Ο Αντώνης Λουδάρος μιλάει στον «Π.Τ.»
Αντ. Λουδάρος: «Οι “Σκηνές από ένα γάμο”
είναι ένα υπέροχο ψυχογράφημα
και ο καθένας θα βρει κομμάτια του εαυτού του..»
Στη Δράμα το αριστουργηματικό έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν σε σκηνοθεσία του Αντώνη Λουδάρου
Της Σουζάνας Θεοδωρίδου
«Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Όχι μόνο εσύ κι εγώ, όλοι μας είμαστε – κι αυτό είναι το πιο θλιβερό. Μας δίδαξαν για την ανατομία, για τις γεωργικές μεθόδους στην Αφρική. Ξέρουμε απ’ έξω μαθηματικούς τύπους. Αλλά δεν μας έμαθαν τίποτα για τις ψυχές μας…», αναφέρει στο έργο του «Σκηνές από ένα γάμο» ο σπουδαίος Σουηδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν.
Πρόκειται για ένα έργο το οποίο γράφτηκε το 1970, αλλά δεν απέχει σημαντικά από τις ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα, την πραγματικότητα που ζούμε ή αυτή που αποφεύγουμε να δούμε, για τον αληθινό μας εαυτό και για τα συναισθήματα που προσπαθούμε να κρύψουμε μέσα μας.
Η παράσταση που συγκίνησε το κοινό για δύο χρονιές, έρχεται και στη Δράμα για μία μόνο παράσταση, στο Δημοτικό Ωδείο, στις 5 Νοεμβρίου και ώρα 21.00. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντώνης Λουδάρος στο βραβευμένο αριστούργημα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Σκηνές από έναν γάμο». Τον Γιόχαν, ερμηνεύει ο Αντώνης Λουδάρος και την Μαριάννα η Παυλίνα Χαρέλα.
O Αντώνης Λουδάρος, κατάφερε με τη δική του διασκευή και σκηνοθεσία να προσεγγίσει και να μεταφέρει το έργο του Μπέργκμαν, στις ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα. Μαζί με την Παυλίνα Χαρέλα, θα μας αφηγηθούν την ιστορία ενός ζευγαριού που μπορεί να έχουμε γνωρίσει, να έχουμε ακούσει γι’ αυτό ή ακόμη να έχουμε βρεθεί εμείς στην ίδια θέση.
Το έργο παρουσιάζει ένα ζευγάρι, το Γιόχαν, καθηγητή Πανεπιστημίου και τη Μαριάννα, δικηγόρο στο επάγγελμα. Το ζευγάρι αρχικά όταν μας συστήνεται μας φαίνεται ευτυχισμένο και αγαπημένο. Ουσιαστικά, όμως παλεύει για να δείξει πως είναι καλά. Σιγά σιγά, είναι σαν να κατεβαίνουμε σε ένα υπόγειο, στον εσωτερικό τους κόσμο, στα πραγματικά αισθήματα τους που έκρυβαν ακόμα και από το ίδιο τους τον εαυτό.
κ. Λουδάρο, σύμφωνα με τον Μπέργκμαν… είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι μπαίνοντας σε μια σχέση. Τι μας διδάσκει η παράσταση σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις;
Για εμένα αυτό το έργο είναι μια βαθιά τομή στις ανθρώπινες σχέσεις, πέρα από τον γάμο. Η ιστορία μιλάει σε ένα μεγάλο βαθμό για τις σχέσεις που συνάπτουμε μεταξύ μας. Δεν έχει σχέση αν είναι άνδρας – γυναίκα, άνδρας – άνδρας ή γυναίκα- γυναίκα. Σημασία έχει αυτό που λέει και ο Μπέργκμαν πως είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Όταν μπαίνουμε σε μια σχέση δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε τα αισθήματά μας. Έχουμε το ανικανοποίητο, δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα..
Ίσως δεν θα είμαστε ποτέ έτοιμοι για να μπούμε σε μια σχέση με την ιδανική εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας. Ίσως όταν συμβιβαστούμε ότι είμαστε απόλυτα μόνοι, μόνο τότε μπορούμε να ζήσουμε με την ανοησία των σχέσεων λέει ο ήρωας. Αυτό με βρίσκει σύμφωνο. Πιστεύω πως πρέπει να είμαστε πολύ δυνατοί, ο καθένας μας για να ανταπεξέλθει σε μια σχέση. Πώς μπορούμε αν δεν ξέρουμε τίποτα για τον εαυτό μας να καταλάβουμε τους άλλους; Οι «Σκηνές από ένα γάμο» είναι ένα υπέροχο ψυχογράφημα και ο καθένας θα βρει κομμάτια του εαυτού του.
κ. Λουδάρο πρωταγωνιστείτε στην παράσταση, ενώ παράλληλα έχετε κάνει τη σκηνοθεσία και τη διασκευή του έργου, η οποία διαδραματίζεται το 1970. Ποιες διαφορές ή ομοιότητες μπορείτε να επισημάνετε στις ανθρώπινες σχέσεις του τότε με το σήμερα;
Οι «Σκηνές από ένα γάμο» είναι ένα αριστούργημα και επέλεξα να κάνω διασκευή για να έρθει η παράσταση στο σήμερα και να μην διαδραματίζεται στο ’70.
Προβλήματα τα ζευγάρια αντιμετώπιζαν ανέκαθεν. Ωστόσο αφενός υπήρχαν περισπασμοί που τους έκαναν να μην αντιλαμβάνονται τόσο εύκολα ότι ασφυκτιούσαν. Σήμερα, με την κρίση του κορωνοϊού έγινε φανερό το πόσο εύκολα μπορεί να ανατραπούν όλα και κάποιοι αποφάσισαν πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να ζεις σε μια σχέση που σε πνίγει.
Ο Γιόχαν και η Μαριάννα, είναι ένα ζευγάρι που ζούσε μέσα σε περισπασμούς μέχρι τη στιγμή που ο Γιόχαν αποφάσισε να ακολουθήσει το «vivere pericolosamente». Εν τέλει χωρίς τους περισπασμούς του κοινωνικού πλαισίου, η σχέση τους παίρνει άλλη ρότα. Κι αυτό είναι που κάνει το έργο τόσο επίκαιρο, η ασφυξία, η ανάγκη για αλλαγή και η ανατροπή.
Η πανδημία που βιώνουμε, πώς πιστεύετε ότι επηρέασε τις ανθρώπινες σχέσεις; Υπάρχουν θετικά και αρνητικά;
Η παγκόσμια επιδημία έφερε στην επιφάνεια την κρυμμένη βία που επικρατεί πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών μας. Λεκτική και σωματική, η βία καμουφλάρεται πίσω από οικογενειακά γεύματα και βραδιές με φίλους. Τι συμβαίνει όταν είμαστε μόνοι;
Ωστόσο, υπήρχαν και εκείνοι που μέσα από αυτήν την κατάσταση κατάλαβαν ότι τελικά τα βρίσκουν περισσότερο από όσο πίστευαν με το σύντροφο τους ή τον ίδιο τους τον εαυτό. Βρήκαν την αφθονία των συναισθημάτων στην αφαίρεση των ερεθισμάτων.
