Από τον Σύλλογο Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Ν. Δράμας «ΑΛΚΥΟΝΗ
Κινήσεις και σημάδια που θα πρέπει
να παρατηρούν οι γονείς στην κρίσιμη ηλικία
Ημερίδα για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών από την γέννηση μέχρι και το 6ο έτος
Από αριστερά: η κα. Σοουτλή, ο κ. Γεωργιάδης, η κα. Μπαχαρίδου και η κα. Ξενίδου
Του Θανάση Πολυμένη
ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ενδιαφέρουσα ημερίδα για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών από την γέννηση μέχρι το 6 έτος της ηλικίας τους, πραγματοποίησε την Κυριακή 26 Μαρτίου, ο Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Ν. Δράμας «ΑΛΚΥΟΝΗ».
Στην ημερίδα, μίλησαν, η κα Αναστασία Μπαχαρίδου, Φυσικοθεραπεύτρια P.T., NDT, MScPT, ο κ. Κωνσταντίνος Γεωργιάδης, Εργοθεραπευτής NDT, SI και η κα. Ευαγγελία Σοουτλή, Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος MSc, οι οποίοι αναφέρθηκαν σε διάφορα ζητήματα, τα οποία συνήθως δεν γίνονται αντιληπτά κυρίως από τους γονείς για πολλούς λόγους, αλλά ακόμα και από εκπαιδευτικούς ή και από συγγενείς και έχουν άμεση σχέση με την ανάπτυξη των παιδιών.
Μ. Ξενίδου: Σκοπός μας να βοηθήσουμε τα παιδιά
Μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο» και αναφερόμενη στο θέμα της ημερίδας η πρόεδρος του Συλλόγου «ΑΛΚΥΟΝΗ» κα. Μαρία Ξενίδου, σημείωσε ότι πρόκειται για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών, από την ημέρα που γεννιούνται και μέχρι τα 6 χρόνια τους. «Θέλουμε να βοηθήσουμε τους γονείς να καταλάβουν μικρές λεπτομέρειες που δεν περνούν από το μάτι της μητέρας ή του πατέρα, το οποίο καμιά φορά μπορεί να είναι «τυφλό» λόγω συναισθημάτων», μας λέει η κα. Ξενίδου και συνεχίζει:
«Μερικές φορές υπάρχουν τόσο έντονα θέματα, δυσκολίες μικρές των παιδιών, για τα οποία θα θέλαμε να γνωρίζουμε όλοι μας για τα παιδιά μας, με σκοπό να τα βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν οτιδήποτε μπορεί να έχουν, γιατί δεν έχουμε ούτε την γνώση ή την εξειδίκευση να την παρατηρήσουμε. Να μπορέσουν να την ξεπεράσουν και να καταφέρουν να γίνουν δυνατά παιδάκια, γεμάτα αυτοπεποίθηση, ευτυχισμένα, αυτό που θέλουν όλοι οι γονείς.»
Στην ερώτηση τι θα ήταν εκείνο που θα συνιστούσε προς τους γονείς να προσέξουν μέσα από τη δική της εμπειρία, η κα. Ξενίδου απαντά: «Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω τόση πείρα από τον Σύλλογο, αλλά κυρίως η εμπειρία μου από τα δυόμιση χρόνια με αυτισμό της κόρης μου. Από αυτά που μαθαίνω, τις συζητήσεις που έχω ήδη κάνει με τα παιδιά που γνωριζόμαστε και συνεργαζόμαστε μέσω του Συλλόγου, είναι ότι, τις γνώσεις που έχω αποκτήσει τα δυόμισι χρόνια, αν τις ήξερα πριν, ακόμα κι από την γέννηση της μικρής, θα μπορούσα να είχα δει πράγματα, να τα αντιληφθώ, να τα δεχτώ διαφορετικά, να βοηθήσω το παιδιά να έρθει η εξέλιξη και η πρόοδος πολύ πιο γρήγορα, πιο ήπια. Όσο μεγαλώνει ένα παιδάκι, η παρέμβαση γίνεται δύσκολη.
Χρειάζεται να απενοχοποιήσουμε τις λέξεις παρέμβαση και συνεδρία και θεραπεία με ειδικούς, για να βοηθήσουμε τα παιδιά. Όσο πιο μικρό το παιδί, ακόμα και στη βρεφική ηλικία γίνεται δουλειά. Πιο ήπια η παρέμβαση, πιο ουσιαστική δουλειά και πιο δυνατό το παιδί στην πορεία της ζωής του. Σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία θα φανεί αυτό που θα πετύχουμε όταν είναι μικρό το παιδί. Και εφόσον προσωπικά έζησα καταστάσεις οι οποίες θα ήθελα να ήταν διαφορετικές, με τη βοήθεια του Συλλόγου, επιλέγουμε γονείς και μέλη να βοηθήσουμε όλους τους συμπολίτες μας.»
Οι συμβουλές των ειδικών
Για το θέμα της αδρής κινητικότητας μίλησε η κα. Αναστασία Μπαχαρίδου, φυσικοθεραπεύτρια, η οποία εξειδικεύεται κυρίως σε βρέφη αλλά και μεγαλύτερα παιδιά. Μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο», είπε ότι το θέμα ενδιαφέρει πολλούς και είναι καλό να αρχίσουν να παρατηρούν πολλά πράγματα, «γιατί υποδηλώνει κάτι από αυτό που βλέπουν.» Η προτροπή της είναι να σημειώνουν οι γονείς αλλά και οι εκπαιδευτικοί αυτό που βλέπουν, με σκοπό να βοηθήσουν τα ίδια παιδιά.
Όπως μας λέει η ίδια, «από την αρχή της εξέλιξης σε ένα παιδί, μπορούμε να παρατηρήσουμε αν εξελίσσονται φυσιολογικά ή αν παρεκκλίνουν απ’ αυτό που θα έπρεπε να παρατηρήσει κανείς. Φυσικά, οι γονείς δεν είναι εξοικειωμένοι να τα παρατηρούν, αλλά νομίζω μερικές συμβουλές ίσως μπορέσουν να τους αφυπνίσουν λίγο περισσότερο».
Αναφερόμενη δε σε κάποια χαρακτηριστικά σημεία, τονίζει ότι, «οι περισσότεροι γονείς φτάνουν στην ηλικία της βάδισης για να παρατηρήσουν κάτι, αλλά είναι καιρός να δουν και λίγο πιο πριν τι γίνεται, όπως στη φάση που το παιδί μπουσουλάει, ποια σημεία θα είναι αυτά που θα υποδουλώσουν ότι ίσως κάτι δεν πάει καλά ή ακόμα και πιο πριν γύρω στον 3ο μήνα, αν το παιδί θα ελέγχει το κεφάλι ή όχι και έτσι μέσα από την εξέλιξη, νομίζω ότι στο κάθε αναπτυξιακό ορόσημο θα έχουν να παρατηρήσουν κάτι.»
Ο εργοθεραπευτής κ. Κωνσταντίνος Γεωργιάδης, αναφέρθηκε στην λεπτή κινητικότητα η οποία αναφέρεται στον αισθητηριακό τομέα και περιλαμβάνει τις εκτελεστικές λειτουργίες του παιδιού. Μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο», σημειώνει ότι «είναι πολλοί κύριοι τομείς στην ανάπτυξη ενός παιδιού που δημιουργούν δυσκολίες, τόσο σε επίπεδο της εκπαίδευσης και στο δημοτικό σχολείο αλλά και στο νηπιαγωγείο. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρούνται αρκετά παιδιά να έχουν δυσκολίες σε επιτελικές λειτουργίες, που αυτό δυσχεραίνει τη μαθησιακή τους εξέλιξη. Επί της ουσίας, πρόκειται για την ρύθμιση της προσοχής, τον έλεγχο της παρορμητικότητας, γνωστική ευελιξία αλλά και τους όρους που μας καθοδηγούν πώς να χειριστούμε ένα παιδί.»
Η παιδοψυχολόγος κα. Ευαγγελία Σοουτλή, μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο», με την ομιλία της «επικεντρώνεται στις κοινωνικές, συναισθηματικές και γνωστικές λειτουργίες των παιδιών, αν και πόσο πληρούνται από την ηλικία των 0 έως 6 ετών και σε περίπτωση που δεν πληρούνται πόσο αποτελεσματική είναι η πρώιμη παρέμβαση για τα πιτσιρίκια και σε συνεργασία με τους γονείς. Στην ουσία από εκεί και έπειτα, στο πώς μπορεί να ελεγχθεί η επικοινωνία των γονιών, πώς μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους, τους ακούν και επιπρόσθετα, πόσο σημαντική είναι η οριοθέτηση σ’ αυτή την ηλικία και η διασφάλιση της επικοινωνίας και μιας καλής συναισθηματικής σχέσης γονέα και παιδιού.»
Μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο», επισημαίνει προς τους γονείς, ότι θα πρέπει «να διασφαλίσουν περισσότερο την συναισθηματική σύνδεση με τα παιδιά τους, να διασφαλίσουν ότι όταν επικοινωνούν με τα παιδιά τους, εκείνα ακούν και αντίστοιχα όταν θέλουν να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους, ότι είναι αντιληπτό αυτό που λένε και πως αυτό θα γίνει εφικτό και θα ενδυναμωθεί η συναισθηματική τους σχέση.»
