Την Κυριακή 30 Απριλίου από την Πέλλα μέχρι τη Θεσσαλονίκη
Δύο γυναίκες από τη Δράμα
τρέχουν στον 17ο Μαραθώνιο
«Μέγας Αλέξανδρος» της Θεσσαλονίκης
Η Νατάσσα Πατιράκη και η Αγλαΐα Κατσιγιάννη προχωράνε μόνο μπροστά
Του Θανάση Πολυμένη
ΔΥΟ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ γυναίκες από τη Δράμα, κάνουν ένα ακόμα μεγάλο άλμα, συμμετέχοντας στον 17ο Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος», που θα γίνει την Κυριακή 30 Απριλίου. Η διαδρομή θα ξεκινήσει από την Πέλλα και θα καταλήξει στη Θεσσαλονίκη.
Οι δυο αυτές γυναίκες, είναι η Νατάσσα Πατιράκη, η οποία είναι αθλήτρια μεγάλων αποστάσεων, αλλά και δεινή ορειβάτισσα, καθώς έχει ανέβει πλέον σε μερικές από τις μεγαλύτερες κορυφές του κόσμου, και η άλλη, η Αγλαΐα Κατσιγιάννη, η πρόεδρος του Συλλόγου Παραπληγικών Ν. Δράμας.
Η πρώτη, γέννημα θρέμμα Δράμας, σήμερα ζει και εργάζεται στη Λάρισα και μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στις δύο πόλεις, αλλά και ανάμεσα σε Μαραθωνίους, μεγάλες αποστάσεις και μερικά ψηλά βουνά στον πλανήτη, και η δεύτερη, μόνιμη κάτοικος Δράμας, από τη θέση της προέδρου του Συλλόγου Παραπληγικών Ν. Δράμας, μέσα από τις δυναμικές διεκδικήσεις της, έχει καταφέρει και έχει συμβάλλει σε μεγάλες αλλαγές για τη διαβίωση των ΑμεΑ στην πόλη της Δράμας.
Οι δυο τους έχουν έρθει πολύ κοντά το τελευταίο χρονικό διάστημα και έχουν ήδη επιχειρήσει την πρώτη τους μεγάλη διαδρομή, στον ημιμαραθώνιο της Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του 2022. Από εκεί και πέρα, έχουν πάρει… αέρα και προχωράνε μπροστά, με τις εμπειρίες του παρελθόντος και τη ματιά του νικητή, για τον Μαραθώνιο της Θεσσαλονίκης στις 30 Απριλίου.
Ο «Π.Τ.», συνομίλησε μαζί τους, οι οποίες ευγενώς δέχτηκαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας. Το αποτέλεσμα της συζήτησης αυτής, είναι η παρακάτω συνέντευξη:
Η μεγάλη απόφαση
Τον Οκτώβριο του 2022, είχατε συμμετάσχει για πρώτη φορά ως δίδυμο, στον νυχτερινό ημιμαραθώνιο της Θεσσαλονίκης. Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε τότε να ξεκινήσετε μια τόσο δύσκολη διαδικασία;
ΠΑΤΙΡΑΚΗ: «Σ’ εμένα η ιδέα μπήκε στο μυαλό μου όταν το 2019 όντας μόλις 9 μήνες δρομέας τερμάτισα τον ίδιο αγώνα μαζί με τον φίλο μου τον Βασίλη πιασμένοι χέρι-χέρι κάνοντας και τα 21 χιλιόμετρα ο ένας πλάι στον άλλο …και εκεί νομίζω ήταν όλη η ομορφιά. Πάντα εύσωμη και φανατική καπνίστρια για πάρα πολλά χρόνια, δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ τον εαυτό μου να τερματίζω έναν ημιμαραθώνιο. Μου είναι δύσκολο να περιγράψω όσα είχα νιώσει εκείνη τη νύχτα …αλλά άρχισε να στριφογυρίζει στο μυαλό μου πως όλα αυτά θα ήταν πανέμορφο να τα νιώσουν και άλλοι άνθρωποι. Όλοι μπορούν …αλλά με ένοιαζε περισσότερο για αυτούς που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Κάπως έτσι ήρθαμε σε επαφή με την Αγλαΐα, ήπιαμε ένα καφέ…και έτσι άρχισαν όλα…και ένα άθλημα που θεωρούμε τόσο μοναχικό…εμείς το ζούμε ως ομαδικό!»
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ: «Ξεκίνησε σαν μια ιδέα (της Νατάσας φυσικά) πίνοντας καφέ, την πρώτη μέρα της γνωριμίας μας, στην οποία πρώτη συνάντηση «δέσαμε» τόσο άμεσα που ήταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Εγώ, όσο κι αν μου αρέσουν οι προκλήσεις, ήμουν αρνητική, μου φαινόταν κάτι τόσο μακρινό, αδύνατο, ακατόρθωτο… . Η Νατάσα φυσικά δεν το έβαλε κάτω! Και σ’ αυτό μοιάζουμε! Αν βάλουμε κάτι στο μυαλό μας… Λόγω των μέτρων του covid δεν το καταφέραμε για το 2021, αλλά για τον περασμένο Οκτώβριο ήμασταν αποφασισμένες, είπαμε ότι πρώτα ο Θεός, θα γίνει!… Και έγινε!!!…και ήταν κάτι μοναδικό!»
Από εκεί και πέρα, αποφασίσατε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σε κάτι μεγαλύτερο. Στον Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος» στις 30 Απριλίου, σε μια διαδρομή που θα ξεκινήσει από την Πέλλα και θα τερματίσει στη Θεσσαλονίκη. Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε για δεύτερη φορά, σε ένα μεγαλύτερο εγχείρημα, με τη συμμετοχή σας στον Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος»;
ΠΑΤΙΡΑΚΗ: «Διπλασιάζουμε τα χιλιόμετρα, θα κάνουμε διπλό “πάρτυ” …μιας και ο στόχος μας είναι να το χαρούμε και να το διασκεδάσουμε. Έχουμε πιει πολλούς καφέδες μαζί, κάποιους τους ξεχάσαμε ήδη… Τον προηγούμενο μας αγώνα όμως αλλά και αυτόν που έρχεται, θα τους θυμόμαστε για όσο ζούμε. Άρα απλά δημιουργούμε ωραίες εμπειρίες στη ζωή μας, που ναι μεν χρειάζονται περισσότερο κόπο από το να είμαστε καθισμένες στον καναπέ… αλλά σίγουρα είναι αξέχαστες! Κάνουμε πολλά σχέδια και όνειρα και ένα από αυτά είναι δύο εβδομάδες μετά τον αγώνα να ανέβουμε στον Κίσσαβο με την Αγλαΐα μαζί. Εμένα η αδυναμία μου άλλωστε είναι τα βουνά και θέλω πολύ να δει τι βλέπω όταν φτάνω εκεί πάνω και να νιώσει ότι νιώθω. Έχει ανέβει πολλές φορές μαζί μου «νοητά» σε διάφορες κορυφές του κόσμου… ήρθε η ώρα της να το ζήσει και με φυσική παρουσία!»
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ: «Δεν ξέρω να απαντήσω με σιγουριά, τί απ’ όλα ήταν αυτό που μας έκανε να επιχειρήσουμε κάτι μεγαλύτερο, δυσκολότερο… Νομίζω η θέληση μας και η εμπιστοσύνη που έχουμε μεταξύ μας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε! Μπορούμε και κάτι παραπάνω!
Σίγουρα η στήριξη των οικογενειών μας, ο χειμαρρώδης ενθουσιασμός της Νατάσας που παρέσυρε κι εμένα… Όλα στην ζωή μια απόφαση είναι! Το δυσκολότερο βήμα είναι και το πρώτο βήμα, δηλαδή να το αποφασίσεις!»
Ποια είναι η προετοιμασία που χρειάζεται να κάνει κάποιος, προκειμένου να συμμετέχει σε ένα τέτοιο εγχείρημα; Προφανώς, για την κάθε μία από εσάς είναι και κάτι διαφορετικό.
