Απόφαση από το Ειρηνοδικείο Δράμας

Παράνομη και καταχρηστική

η μετακύληση στο δανειολήπτη

της εισφοράς του νόμου 128/1975

► Είναι αδιανόητο οι απλοί πολίτες να παρακολουθούν στενά τη νομολογία και να κατανοούν τους δυσνόητους όρους

► Οι δανειολήπτες μπορούν να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη για να ρυθμίσουν τα συνολικά χρέη τους

Του Θανάση Πολυμένη

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της μεγάλης οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δανειολήπτες των τραπεζών, ολοένα και πολλαπλασιάζονται. Αρκετοί είναι εκείνοι, οι οποίοι καταφεύγουν στη δικαιοσύνη προκειμένου να μπορέσουν να ρυθμίσουν τα χρέη τους προς τις τράπεζες, είτε να ζητήσουν ανακοπή διαταγής πληρωμής και άλλα παρόμοια ζητήματα. Βέβαια, για να προσφύγει κάποιος στη δικαιοσύνη, θα πρέπει να πληροί και τις απαραίτητες προϋποθέσεις, προκειμένου να τύχει μια ευνοϊκής ρύθμισης.

Όπως επισημαίνει μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο» η Δραμινή δικηγόρος κα. Βασιλική Κασάπη, «όταν κάποιος έχει μία ή και περισσότερες οφειλές σε τράπεζες και εφόσον είναι φυσικό πρόσωπο που δεν έχει την πτωχευτική ικανότητα, έχει τη δυνατότητα να υπαχθεί στο νόμο, να υποβάλλει αίτηση στο Ειρηνοδικείο και να ζητήσει να υπαχθεί σ’ αυτόν και να τύχει μιας συγκεντρωτικής ρύθμισης. Εννοείται ότι θα πρέπει να ρυθμίσει όλες τις οφειλές που πιθανόν έχει σε τράπεζες και δεν μπορεί να επιλέξει αν κάνει ρύθμιση με τα χρέη μιας μόνος τράπεζας»

Η κα. Βασιλική Κασάπη.

Μια ευνοϊκή απόφαση στη Δράμα

Όπως μας εξηγεί η κα. Κασάπη, προσφάτως εκδόθηκε μια ευνοϊκή απόφαση για οφειλέτη από το Ειρηνοδικείο Δράμας, σύμφωνα με την οποία η μετακύληση εισφοράς του νόμου 128 προς τον οφειλέτη, είναι παράνομη και καταχρηστική.

Πρόκειται για μια εισφορά του νόμου 128/1975, η οποία με την τελευταία μείωση ανέρχεται σε 0,12% στα στεγαστικά δάνεια και 0,6% στις υπόλοιπες κατηγορίες δανείων. Την εισφορά αυτή οφείλει να καταβάλει η τράπεζα και όχι ο δανειολήπτης, στον οποίο οι τράπεζες μετακυλύουν την εισφορά αυτή. Το ποσοστό αυτό προστίθεται στο επιτόκιο του δανείου και το ποσό που αναλογεί στην εισφορά εισπράττεται μαζί με τη δόση αποπληρωμής του δανείου και καταβάλλεται μέσω των τραπεζών σε ειδικό λογαριασμό που διατηρεί το δημόσιο στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Όπως τονίζει στον «Πρωινό Τύπο» η δικηγόρος κα. Κασάπη, «πρόσφατα έχει εκδοθεί μια απόφαση του Ειρηνοδικείου Δράμας, η οποία κάνει δεκτή την ανακοπή που έχει υποβάλλει οφειλέτης τράπεζας κατά διαταγής πληρωμής η οποία του κοινοποιήθηκε. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την ανακοπή, με κύριο λόγο το γεγονός ότι, δέχθηκε πως η μετακύληση εισφοράς του νόμου 128/75 είναι παράνομη και καταχρηστική προς τον οφειλέτη.

Όπως ξέρουμε όλοι, οι τράπεζες έχουν κάποιους προδιατυπωμένους Γενικούς Όρους Συναλλαγών (ΓΟΣ). Μέσα σ’ αυτούς, συμπεριλαμβάνεται μια εισφορά, η οποία κανονικά σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου, θα έπρεπε να επιβαρύνει τα τραπεζικά συστήματα».

