Διαμαρτύρονται 42 χωρικοί αντιπεριφερειάρχες μαζί και ο κ. Πατακάκης
Μετά από πρόταση του Υπ. Εσωτερικών καταργούνται οι Περιφερειακές Ενότητες
ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ πλαίσιο της αναθεώρησης του «Καλλικράτη» που ετοιμάζεται από το Υπουργείο Εσωτερικών, φαίνεται ότι επί της ουσίας οδηγούμαστε στην κατάργηση των Περιφερειακών Ενοτήτων, που σημαίνει βέβαια και την κατάργηση του θεσμού των αντιπεριφερειαρχών.
Έτσι, 42 χωρικοί αντιπεριφερειάρχες της χώρας, έφτασαν στο σημείο να εκδώσουν διαμαρτυρία σε υψηλούς τόνους, ενώ μεταξύ άλλων στο κείμενό τους, σημειώνουν ότι, οι χωρικοί αντιπεριφερειάρχες όχι μόνο αποτελούν έναν αναγκαίο δημοκρατικό θεσμό μεταξύ των Δήμων και των κέντρων των Περιφερειών και των λοιπών δημοσίων αρχών, που συμβάλλει ποικιλοτρόπως στην ανάδειξη και προώθηση των θεμάτων κάθε Περιφερειακής Ενότητας και των πληθυσμών αυτών και, αντιθέτως με αυτά που προτείνει το Υπουργείο Εσωτερικών, απαιτείται ενδυνάμωση των Περιφερειακών Ενοτήτων και του θεσμού συνολικά της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης μέσα από μία σειρά παρεμβάσεων που καταγράφουν στο κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα.
Τη διαμαρτυρία αυτή υπογράφει και ο χωρικός αντιπεριφερειάρχης της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας κ. Πατακάκης, ο οποίος δηλώνει την σύμφωνη γνώμη του για το κείμενο παρέμβασης και σημειώνει: «Η επιτροπή του Υπουργείου Εσωτερικών θα έπρεπε να γνωρίζει ότι καθημερινά όλοι οι χωρικοί Αντιπεριφερειάρχες της Ελλάδος αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντα της κάθε Περιφερειακής Ενότητας και του πληθυσμού της. Το έργο το οποίο παράγουμε δεν μπορούν να μας το εκμηδενίσουν ξαφνικά μέσα από ένα πολυνομοσχέδιο. Οι Περιφερειακές Ενότητες είναι ο πυλώνας κάθε Νομού και εργαλείο προκειμένου να ξεφύγει η χώρα μας από την αναπτυξιακή στασιμότητα και οπισθοδρόμηση.»
Η διαμαρτυρία των αντιπεριφερειαχών
Στο κείμενο διαμαρτυρίας τους, οι χωρικοί αντιπεριφερειάρχες, επισημαίνει ότι, όχι μόνο «δεν φαλκιδεύουν την τοπική δημοκρατία» αλλά αποτελούν έναν αναγκαίο δημοκρατικό θεσμό μεταξύ των Δήμων και των κέντρων των Περιφερειών και των λοιπών δημοσίων αρχών που συμβάλει ποικιλοτρόπως στην ανάδειξη και προώθηση των θεμάτων κάθε Περιφερειακής Ενότητας και των πληθυσμό αυτών.»
Αναφερόμενοι στις προτάσεις της Επιτροπής ΥΠΕΣ για τις Περιφερειακές Ενότητες και το θεσμό του χωρικού αντιπεριφερειάρχη, ότι αυτές προκρίνουν μια λογική συγκεντρωτισμού, δεν λαμβάνουν υπόψη τους το ρόλο των χωρικών αντιπεριφερειαρχών και των Περιφερειακών Ενοτήτων τόσο στην παροχή τοπικών δημόσιων υπηρεσιών όσο και στο ρόλο τους ως συντονιστών του συνόλου σχεδόν της δημόσιας διοίκησης σε τοπικό επίπεδο ενώ αγνοούν παντελώς την ανάγκη ενδογενούς ανάπτυξης και χωρικής ενδυνάμωσης προκειμένου η χώρα μας να ξεφύγει από την αναπτυξιακή στασιμότητα και οπισθοδρόμηση.
