Αρτεμιάδης: «Στόχος μας είναι ένας,
να βοηθήσουμε τα παιδιά!»
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας μιλάει στον «Πρωινό Τύπο»
Του Θανάση Πολυμένη
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 Ιουνίου, ολοκληρώνεται η εκπαιδευτική διαδικασία στα Δημοτικά Σχολεία της χώρας. Για πρώτη φορά, το σχολικό έτος παίρνει παράταση, οι μαθητές κλείνουν τα βιβλία τους στις 25 και οι δάσκαλοι κλείνουν τα σχολεία στις 30 Ιουνίου.
Μια από τις πλέον δύσκολες σχολικές χρονιές σε όλα τα επίπεδα και κυρίως, με την εναλλάξ δια ζώσης και εξ αποστάσεως εκπαίδευση, φτάνει λοιπόν στο τέλος της.
Μια πρωτόγνωρη κατάσταση που κανείς δεν περίμενε να αντιμετωπίσει, παρ’ όλα αυτά όμως τη ζήσαμε, την γνωρίσαμε στο μεγαλύτερο μέρος της και όλοι οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν, οφείλουν την επόμενη φορά να είναι ακόμα περισσότερο προετοιμασμένοι. Τα λάθη του παρελθόντος δεν μπορούν να επαναλαμβάνονται από την κάθε πλευρά και κυρίως από την ίδια την πολιτεία.
Για την όλη εμπειρία που αποκτήθηκε μέσα απ’ όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση, μιλάει στον «Πρωινό Τύπο» ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Λάζαρος Αρτεμιάδης. Ο κ. Αρτεμιάδης μεταξύ άλλων, επισημαίνει τις αδυναμίες της πολιτείας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι εκπαιδευτικοί προσπάθησαν να φέρουν σε πέρας μια διαδικασία, μέσω της οποίας, αν μη τι άλλο, οφείλουμε όλοι να γίνουμε περισσότερο σοφότεροι. Και πάντα όμως με έναν απώτερο σκοπό: να βοηθηθούν τα ίδια τα παιδιά για να αντιμετωπίσουν όλα όσα συμβαίνουν.
Μια από τις πλέον δύσκολες σχολές χρονιές, με πανδημία και τηλεμαθήματα έφτασε στο τέλος της. Ποια είναι τα τελικά συμπεράσματα που έχετε βγάλει εσείς οι εκπαιδευτικοί κ. Αρτεμιάδη;
«Βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος. Ανακοινώθηκε πλέον η παράταση – μέχρι 30 Ιουνίου των εκπαιδευτικών και μέχρι 25 των μαθητών. Ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά. Μια χρονιά που ναι μεν κατά ένα μεγάλο μέρος της ήταν κλειστά τα σχολεία, αλλά η εκπαιδευτική διαδικασία δεν σταμάτησε ποτέ. Γιατί οι δάσκαλοι με κόπο και προσωπική επιμόρφωση πάνω σε νέα εκπαιδευτικά μοντέλα, φρόντισαν να στηρίξουν τους μαθητές τους, οι οποίοι γνώρισαν την εγκατάλειψη της πολιτείας. Ενώ η πολιτεία είχε υποσχεθεί ότι θα παρέχει εξοπλισμό, αυτός τελικά δεν έφτασε. Αλλά και όπου έφτασε δεν ήταν επαρκής. Δεν μιλάμε για πέντε – έξι τάμπλετ που κάλυψαν ανάγκες μαθητών.
Έτσι, η χρονιά ήταν δύσκολη και από ζητήματα υγιεινής και από ζητήματα στήριξης των μαθητών ψυχολογικά, διότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δημιούργησε κόπωση στους μαθητές. Φανταστείτε ένα παιδί μπροστά σε έναν υπολογιστή τη μισή μέρα και την υπόλοιπη να είναι στο σπίτι και να μην μπορεί να παίξει.
Άνοιξαν τα σχολεία χωρίς να έχουν βελτιωθεί τα ζητήματα των δυσκολιών, κυρίως της ασφάλειας και της ύπαρξης προσωπικού, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες και να υπάρχουν άτομα για να καλύπτουν τις απουσίες».
Μετά την πρώτη καραντίνα πέρυσι και το άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβριο 2020, κατά πόσο κατά την άποψή σας, θα μπορούσε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα να ήταν έτοιμο; Τι έκανε και τι δεν έκανε η πολιτεία που θα έπρεπε να κάνει;
«Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την προηγούμενη εμπειρία και να ετοιμαστεί ώστε τον Σεπτέμβριο να ήταν έτοιμη. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε και το αναδείξαμε θεωρώ από την πρώτη στιγμή. Τα τμήματα δεν μειώθηκαν σε αριθμό, εκπαιδευτικοί δεν υπήρχαν για να καλύψουν τις ανάγκες, για τα παιδιά δεν είχε προβλεφθεί αν θα προκύψει καινούρια ανάγκη να έχουν τα απαραίτητα μέτρα και πώς θα λειτουργήσει η εκπαίδευση.
