Την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου στην Ονειρούπολη
Αναβιώνει το έθιμο
της Ειρεσιώνης από
το 2ο Δημοτικό σχολείο Δράμας
Για πρώτη φορά συμμετέχουν και άλλα σχολεία της πόλης μας
Του Θανάση Πολυμένη
ΓΙΑ ΑΛΛΗ μια χρονιά, αναβιώνει το έθιμο της Ειρεσιώνης από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Δράμας, ενώ για πρώτη φορά στην εκδήλωση θα συνδράμουν και άλλα σχολεία της πόλης μας.
Φέτος, το έθιμο θα αναβιώσει αρχικά το απόγευμα της Παρασκευής στην έναρξη του 7ου Επιστημονικού Συνεδρίου της Εταιρείας Επιστημών Αγωγής Δράμας στο Δημοτικό Ωδείο, ενώ μια πλήρη παρουσίασή του θα έχουν την τύχη να δούμε την επόμενη Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου και ώρα 11.00 στην κεντρική σκηνή της Ονειρούπολης.
Το έθιμο της Ειρεσιώνης αναβιώνει για δεύτερη χρονιά φέτος από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Δράμας, μόνο που φέτος θα συμμετέχουν και άλλα Δημοτικά και Νηπιαγωγεία της Δράμας. Κατά την εκδήλωση της Τετάρτης θα συγκεντρωθούν περίπου 600 παιδιά στην κεντρική σκηνή της Ονειρούπολης και θα είναι μια υπέροχη εικόνα όπου τόσα παιδιά κρατώντας τις Ειρεσιώνες, θα τραγουδήσουν κάλαντα 2500 χρόνων, τα κάλαντα του Ομήρου.
Παράλληλα στη σκηνή της Oνειρούπολης θα διαδραματιστεί δρώμενο με πληροφορίες σχετικές με το έθιμο, αλλά θα γίνει και μία προσπάθεια παρουσίασης μιας ζωντανής ιστοριογραμμής με την εξέλιξη του εθίμου.
Στο τέλος της εκδήλωσης θα ελευθερώσουν τα παιδιά ταχυδρομικά περιστέρια που θα στείλουν το μήνυμα της Ειρεσιώνης και στα παιδιά όλης της Ελλάδας
Τα σχολεία που συμμετέχουν εκτός από το 2ο Δημοτικό είναι: το 1ο Δημοτικό, το 3ο Δημοτικό, το 6ο Δημοτικό , το 7ο Δημοτικό, το 9ο Δημοτικό, το 14ο Δημοτικό σχολεία Δράμας, το Δημοτικό Σχολείο Αρκαδικού, το Δημοτικό Σχολείο Καλλιφύτου, το 1ο Νηπιαγωγείο, το 4ο Νηπιαγωγείο, το 5ο Νηπιαγωγείο και το 16ο Νηπιαγωγείο Δράμας.
Από την πρώτη αναβίωση του εθίμου της ειρεσιώνης το 2022. Φωτογραφίες αρχείου Π.Τ.
Το έθιμο της Ειρεσιώνης
Το έθιμο της Ειρεσιώνης έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και αποτελεί ουσιαστικά τον πρόδρομο του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Τα αρχαία χρόνια, στην αρχαία Αθήνα, τον Οκτώβριο, γιόρταζαν τα Πυανόψια. Ήταν η γιορτή που άλλαζε η χρονιά. Ήταν την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που άρχιζαν να οργώνουν τη γη για την καινούρια χρονιά, οπότε σηματοδοτούσε την αλλαγή του έτους.
Στο πλαίσιο αυτό, προκειμένου να ευχαριστήσουν τους θεούς για τη σοδειά της προηγούμενης χρονιάς και να τους παρακαλέσουν να είναι και πάλι καρπερή η γη για την επόμενη χρονιά, στόλιζαν κλαδιά ελιάς με καρπούς και μάλλινες κόκκινες και άσπρες κλωστές, απ’ όπου πήρε και την ονομασία του το έθιμο. (σ.σ. είρος= έριον, μαλλί).
Στη συνέχεια, έβγαιναν και τραγουδούσαν τα κάλαντα της εποχής, τα κάλαντα του Ομήρου. Τα παιδιά γυρνούσαν από πόρτα σε πόρτα όπως κάνουν και σήμερα και έψαλαν τα κάλαντα. Από τον Όμηρο, πριν από 3.000 χρόνια, έχουμε καταγεγραμμένα τα κάλαντα εκείνα, που είναι περίπου στο σημερινό ύφος. Τα παιδιά πήγαιναν στα σπίτια, ζητούσαν το κάτι τις τους, ευχαριστούσαν τους νοικοκυραίους και τους έδιναν ευχές. Γυρνούσαν στο σπίτι τους και κρεμούσαν το κλαδί ελιάς στις πόρτες. Την επόμενη χρονιά με την καινούρια Ειρεσιώνη, έκαιγαν την παλιά και κρεμούσαν την καινούρια. Έτσι διατηρούσαν όλο το χρόνο την Ειρεσιώνη.
Επειδή το έθιμο εκείνο άρεσε τότε σε πολλούς, είχε αρχίσει να απλώνεται και σε άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδα μέχρι που το δανείστηκαν οι Ρωμαίοι αργότερα. Μάλιστα οι Ρωμαίοι το επέκτειναν, βάζοντας το βράδυ στα κλαδιά της ελιάς αναμμένα φαναράκια. Εξ ου και τα φωτάκια σήμερα! Έρχεται η εποχή να επικρατήσει ο χριστιανισμός στο Βυζάντιο και πλέον οι αυτοκράτορες απαγορεύουν όλα τα αρχαία έθιμα και μαζί απαγορεύτηκε και αυτό. Όμως το έθιμο είχε περάσει στην Ευρώπη στη συνέχεια από τους Ρωμαίους. Εκεί δεν είχαν να στολίσουν ελιές, είχαν όμως έλατα! Αργότερα, όταν ήρθε ο Όθωνας με τους Βαυαρούς στην Ελλάδα, φέρνει στην Ελλάδα το στολισμένο χριστουγεννιάτικο έλατο σαν αντιδάνειο. Η καταγωγή του όμως ουσιαστικά είναι ελληνική.