Αναφερόμενοι στο θεσμό του χωρικού αντιπεριφερειάρχη, επισημαίνουν ότι, τόσο η εμπειρία όσο και η επιστημονική έρευνα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο συνομολογούν υπέρ της ενίσχυσης των Περιφερειακών Ενοτήτων και του ρόλου των Χωρικών Αντιπεριφερειαρχών σε συνδυασμό με την θεσμοθέτηση συλλογικού αιρετού οργάνου ανά Περιφερειακή Ενότητα με αποφασιστικές αρμοδιότητες για τα τοπικά θέματα.
Ειδικότερα δε για τα νησιά, τα πλέον απομακρυσμένα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων των χερσαίων Περιφερειών, προτείνεται η θεσμοθέτηση του αιρετού έπαρχου με δεδομένο και τον πολύ περιορισμένο αριθμό των αιρετών Περιφερειακών Συμβούλων στις νησιωτικές Περιφερειακές Ενότητες αλλά και σε ηπειρωτικές απομακρυσμένες περιοχές που βρίσκονται σε απόσταση ιδιαίτερα μεγάλη από την έδρα της Περιφερειακής Ενότητας (π.χ. Αλεξανδρούπολη – Βόρειος Έβρος).
Σε άλλο σημείο, επισημαίνουν ότι, οι κάθετες θεματικές πολιτικές και επιλογές έχουν διαχρονικά αποδειχθεί αναποτελεσματικές και τονίζουν ότι, οι χωρικές προσεγγίσεις, η εκ των κάτω κινητοποίηση και συμμετοχή, η ενδογενής ανάπτυξης είναι τα κύρια εργαλεία, ακόμα περισσότερο σε περίοδο οικονομικής κρίσης, για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την αξιολόγηση της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.
Οι γεωγραφικές, συγκοινωνιακές και ευρύτερες κοινωνικές ιδιαιτερότητες ανά Περιφερειακή Ενότητα συνηγορούν, επίσης, υπέρ της ενδυνάμωσης των Περιφερειακών Ενοτήτων. Δεν είναι δυνατόν να επιτάσσει το Σύνταγμα της χώρας μας διοίκηση σύμφωνα με το σύστημα της αποκέντρωσης, των ιδιαιτεροτήτων, τη νησιωτικότητα και ορεινότητα, και την ίδια στιγμή οι προτάσεις της Πολιτείας να κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση που στηρίζει τον συγκεντρωτισμό και την ουσιαστική αποδυνάμωση και απονεύρωση των Περιφερειακών Ενοτήτων.
Οι Περιφερειακές Ενότητες, επίσης, αποτελούν συνέχεια των ιστορικών νομαρχιών και νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων, θεσμών με σημαντική συμβολή στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της πατρίδας μας, όπως άλλωστε και το ίδιο το κείμενο του ΥΠΕΣ παραδέχεται. Αυτή η ιστορική συμβολή βασίζεται σε συγκεκριμένο κοινωνικό κεφάλαιο και περιφερειακή συνείδηση που χτίζονται αργά και με πολλές δυσκολίες, αποτελούν δε αναγκαία προϋπόθεση και για την όποια οικονομική ανάπτυξη.
Η ισοπέδωση αυτών των τοπικών κοινωνικών κεφαλαίων όχι μόνο δεν θα συμβάλει σε ισχυρές Περιφέρειες αλλά θα οδηγήσει σε φαινόμενα ισχυρών κεντρικών σημείων που θα περιβάλλονται από εκτεταμένες ζώνες υποβάθμισης με τραγικά αποτελέσματα για την πρόοδο των πολιτών.