Και η κυβέρνηση και η εκπαίδευση προχωρούσαν στα τυφλά. Ανάλογα με το πώς ξημέρωναν τα πράγματα, αποφάσιζαν. Και αυτό φάνηκε νομίζω σ όλη την πορεία. Γιατί ήταν μεν μια δύσκολη κατάσταση, αλλά έπρεπε η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας να είναι προετοιμασμένα για τα δύσκολα. Άφησε το καλοκαίρι χωρίς να πάρει ένα ουσιαστικό μέτρο για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που ερχόντουσαν».
Σε όλες αυτές τις δυσκολίες, πώς ανταποκρίθηκε νομίζετε το σύνολο των εκπαιδευτικών; Πήγατε αρκετά καλά, δώσατε όσα έπρεπε να δώσετε από την πλευρά σας;
«Έδωσε πιστεύω το σύνολο των εκπαιδευτικών, το μέγιστο των δυνατοτήτων του με τα εργαλεία και τις γνώσεις τις οποίες είχε. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, είναι ότι δεν μπορεί να αντικατασταθεί η δια ζώσης εκπαίδευση και η επικοινωνία. Είναι κάτι ψυχρό να συνομιλείς με ένα παιδί μέσα από μια κάμερα. Δεν υπάρχει η αλληλεπίδραση της τάξης επειδή είναι κλεισμένο στο σπίτι του το παιδί και λειτουργεί μέσω υπολογιστή.
Σίγουρα δεν είναι θετικό αυτό, σίγουρα δεν μπορεί να παγιωθεί αυτή η εκπαιδευτική διαδικασία. Εμείς εκτιμούμε ότι η πολιτική ηγεσία, στο μέλλον, πιστεύει να λειτουργήσει μέσα απ’ αυτά τα συστήματα και να καλύψει πιθανόν ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό.
Οι εκπαιδευτικοί εν κατακλείδι ανταποκρίθηκαν σε μεγάλο βαθμό, έδωσαν αυτά που μπορούσαν να δώσουν, φρόντισαν οι ίδιοι να επιμορφωθούν, φρόντισαν οι ίδιοι να πάρουν εξοπλισμό δικό τους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν. Κι αυτό είναι αλήθεια, διότι εγώ σαν συνάδελφος το ζούσα καθημερινά. Πήγαιναν στον σχολείο, με τα μέσα που είχε η σχολική μονάδα και φρόντισαν να στηρίξουν τα παιδιά και στο ψυχολογικό κομμάτι και στο εκπαιδευτικό και όπου χρειάστηκε».
Έχουμε δει ότι με αφορμή όλη αυτή την κατάσταση, το Υπουργείο Παιδείας σκέφτεται να εκδώσει κάποια βιβλία ηλεκτρονικά. Πώς θα αλλάξει αυτό τη συνολική εκπαίδευση;
«Αυτή τη στιγμή, υπάρχει πλατφόρμα με τα βιβλία ψηφιακά και εμπλουτισμένα. Υπάρχει αυτό και έχει γίνει παλαιότερα επί υπουργείας Παιδείας της κας Διαμαντοπούλου. Υπάρχουν ψηφιακά όλα τα βιβλία του Δημοτικού. Αυτό δεν είναι κακό. Αυτό είναι ένα εργαλείο που το χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας λειτουργία στη σχολική μονάδα.
Το θέμα είναι ότι προχωρήσαμε στην εξ αποστάσεως, χωρίς να έχουμε κατάλληλο υλικό. Αυτό το μοντέλο, δεν είναι ένα μοντέλο που γίνεται κάθε μέρα. Χρησιμοποιείται στην επιμόρφωση ή όπου αλλού χρειαστεί με κατάλληλο διδακτικό υλικό. Αυτό που θα φτιάξει, δεν νομίζω ότι θα είναι γι’ αυτή τη δουλειά. Υπάρχει αυτή τη στιγμή εμπλουτισμένο υλικό για όλα τα βιβλία και ο κάθε γονιός μπορεί να τα βρει, έχει παραπομπές με ασκήσεις».
Θα μπορούσε να αντικατασταθεί κάποια στιγμή το βιβλίο με μια ηλεκτρονική μορφή;
«Όχι. Το βιβλίο δεν αντικαθίσταται ποτέ. Μ’ αυτή τη λογική να καταργήσουμε τα βιβλία και να διαβάζουμε από τον υπολογιστή. Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει!»
Όλο αυτό, πώς το είδαν μαθητές και γονείς; Τι ακούσατε όλο αυτό το διάστημα από τις οικογένειες που έζησαν μια διαφορετική μαθησιακή διαδικασία;
«Τα παιδιά δεν ήταν ευχαριστημένα. Είχαν κόπωση και ήταν δυσαρεστημένα και είναι λογικό. Και οι γονείς βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, γιατί στις μικρές τάξεις όφειλαν να είναι δίπλα στα παιδιά τους την ώρα της τηλεκπαίδευσης. Οπότε δεν ήταν μια ευχάριστη διαδικασία. Ήταν μια λύση ανάγκης, η οποία εύχομαι να μην χρειαστεί ξανά. Και αν χρειαστεί να γίνει με καλύτερους όρους και συνθήκες».
Πώς βλέπετε το μέλλον των μικρότερων παιδιών στη μαθησιακή διαδικασία; Θα έχουν προβλήματα στη μάθησή τους για τα επόμενα χρόνια εξ αιτίας της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και με τον τρόπο που έγινε;
«Νομίζω πως αυτά θα τα ξεπεράσουν οι εκπαιδευτικοί της τάξης. Διότι, με την εμπειρία την οποία έχουν, θα φροντίσουν ώστε το χρονικό διάστημα που είχαμε στη δια ζώσης εκπαίδευση αλλά και στη νέα χρονιά, θα καλύψουν αυτές τις ανάγκες, που πραγματικά υπάρχουν. Νομίζω ότι κάθε εκπαιδευτικός που γνωρίζει δουλειά του, θα το καλύψει με την εμπειρία του. Ξέρουμε ποιο είναι το σημαντικό, ξέρουμε ποιο είναι αυτό που πρέπει να γίνει, ξέρουμε πού πρέπει να δώσουμε βαρύτητα. Γιατί ζητήσαμε και είχαμε ως αίτημα, την αναμόρφωση της ύλης, η οποία και σε κανονικές συνθήκες είναι υπερβολικά μεγάλη, γιατί δεν γίνεται εμβάθυνση. Κάθε μέρα έχουμε και ένα διαφορετικό αντικείμενο. Είναι ένα γενικότερο ζήτημα, αλλά οι εκπαιδευτικοί όλα αυτά τα χρόνια, κάνουν την επιλογή. Όταν χρειαστεί δηλαδή, πετάνε το περιττό και κρατάνε το σημαντικό. Και μάλιστα τώρα καλύφθηκε αυτή την περίοδο και η ύλη. Όσο ήμασταν ανοιχτοί, έγιναν επαναλήψεις, καλύφθηκε η ύλη.
Γι’ αυτό και δεν είμαστε σύμφωνοι με την παράταση που δίνει το Υπουργείο Παιδείας για την παραμονή των μαθητών, γιατί θεωρώ ότι δεν γίνεται προς ωφελεία των μαθητών. Υπάρχει στόχευση να γίνει μια επιμήκυνση και να παγιωθεί και τα επόμενα χρόνια. Αυτό είναι μια δικαιολογία. Δεν έχει χαθεί καμία ώρα. Ακόμα και όταν ανοίξαμε και είχε κακοκαιρία γινόταν μάθημα εξ αποστάσεως. Δεν υπάρχει έλλειμμα μαθησιακό. Ο στόχος είναι ότι θέλει να πάει τα σχολεία να λειτουργούν μέχρι 30 Ιουνίου όπως στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Η διαφορά είναι ότι μέχρι 25 Ιουνίου τα παιδιά κάνουν μάθημα. Μπορεί αυτό να γίνεται, αλλά στην Ελλάδα είναι δύσκολο. Αλλά συνδέεται με όλο το κίνημα που λέει ότι οι εκπαιδευτικοί εργάζονται λιγότερο στην Ελλάδα. Και αυτό είναι πάλι ένας μύθος γιατί οι εκπαιδευτικοί εργάζονται τις ίδιες ώρες και ημέρες με άλλες χώρες του κόσμου που έχουν διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες».
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα για εσάς απ’ όλη αυτή την υπόθεση κ. Αρτεμιάδη;
«Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι η εκπαίδευση πρέπει να στηριχθεί, ότι ο εκπαιδευτικός και οι μαθητές πρέπει να προσεχθούν και από την πολιτεία και από τους γονείς και ότι εκπαιδευτικοί και γονείς πρέπει να είναι σε αγαστή συνεργασία προς όφελος των παιδιών τους. Στόχος είναι ένας, να βοηθήσουμε τα παιδιά!»
