Με αφορμή την Παγκόσμια
Ημέρα των Εκπαιδευτικών
Του Βασίλη Γ. Χατζηθεοδωρίδη
Η 5 Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών ή Διεθνής Ημέρα Εκπαιδευτικών το 1994 και αποτελεί σημαντικό εξειδικευμένο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου της UNESCO (Παγκόσμια Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση) των ΟΗΕ (Ηνωμένων Εθνών), με σκοπό να υπενθυμίσει στην αθρωπότητα ολόκληρη την βαθιά υποχρέωσή της στο δάσκαλο και κυρίως στη διαχρονική του προσφορά στην ανθρωπότητα.
Με πρωτοπόρους τους Έλληνες στην σπαρτιατική και την αθηναϊκή ανατροφή των παιδιών στην άσκηση του σώματος και της ψυχής αγοριών και κοριτσιών, συνεχίστηκε και διιαχρονικά διαμορφώθηκε η εκπαίδευση, η μάθηση, η αγωγή, η παιδεία και η μόρφωση του ανθρώπου με τις παιδαγωγικές σχολές του κόσμου. Το βιλίο του Πλούταρχου «Περί παίδων Αγωγής» ορίζει το βασικό προσανατολισμό του ανθρώπου και φωτίζει τους δρόμους που οφείλουν να ακολουθούν τα παιδιά και οι νέοι, για να μπορούν να γίνουν ικανοί και χρήσιμοι για τον εαυτό τους και την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν. Αρκεί να θυμηθούμε τι έλεγαν οι απλοί πρόγονοί για τη σωματική και πνευματική άσκηση και το δάσκαλο: «Τα καλά κόποις κτώνται», «Της παιδείας οι μέν ρίζες πικρές, οι δε καρποί γλυκείς» και ο Μέγας Αλέξανδρος τόνιε «Στους γονείς μου οφείλω το ζειν και στο δάσκαλό μου το ευ ζειν» και πολλά άλλα.
«Η αποστολή του σύγχρονου εκπαιδευτικού δεν είναι να εκχερσώνει ζούγκλες, αλλά να αρδεύει ερήμους» (C.S. Lewis) .«Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει, ο καλός δάσκαλος εξηγεί, ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει και ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει» (William Arthur Ward).
«Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί η γέφυρα και να ενθαρρύνει τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες» (Ν. Καζαντάκης).
Στο βαθμό που ισχύει η άποψη πως ένας καλός δάσκαλος μπορεί να σώσει έναν άνθρωπο και ένας κακός να τον καταστρέψει, δεν αρκεί να ευχόμαστε όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν καλό δάσκαλο. Δεν φτάνει. Οι πολιτειακοί θεσμοί πρέπει να να μεριμνούν ώστε όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν καλούς δασκάλους, αν είναι δυνατόν χωρίς εξαίρεση. Και τι εννοούμε όταν λέμε «καλός δάσκαλος:» Να είναι , κατά την ελληνική αρχαιότητα «Καλός κ’ αγαθός» και κατά τις σύγχρονες ανθρωπιστικές επιστήμες να τρέφει απέραντη έμπρακτη αγάπη και σεβασμό προς τη φύση και τον άνθρωπο και να είναι καλά καταρτισμένος γύρω από την ψυχολογία του παιδιού, την παιδαγωγική επιστήμη και την διδακτική μεθοδολογία όλων των μαθημάτων ή των γνωστικών αντικειμένων που αφορούν κυρίως το νήπιο και το παιδί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με κατάλληλες βασικές σπουδές, αναγκαίες τακτικές επιμορφώσεις και μετεκπαιδεύσεις.
Σήμερα, και δεν γνωρίζω για πόσο χρονικό διάστημα ακόμη, τα βιβλία Οργανισμού Σχολικών Βιβλίων (ΟΣΚ) που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα είναι ανεπαρκή να αντιπροσωπεύουν μοναδικά πρότυπα διδακτικού υλικού. Το κατάλληλο άυλο διαδικτυακό ψυχολογικό, παιδαγωγικό και διδακτικό περιεχόμενο (υλικό), μπορούν να καλύψουν κάθε μορφής και είδους μορφωτική ανάγκη του παιδιού, του εφήβου και του νέου, αρκεί να έχουν βασικό κριτήριό τους την αυστηρή προσαρμογή τους στην ηλικιακή, ψυχολογική, παιδαγωγική και διδακτική πραγματικότητά του. Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο της μετάβασης από την συμβατική στην τεχνολογική –διαδικτυακή πραγματικότητα, τα αποτελέσματα της οποίας δεν μπορούν να προβλεφθούν. Ο κόσμος αλλάζει τεχνολογικά και ηλεκτρονικά ασύληπτα γρήγορα. Μ’ εμάς από δύσκολο ως ακατόρθωτο. Χωρίς εμάς, αλίμονο!..
