Διάλεξη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας

Η ανασκαφή ενός βυζαντινού

μοναστηριού στον Κορύλοβο Δράμας

Διάλεξη με θέμα: «Κορύλοβος Δράμας: Ανασκαφή ενός βυζαντινού μοναστηριού», πραγματοποιήθηκε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας, σε διοργάνωση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δράμας.

Ομιλητές της διάλεξης, ήταν οι αρχαιολόγοι, κ. Κώστας Τσουρής και κα. Ευαγγελία Παπαθεοφάνους.

Οι δυο αρχαιολόγοι μίλησαν για την ανασκαφή του βυζαντινού μοναστηριού, και ανέπτυξαν με λεπτομέρειες τα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στο σημείο.

Στο ύψωμα που σήμερα είναι γνωστό με το όνομα Κορύλοβος, πάνω από την πόλη της Δράμας, ανασκάφηκαν τα λείψανα βυζαντινής μονής-μονόχωρος ναός (15×5,5μ.) με νάρθηκα, τετράπλευρη δεξαμενή, τμήματα βοηθητικών χώρων, λείψανα τοίχων αδιευκρίνιστου προορισμού – εν ολίγοις, ένα μοναστήρι με μικρή έκταση και, επομένως, με ολογάριθμο ανθρώπινο δυναμικό, στις παρυφές της βυζαντινής πόλης.

Μερικά τριφυλλόσχημα φιαλοστόμια ήταν το μοναδικό διακοσμητικό στοιχείο. Βρέθηκαν επίσης, λίγα και πολύ μικρά σπαράγματα τοιχογραφιών.

Το σημαντικότερο από τα ευρήματα της ανασκαφής είναι το σύνολο των λιθίνων. Πρόκειται για σειρά αρχιτεκτονικών μελών που προέρχονται από την εκκλησία. Όλα έχουν δουλευτεί σε πολύ καλής ποιότητας ντόπιο μάρμαρο.

Η εργασία είναι επιμελημένη και ακριβής. Ο γλυπτός διάκοσμος διακρίνεται για το λεπτομερές σχέδιο και τη λιτότητα του ύφους. Τα θέματα ανήκουν στο τυπικό μεσοβυζαντινό θεματολόγιο, ωστόσο δεν αποτελούν απλώς κοινότυπες επαρχιακές παραλλαγές του είδους, αλλά ξεχωρίζουν για την τεχνική και τεχνοτροπική τους ποιότητα, που δείχνει ικανότατο τεχνίτη ίσως από κάποιο εργαστήριο σημαντικού κέντρου της περιφέρειας. Η κτηροτική επιγραφή σε υπέρθυρο σώζει το έτος ανοικοδόμησης: 1193/4. Η εκκλησία ήταν αφιερωμένη στο όνομα του Σωτήρος Χριστού, δηλαδή εόρταζε την 6^ην Αυγούστου.

Το συγκρότημα μάλλον εγκαταλείφθηκε, καταστράφηκε σταδιακά, και καταχωρήθηκε με το πέρασμα του χρόνου, διαδικασία που βρισκόταν σε εξέλιξη κατά την πρώτη περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας στην περιοχή.

Επομένως, ο ναός έπαυσε να λειτουργεί κατά τα τέλη της υστεροβυζαντινής περιόδου ή στις αρχές της τουρκοκρατίας.