ΠΑΤΙΡΑΚΗ: «Δεν σας κρύβω ότι το πιο εύκολο κομμάτι είναι η διαδρομή. Η οργάνωση του όλου εγχειρήματος είναι αυτή που χρειάζεται πολύ ενέργεια και χρόνο. Το να δημιουργηθεί η ομάδα, η θέση και o ρόλος που έχει ο καθένας, η συνεννόηση με τη διοργάνωση, οι μετακινήσεις, η τροφοδοσία κατά τη διαδρομή, η διαμονή, η επιστροφή … είναι κάποια από αυτά. Κάποια από αυτά τα κάνει η Αγλαΐα, αλλά το σημαντικότερο είναι πως είναι πάντα εκεί να με εμψυχώνει! Κατά τα άλλα χρειάζεται σίγουρα αρκετή προπόνηση και έξτρα ενδυνάμωση του κορμού και των χεριών μας γιατί αφορά και «συν-κίνηση»… αλλά αυτό νομίζω είναι το πιο εύκολο κομμάτι γιατί αφορά προσωπική δουλειά του καθένα μας. Πάντως έχουμε συνθέσει μια πολύ καλή ομάδα από ανθρώπους με κέφι… και να σας πω την αλήθεια αυτό είναι και το πιο σημαντικό boost για εμένα. Έχουμε το ηχειάκι μας στο δρόμο, τραγουδάμε, σταματάμε και χορεύουμε …και για εμάς είναι ο καλύτερος τρόπος να συμμετάσχουμε σε έναν αγώνα. Δεν είμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας όσον αφορά την ταχύτητα και τις επιδόσεις …αλλά είμαστε συνταξιδιώτες σε 42 χιλιόμετρα κεφιού και χαράς !Δεν μας κάνει νικητές ούτε ο τερματισμός, ούτε το μετάλλιο… αλλά οι αξίες που μας διέπουν! Νικητές είμαστε γιατί μπορούμε να ζούμε ελεύθεροι από τα περιοριστικά «δεν μπορώ» και «δεν μπορείς»!»
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ: «Όπως ανέφερα και παραπάνω η προετοιμασία ξεκινάει με την απόφαση ότι ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ! Από εκεί και πέρα φυσικά ξεκινάει ο «μαραθώνιος» προετοιμασίας για την κάθε μια. Η Νατάσα έχει αναλάβει όλα τα οργανωτικά, την προετοιμασία της ομάδας που πιστεύω ότι είναι από τα δυσκολότερα μέρη της διαδικασίας, γιατί η ομάδα πρέπει να «δέσει» σαν ένα σώμα και ψυχή. Η τελική διαδρομή είναι απλή, η «άκρη του παγόβουνου».
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που εγώ θα γνωρίσω, για πρώτη φορά τους περισσότερους, θα γίνουν τα πόδια και τα χέρια μου για 42 χιλιόμετρα. Πρέπει να τους εμπιστεύομαι, και τους εμπιστεύομαι απόλυτα!
Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει το σώμα μου σε αυτήν την δοκιμασία, αλλά θέλω να το τολμήσω! Η ψυχολογία μας πρέπει να είναι πολύ ανεβασμένη για να βγει όλο το εγχείρημα με κέφι και χαρά! Αυτό το έχει αναλάβει η Νατάσα! Εκτός από όλα τα άλλα που έχει επιφορτιστεί είναι αυτή που θα με εμψυχώσει όταν αρχίζω να έχω αμφιβολίες ή δεύτερες σκέψεις.
