ΕΦΚΑ και… πάσης Ελλάδος
Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
Ανέκαθεν απορούσα γιατί υπάρχουν εκατοντάδες ασφαλιστικά ταμεία με χιλιάδες υπαλλήλους, των οποίων οι μισθοί απορροφούσαν σημαντικό μέρος των ασφαλιστικών εισφορών. Οι πολίτες βέβαια ασφαλίζονται υποχρεωτικά βάσει του νόμου, προτού αρχίσουν να ασκούν το επάγγελμά τους. Αν ληφθεί υπ’ όψη ότι οι κυβερνήσεις «δανείζονται» κατά καιρούς μεγάλα ποσά από τα ασφαλιστικά ταμεία – δανεικά και αγύριστα – όταν έχουν δημοσιονομικό πρόβλημα, γίνεται φανερό ότι τελικά οι ασφαλισμένοι παίρνουν σύνταξη πολύ μικρότερη από κείνη που αναλογεί στις εισφορές τους. Τέλος, είχαμε και το πρόσφατο «κούρεμα» των αποθεματικών των ταμείων με αποτέλεσμα να μην έχουν αρκετό χρήμα για να πληρώσουν τις συντάξεις και να αναγκάζονται να δανείζονται.
Και αναρωτιόμουν: Γιατί το κράτος αποφάσισε – με νόμο – την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης των πολιτών, επαγγελματιών, επιστημόνων και εργατών; Μήπως ο νόμος ωφελεί περισσότερο το κράτος και τους υπαλλήλους των ασφαλιστικών ταμείων και όχι τους ασφαλισμένους; Πώς ζούσαν οι Έλληνες χιλιάδες χρόνια, όταν δεν υπήρχαν κοινωνικές ασφαλίσεις; Δεν θα έπρεπε η ασφάλιση να είναι τουλάχιστον προαιρετική ή να μην υπάρχει καθόλου και ο κάθε πολίτης να προνοεί για τις ανάγκες των γηρατειών του; Υποψιαζόμουν με άλλα λόγια ότι πίσω από την υποχρεωτική ασφάλιση κρυβόταν η πονηρία τού κράτους.
Αλλά έστω ότι οι κυβερνήσεις θεσμοθέτησαν τα εκατοντάδες Ασφαλιστικά Ταμεία για την ασφάλεια των φτωχών, των ασθενών, των ανικάνων και τους ενέταξαν στα ίδια ταμεία μαζί με τους πλούσιους, τους επιτυχημένους και τους τυχερούς τής ζωής για λόγους ανθρωπιστικούς. Ηθικώς δεκτό. Αλλά είναι ανθρωπιστικός ο νόμος που επιτρέπει στον πολίτη Α να παίρνει δέκα συντάξεις και στον πολίτη Β να παίρνει μία; ο πρώτος να εισπράττει 5000 € μηνιαίως και ο δεύτερος 300 €; Πού είναι ο ανθρωπισμός; Εξάλλου στα γεράματα όλοι έχουν τις ίδιες ανάγκες, μια φέτα ψωμί, ένα γιαουρτάκι, ένα φρούτο και το φάρμακό τους.
Αυτές οι σκέψεις με ώθησαν να γράψω το 1997 τα εξής: Όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, χωρίς καμμιά εξαίρεση, καταργούνται και ιδρύεται ένα Ταμείο Ασφαλίσεως Ελληνικού Λαού (ΤΑΕΛ). Τα ασφάλιστρα θα κατατίθενται εντόκως στην Εθνική Τράπεζα με ειδική καρτέλλα για την Τράπεζα και ειδικό ασφαλιστικό βιβλιάριο για τον ασφαλισμένο, ώστε με την πάροδο του χρόνου να αυξάνεται η σύνταξή του (Βλ. 33 Διηγήματα, σελ 194). Και όταν λέω Ελληνικού Λαού, εννοώ από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον θυρωρό τής πολυκατοικίας. Πάντοτε λοιπόν περίμενα να έρθει μια πατριωτική κυβέρνηση, να καταργήσει όλα τα ταμεία και να ιδρύσει ένα μοναδικό ταμείο, που θα έδινε μια αξιοπρεπή σύνταξη σε όλους τους Έλληνες, ας πούμε 1000 €, αλλά μία. Άλλωστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο θυρωρός έχουν τις ίδιες ανάγκες στα γεράματά τους.
Όταν είδα να θεσμοθετείται ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), είπα : Επιτέλους το όνειρό μου γίνεται πραγματικότητα! Αλλά όταν μελέτησα τον νόμο, απογοητεύτηκα. Είδα ότι από τον νόμο εξαιρούνται οι πολιτικοί, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες… δηλαδή η άρχουσα τάξη. Και πάλι η κυβέρνηση μας χώρισε σε πατρίκιους και πληβείους! Και να σκεφθεί κανείς ότι πρόκειται για αριστερή, ριζοσπαστική κυβέρνηση!
Μα αν σκέφτεστε έτσι, κύριε Τσίπρα, ποια η διαφορά σας από την Δεξιά, το Κέντρο, την Κεντροδεξιά; Σκεφθήκατε ποτέ γιατί σήκωσε κεφάλι στην Ευρώπη και στην Αμερική η Ακροδεξιά; Στην ταξική συμπεριφορά των φιλελευθέρων, των αριστερών και σοσιαλιστικών κυβερνήσεων οφείλεται η άνοδος των ακροδεξιών δυνάμεων. Μην απορείτε λοιπόν για την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ. