Άνθισαν και πάλι οι μυγδαλιές και προμηνύουν την Άνοιξη!

ΑΝΘΙΣΑΝ και πάλι οι μυγδαλιές, πρώτες απ’ όλα τα ανοιξιάτικα δέντρα και προμηνύουν την Άνοιξη. Ανθίζουν νωρίς, από τον Φλεβάρη ακόμα και φέρνουν μηνύματα αισιοδοξίας. Τέτοιες μέρες, ο αείμνηστος Δραμινός ποιητής και φιλόλογος Νίκος Κωνσταντινίδης, έβγαζε πάντα μια φωτογραφία με ανθισμένες μυγδαλιές και την έφερνε για δημοσίευση στον «Πρωινό Τύπο». Σταθερός στο ραντεβού του. Ο δικός μας Νίκος Κωνσταντινίδης, ο ποιητής της Άνοιξης, έφυγε από τη ζωή στις 4 Απριλίου 2017.

Θέλοντας να κρατήσουμε το «συνήθειο» των ημερών για την ανθισμένη μυγδαλιά, δημοσιεύουμε σήμερα εδώ το ομότιτλο ποίημά του: «Η Μυγδαλιά» από την ποιητική συλλογή του «Οπτική Γωνία 12» – 2000.

[Η Μυγδαλιά

Να την στον κήπο η μυγδαλιά

άνθισε πάλι.

Φλεβάρης στο νου μου ήρθαν τα παλιά,

μνήμες τσουβάλι.

Απόγευμα, τα νέφη χαμηλά∙

στον άδειο κήπο η μυγδαλιά φουντώνει

στη σιωπή που δυναμώνει.

Στο φράχτη ένας σπουργίτης συλλογιέται.

Στους δρόμους θλίψης φαντάσματα πλανιέται.

Η μυγδαλιά μοσκοβολάει∙

η ώρα βαίνει αθόρυβα, κυλάει.

18.2.1999]

Επίσης, σε ένα άλλο ποίημα με τον τίτλο «Οι μυγδαλιές ανθίσανε και φέτος» γράφει πάλι για τις μυγδαλιές. Δημοσιεύθηκε επίσης στον «Πρωινό Τύπο» 11 Μαρτίου 2016, απευθυνόμενος στην «Domenica»

[Οι μυγδαλιές ανθίσανε και φέτος.

Domenica,

Οι μυγδαλιές ανθίσανε στη Νέα Κρώμνη

και στους Κομνηνούς,

-στο Φαλακρό φίσκα τα χιόνια-

στους κήπους που μας πήγαιναν τα βήματά μας.

Ένα αγεράκι ανάλαφρο αργά τις αναδεύει

κι αυτές αναριγούν.

Ω θείο αντίκρισμα!

Οι μυγδαλιές που ζήσαμε είναι σαν από τόπο

απόκοσμο,

άγνωστο το αλφάβητό τους τώρα·

στεγνώνει το είναι των ανθρώπων κάθε μέρα

πιο πολύ.

Domenica,

Οι μυγδαλιές ανθίσανε και φέτος

στους τόπους που πηγαίναμε,

στους άδειους κήπους και στα ξεχασμένα

οικόπεδα.]