Στην πράξη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και όπως επισημαίνει η κα. Κασάπη, «οι τράπεζες, εκμεταλλευόμενες το γεγονός ότι όλα είναι ψιλά γράμματα για τους οφειλέτες και την άγνοια των ανθρώπων να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν νομικά κείμενα, μετακυλύουν αυτή την επιβάρυνση στους πελάτες οφειλέτες» και συνεχίζει:

«Όταν ένας καταναλωτής λαμβάνει 10.000 ευρώ δάνειο, το οποίο τοκίζεται με τόκους δικαιοπρακτικούς και ενδεχομένως τόκους υπερημερίας αν και εφόσον δεν καταβάλει κανονικά τις δόσεις του. Αυτό το ποσό εφόσον επιβαρύνεται με μια εισφορά η οποία δεν θα έπρεπε να μετακυλύετε στον καταναλωτή, καθιστά την απαίτηση στο σύνολό της μη βέβαια και μη εκκαθαρισμένη.

Όταν λοιπόν εκδίδονται οι διαταγές πληρωμής, το ποσό της οφειλής θα έπρεπε να είναι βέβαιο και εκκαθαρισμένο. Μ’ αυτό το σκεπτικό έχουν εκδοθεί, όχι μόνο από τα δικαστήρια της Δράμας αλλά και πανελλαδικά, πάρα πολλές αποφάσεις, οι οποίες δέχονται ότι, η προσφορά του νόμου 128/75 δεν θα έπρεπε να μετακυλύετε στον καταναλωτή.

Στο πρακτικό μέρος, μας έρχεται μια διαταγή πληρωμή οφειλής στο σπίτι. Τι κάνουμε σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Οπωσδήποτε θα πρέπει να κινηθούμε άμεσα για ανακοπή αυτής της διαταγής πληρωμής. Διότι η προθεσμία που μας δίνει ο νόμος είναι 15 μέρες. Οι οποίες αν περάσουν άπρακτες, η απόφαση αυτή καθίσταται τελεσίδικη και δεν μπορεί να προσβληθεί».

Ανυπαίτιοι οι πολίτες

Η αιτιολογία της απόφασης αυτής, βασίζεται στο ότι οι πολίτες δεν μπορούν να παρακολουθούν στενά τους όρους μιας οικονομικής σύμβασης και θα πρέπει να χρειάζονται πάντα ένα δικηγόρο δίπλα τους, προκειμένου να προβούν στην υπογραφή μιας σύμβασης.

Όπως τονίζει η κα. Κασάπη, «καλό είναι οι καταναλωτές να εξετάζουν τους γενικούς όρους των συναλλαγών, ή αν δεν μπορούν να το κάνουν, να απευθύνονται σε κάποιο δικηγόρο προκειμένου να τους εξηγήσει. Το καλό είναι ότι οι αποφάσεις πλέον στο σκεπτικό τους, οι οποίες δέχονται ότι είναι παράνομη η μετακύληση της εισφοράς, ουσιαστικά αναλύουν ότι αυτή η άγνοια των γενικών όρων συναλλαγών, είναι ανυπαίτια από πλευράς του καταναλωτή. Γιατί, λένε οι δικαστές, δεν μπορεί ένας μέσος κοινός άνθρωπος και όχι ένας άνθρωπος που έχει εξειδικευμένες γνώσεις στα τραπεζικά και στο οικονομικό σύστημα, ότι ανυπαίτια αγνοεί το τι περιγράφει η σύμβασή σου. Ακόμα και η τράπεζα έχει προβλέψει ότι θα σου μετακυλήσει την εισφορά του νόμου 128, θεωρεί ο δικαστής ότι σ’ αυτή την περίπτωση  πρέπει να σε προστατεύσει».

Όπως τέλος επισημαίνεται, «γίνεται κατανοητό ότι αυτές οι αποφάσεις είναι πολύ ευνοϊκές για τον καταναλωτή, ωστόσο όμως δεν είναι μόνιμες. Άλλες αποφάσεις στη συνέχεια εφεσιβάλλονται, οπότε μπορεί να βγάλει μια διαφορετική απόφαση το Εφετείο, κάποια άλλα δικαστήρια απορρίπτουν αυτές τις ανακοπές, δηλαδή δεν γίνονται δεκτές, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει μια στροφή της νομολογίας προς το ευνοϊκότερο προς τους δανειολήπτες. Καλό είναι να προσφεύγουν σε δικηγόρους και να διεκδικούν έννομη προστασία».