Χρονογράφημα

 Κυνηγώντας την κανονικότητα

Του Ιωάννη Δεϊρμεντζόγλου

Θλιβερή στ΄ αλήθεια η είδηση. Δεν περίμενα να συμβεί έτσι. Και μάλιστα να υπερβεί ο αριθμός των αυτοκτονιών, το 2020 τον αριθμό των  θανάτων από κορωναϊό.

Συνέβη στην Ιαπωνία. Ενώ οι θάνατοι από κορωναϊό ήταν 1700, οι αυτοκτονίες από κατάθλιψη, ναρκωτικά και  γενικώς αγχολυτικά ή αντικαταθλιπτικά φάρμακα, υπερέβησαν τις 2.000.

Ένα σωματίδιο, με απειροελάχιστες διαστάσεις ξαφνικά, λες και τράβηξε το πέπλο των ψευδαισθήσεων από τα μάτια μας και είδαμε πως μέσα μας κρύβαμε σκοτάδια. Τόσα χρόνια γεμάτα βιώματα και τώρα που κλειστήκαμε, στα εντός και επί τ΄ αυτά, μας δόθηκε η ευκαιρία να βυθομετρήσουμε το «είναι» μας, να κοσκινίσουμε, με την κρισάρα της αλήθειας, τις πράξεις μας και κυρίως την πίστη μας με τον Θεό και συνανθρώπους μας.

Υπάρχει ανάγκη να επανανοηματοδοτήσουμε αυτές τις σχέσεις, ακόμα και με τα άψυχα πράγματα.

Τόσα χρόνια μάζευα βιβλία να μελετήσω. Δεν εύρισκα τον χρόνο. Κι έρχεται ένα Lock down (απαγορευτικό) να μας θυμίσει, κάτι που ξεχνούσαμε και δεν πραγματοποιούσαμε.

Είναι σαν να μου λέγει: Ορίστε. Χρόνο ζητούσες, σου τον δίνω, χρησιμοποίησέ τον όπως πρέπει. Άλλωστε ο χρόνος είναι χρήμα. Το ξέρεις, το ξέχασες, σου το θυμίζω. Και κάτι άλλο. Χρησιμοποιώντας το αυτοκίνητο – και για τις πιο κοντινές ακόμη αποστάσεις – ατόνησες τα πόδια σου. Να η ευκαιρία για περιπάτους, στο βουνό, στο δάσος, στην εξοχή. Σωματική άσκηση δεν ήθελες;

Κι ακόμα σου έμαθα την τηλεργασία κάτι που καταργεί το ωράριο και κρατά την εργαζόμενη γυναίκα στο βασίλειό της, το σπίτι, κοντά στα παιδιά της και στους δικούς της. Θέλεις και τρίτο; Τώρα είμαι βέβαιος, πως ένοιωσες ότι οι δικοί σου, φίλοι, συγγενείς, γείτονες …… είναι πιο πολύτιμοι.

Στάσου δίπλα τους, κοντά τους, αγάπα τους.

Τον φόβο της χειραψίας, της αγκαλιάς, της ανθρώπινης εγγύτητας, που εξακολουθεί να μας κρατά σε απόσταση, μην αφήσεις να αποκρυσταλλωθεί σε κανονικότητα.