαρακτηρίζονται πολυσχιδείς..
Ό,τι άγγιζε τον πνευματικό χώρο το επισκέφθηκε, άντλησε την γνώση και την κατέγραψε στην δισκέτα του νου. Στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου.
Με σκέψη πολύτροπη, με πρωτόφαντη ολιγάρκεια, ηθική ανωτερότητα και ψυχικό μεγαλείο πορεύτηκε στη ζωή. Πνεύμα σπινθηροβόλο, όλο κριτική οξύνοια, επινοητικότητα, διαποτισμένο με δηκτική ειρωνεία και λεπτό σαρκασμό.
Κάλαμος οξυγράφου συγγραφέως. Με το κεντρί της ήμερης μέλισσας υπηρετούσε τον λόγο ιδίως όταν ασκούσε κριτική στους πολιτικούς ή τους λογοτέχνες.
Τα άρθρα του στην έγκριτη εφημερίδα της Δράμας «ΠΡΩΪΝΟΣ ΤΥΠΟΣ» διακρίνονταν για την λεπτομερή καταγραφή των γεγονότων, την εις βάθος ερμηνεία τους, και την πρόβλεψη των δυσάρεστων επιπτώσεων.
Ωστόσο, έδιδε σε όλα τις εφικτές λύσεις. Τότε θεωρούσε τα άρθρα του ολοκληρωμένα και κυρίως υπεύθυνα.
Για το έργο του υπήρξαν πολλοί επικριτές. Τους αγνόησε και τους συγχώρεσε.
Μου έλεγε: « Άστους να λένε, άστους να πουν, αυτοί δεν ξέρουν ν’ αγαπούν».
Ήξερε πως στο ταξίδι της ζωής, οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν καλά την ευθύνη που απαιτεί ο δικός τους ρόλος και δεν χρειάζονταν υποδείξεις. Υπήρξε στον ρόλο «εφ’ ο ετάχθη» και στο καθήκον του συνεπής, ακέραιος, αυστηρός στην εφαρμογή των κανόνων της επιστήμης του.
Η προσφορά του στον συνάνθρωπο ξεπερνούσε τα όρια της θυσίας και της κατάθεσης ψυχής στον βωμό του χρέους.
Το πονεμένο βλέμμα του, από τα βάσανα της ζωής και τις περιπέτειες της υγείας του, η μεγαλόπρεπη ταπείνωσή του, η αρχοντική απλότητά του, χαράχτηκαν για πάντα στις ψυχές μας. Η καλοσύνη αντιφέγγιζε, το κάλλος της ψυχής του. Η ανεξικακία του ανακλούσε την φλόγα της καρδιάς του. Η σεμνοπρέπεια, η συμβουλευτική διάθεση για ό,τι καλύτερο, ο ανυπόκριτος έπαινος προς όσους του παρουσίαζαν τις δημιουργίες τους – και ήσαν πολλοί – είναι μερικοί πολύ πολύτιμοι λίθοι που κοσμούσαν τον χαρακτήρα του.
Η εύλαλη σιωπή του και το πονεμένο ενίοτε βλέμμα του, για τα παθήματα των Ελλήνων και της Ελλάδας φανέραν το μέγεθος της αγάπης του για την πατρίδα.
Μου είπε κάποτε:
«Δεν επιθυμώ να με γράψει η ιστορία, όταν θα πεθάνω. Ούτε να με θυμοί οι άνθρωποι. Το μόνο που θέλω είναι να ζει η Ελλάδα, για να ζωντανεύει σαν ακοίμητο φως τον κόσμο. Αυτός είναι ο ρόλος της κι πρέπει να τον πράξει».
Αυτός που με βλέμμα πονεμένο θωρούσε τα παθήματα της Ρωμιοσύνης και έκλεγε η ψυχή του, διέθεσε – ως άλλος ευεργέτης- την περιουσία του, για την ίδρυση του «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ».
Όταν πεθαίνει ένας μεγάλος – σπουδαίος επιφανής – στεκόμαστε προ αυτού σιωπηλοί.
Ο εκλιπών ιατρός ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ υπήρξε θαυμάσιο και θείο δώρο το ότι τον εγνωρίσαμε. Όσοι τον εγνώρισαν είναι σε θέση να βεβαιώσουν πως ήταν πράγματι μεγάλος, αρχοντικός και απλός, ευγενικός και αληθινός, παραδοσιακός και πρωτοπόρος. Στην αναστροφή του ταπεινός. Ούτε η ολιγωρία των πολλών, ούτε ο φόβος των συνεπειών, ούτε οι πολυχρόνιες και βασανιστικές ασθένειες μείωσαν την αγωνιστικότητά του ή έκαμψαν έστω και ελάχιστα το ασυμβίβαστο φρόνημά του.
Ήταν σοφός εν ρήμασι και απλούς εν ήθεσιν. Ανεπιτήδευτος και ευθύς όσους επιτιμούσε και επιεικής σε όσους έπασχαν θα έλεγα.
«Αγαθός εν αγαθοίς και αυστηρός εν πονηροίς. Σοφός εν λόγοις και άριστος εν αναστροφαίς».
Με αγάπη
Ο φίλος σου
Ιωάννης Δεϊρμεντζόγλου
