Διαστάσεις της βίας

Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη 

πρ. Σχολικού Συμβούλου

Α/θμιας Εκπ/σης

Η αγριότητα, ως γνώρισμα της συμπεριφοράς τόσο στα ζώα όσο και στον άνθρωπο, έχει τις ρίζες της στα ορμέμφυτα, στα ένστικτα, στα πρωτογενή, δηλαδή, γνωρίσματα της σαρκικής ιδιοσυστασίας.

Στα ζώα η αγριότητα εκφράζεται με την ανεξέλεγκτη έως και ανεμπόδιστη επιθετικότητα, ως έσχατου τρόπου, προς άμυνα ή αυτοσυντήρηση ή και κυριαρχία – μέχρις εξοντώσεως ακόμη του αντιπάλου – στο αγελαίο τους περιβάλλον.

Στον άνθρωπο, η αγριότητα εκφράζεται, στις ήπιες εκφάνσεις της, ως λεκτική επιθετικότητα, ενώ στις ακραίες με χρήσεις βίας. Μόνο που, τόσο η επιθετική του συμπεριφορά όσο και η βίαιη, σταματούν- υποτίθεται -εκεί όπου αρχίζει να λειτουργεί η λογική και το συναίσθημα.

Η λογική και το σύνολο των συναισθημάτων στον άνθρωπο είναι, μεταξύ των άλλων, και μηχανισμοί άμυνας προς κάθε κακό, ως και εκείνου που απειλεί την ύπαρξή του, ταυτόχρονα δε και γνωρίσματα αποκλειστικά της φύσης του, σε αντίθεση με τα ζώα, σχέση όπου δίνεται και ο διακριτός ορισμός του ανθρώπου ως όλου, δηλαδή σώματος, πνεύματος και ψυχής (προσωπικότητα).

Στην περίπτωση του Άκη, δυστυχώς, η αγριότητα, η επιθετικότητα και η χρήση βίας ήταν εκτός λειτουργίας της λογικής και των συναισθημάτων του ανθρώπου, άρα ζωώδης, κτηνώδης, αποτρόπαια, ειδεχθής.

Από πλευράς κοινωνιολογικής ερμηνείας του φαινομένου, όταν οι συμπεριφορές αυτές εκτρέφονται και αναπτύσσονται σε πάσης φύσεως συγκεκαλυμμένα η μη κέντρα μιας άλλης εξουσίας, ορατής για τους γνώστες, αόρατης ή σκοτεινής για τους μη γνώστες (γιάφκες, υπερώα, Σύνδεσμοι, Στοές, Σχολές κ.λ.π), τότε στην οργανωμένη και συνεκτική κοινωνία υφίσταται επικίνδυνη διάβρωση, που, για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της, καθένας, ως άτομο, η οικογένεια, ως κοινωνικός θεσμός, και η συντεταγμένη Πολιτεία, ως άρχουσα Τάξη, επιβάλλεται να μελετήσουν βαθύτερα τα αίτια παρεκτροπής της συμπεριφοράς αυτής, ατομικής ή ομαδικής, να αναθεωρήσουν κάποια, ενδεχομένως, στερεότυπα της συλλογικής θεώρησης και γνώσης και να δράσουν αποτελεσματικά σε  ατομικά και συλλογικά επίπεδα.

Όσο δεν το κάνουμε αυτό, και, στη χειρότερη των περιπτώσεων, εθελοτυφλούμε από πρόθεση και μελέτη ή συγκαλύπτουμε χάρη σκοτεινών συμφερόντων τα λυπηρά φαινόμενα της βίας, τότε , δυστυχώς, θα θρηνούμε κι άλλους Άκηδες, Άκηδες δικούς τους και δικούς μας.

Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι άδικο; Γιατί!