Έχουμε δίπλα μας τους γονείς μας, ο πατέρας της Νατάσας θα μας ακολουθεί σε όλη την διαδρομή για την τεχνική υποστήριξη που τυχόν θα χρειαστεί το αμαξίδιο. Η μητέρα μου, ο φύλακας άγγελός μου θα είναι εκεί, γιατί αν δεν ήταν αυτή εκεί, δεν θα ήμουν ούτε εγώ…»
Οι εσωτερικές φωνές…
Υπήρξαν φωνές που σας είπαν, «τι πάτε να κάνετε, πού πάτε»; Βρέθηκαν κάποιοι που να σας αποτρέψουν να το κάνετε και ειδικότερα τώρα; Πώς τις αντιμετωπίσατε;
ΠΑΤΙΡΑΚΗ: «Υπάρχουν καταρχήν οι εσωτερικές… οι δικές μας… έχουμε τις αγωνίες και τους φόβους μας και πολλές φορές τα μοιραζόμαστε… αλλά νομίζω ότι καμία μας δεν μπορεί να ξεχάσει πόσο χαρήκαμε τον τερματισμό μας εκείνο το βράδυ… και πόσο λαχταράμε να έρθει η ώρα της εκκίνησης για τον Μέγα Αλέξανδρο. Δυστυχώς όμως θα σας πω ότι αυτή τη φορά είχαμε να αντιμετωπίσουμε και κάποιες συμπεριφορές συνανθρώπων μας που μας δυσκόλεψαν και μας στενοχώρησαν πολύ, αλλά αυτά θα τα πούμε σε δεύτερη φάση. Όπως και να έχει όμως στην τελική μας πείσμωσαν και μας δυνάμωσαν περισσότερο!»
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ: «Αρχικά νομίζω ότι ήταν οι δικές μας εσωτερικές φωνές που προσπαθούσαν να μας σαμποτάρουν. Είναι συνηθισμένο γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης να βλέπει την αρνητική πλευρά των πραγμάτων, να βρίσκει δικαιολογίες για να μην τολμήσει, να φοβάται το άγνωστο. Υπήρχαν και φωνές των άλλων, που προσπάθησαν να φυτέψουν αμφιβολίες και ανασφάλεια…
Αν έχεις συνηθίσει για χρόνια και χρόνια, να έχεις τους πολλούς απέναντι σου, σου φαίνεται λίγο περίεργο, είσαι επιφυλακτικός όταν κάποιος έρχεται αυθόρμητα δίπλα σου και σου προτείνει κάτι που δεν έχεις καν σκεφτεί… σου απλώνει το χέρι σε μια νέα εμπειρία… σου χαμογελάει..πιστεύει σε σένα…
Ο αυθορμητισμός και ο ενθουσιασμός της Νατάσας ήταν η καταλυτική ώθηση που χρειάστηκε για να το αποφασίσω και να αγνοήσω όλες τις εξωτερικές αρνητικές φωνές και περισσότερο την δική μου, την εσωτερική…»
Τι μπορεί να αλλάξει;
Πιστεύετε ότι με την μεγάλη αυτή προσπάθεια, μπορεί να αλλάξει ο τρόπος που βλέπει ο πολύς κόσμος τη ζωή των ΑμεΑ ως μια «δύσκολη κατάσταση»; Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, έχουν υπάρξει γενικά μεγάλες αλλαγές όσον αφορά αυτό το θέμα. Κατά την άποψή σας, οι προσπάθειές σας, επηρεάζουν προς το καλύτερο την κοινωνία μας;
ΠΑΤΙΡΑΚΗ: «Φοβάμαι τις γενικεύσεις και τις θεωρώ και λιγάκι επικίνδυνες, οπότε μπορώ να σας μιλήσω μόνο προσωπικά. ΝΑΙ με κεφαλαία! Αλλάζω …με αυτές τις δράσεις αλλάζω, αλλάζω εγώ, αλλάζει η Αγλαΐα ,αλλάζουν όλα τα μέλη της ομάδας μας, αλλάζουν οι οικογένειες μας και οι φίλοι μας… μέχρι εκεί μπορώ να δω με καθαρή ματιά. Θεωρητικά θα σας πω ότι νιώθω πως αλλάζουν και κάποιοι άνθρωποι γύρω μας. Μας έστειλαν μηνύματα, μας είπαν ότι συγκινήθηκαν, ότι θα ήθελαν και αυτοί να συμμετάσχουν μαζί μας. Θέλω να πιστεύω ότι είναι έτσι, και ότι θα πάψει κάποτε ο κόσμος να παρκάρει για παράδειγμα σε ράμπες που ανεβοκατεβαίνουν τα αμαξίδια.
Όσον αφορά το αν επηρεάζουν την κοινωνία μας τέτοιες προσπάθειες θα σας πω… ότι ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑΙ… αλλά είμαι και σίγουρη πως κανείς δεν επηρεάζεται αν δεν θέλει πραγματικά και αν δεν είναι έτοιμος να κοιτάξει με ανοιχτή ματιά προς την κάθε είδους διαφορετικότητα …που είναι ουσιαστικά και το μόνο μας κοινό!»
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ: «Δεν ξέρω αν θα αλλάξει κάτι, το θέλω, το ελπίζω, το εύχομαι! Μέσα από την δράση μου στον Σύλλογο Παραπληγικών Ν. Δράμας εδώ και 29 χρόνια αυτός είναι ο σκοπός μου και ο καθημερινός αγώνας μου για μια δίκαιη, ίση, αξιοπρεπή καθημερινότητα των ατόμων με κινητική αναπηρία και των οικογενειών τους. Πιστεύω ότι έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα, τόσο στην πόλη μας, όσο και σε εθνικό επίπεδο γενικά και όλα αυτά έχουν επιτευχθεί χάρη στους φορείς των ατόμων με αναπηρία και των γονέων τους, τους συνεχείς αγώνες και διεκδικήσεις.
Λίγο μετά τον Μαραθώνιο, η Νατάσα με την ομάδα της θα επιχειρήσουν να με ανεβάσουν στον Κίσσαβο!
Αυτό κι αν είναι καινούριο… και λίγο τρομακτικό για μένα! Φυσικά και αυτό ήταν ιδέα της Νατάσας! Θέλει να μου δείξει την θέα λέει!
Είναι κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ μα ποτέ ότι θα είχα την δυνατότητα/επιθυμία/θέληση/ικανότητα να το κάνω! Και τώρα, πρώτα ο Θεός, η Νατάσα και η ομάδα της θα μου χαρίσουν και αυτή την εμπειρία, αυτό το πολύτιμο δώρο της αίσθησης του ΜΠΟΡΩ!
Όπως λέει και ένα γνωμικό, τα βιβλία και τα αλεξίπτωτα χρησιμεύουν μόνο ανοιχτά, έτσι κι εμείς αγωνιζόμαστε πρώτα (έστω κι αν ακούγεται εγωιστικό) για να ανοίξουμε τις δικές μας καρδιές, μυαλά, συναισθήματα, σκέψεις και να μετρηθούμε με τους εαυτούς μας.
Αν αυτό μπορέσει να βοηθήσει / επηρεάσει θετικά και άλλους ανθρώπους τότε έχουμε πετύχει κάτι παραπάνω…
Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να έχουμε την δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε και τους υπόλοιπους στόχους μας, που είναι πολλοί, μεγάλοι και υπέροχοι, γιατί πέρα από την θέληση υπάρχει και το πρακτικό κομμάτι της υλοποίησης, δηλαδή το οικονομικό, που χωρίς χορηγούς δυστυχώς δεν μπορείς να προχωρήσεις…
Σε κάθε αγώνα που κάνουμε με την Νατάσα βάζουμε στόχο έναν σκοπό. Τρέχουμε για να καθιερωθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και στην Ελλάδα ο θεσμός του προσωπικού βοηθού για τα ΑμεΑ!!!!!
Μέχρι που να μην υπάρχει πια ούτε ένας άνθρωπος που χρειάζεται βοήθεια για να ζει με αξιοπρέπεια, εμείς θα αγωνιζόμαστε, θα φωνάζουμε, θα τρέχουμε!!!
Σε αυτόν τον Μαραθώνιο τρέχουμε και για έναν ακόμη σκοπό…. για τους ανθρώπους που χάθηκαν στην τραγωδία των Τεμπών… και όλους όσους από εμάς χάσαμε έναν δικό μας νέο άνθρωπο με άδικο τρόπο…
Ας το κάνουμε λοιπόν!!!! Τρέχουμε ΜΑΖΙ με την Νατάσα! Τρέχουμε ΜΑΖΙ με την ομάδα μας!!!! Πάμε ΔΥΝΑΤΑ! Πάμε ΜΑΖΙ!!!…επειδή ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!!»
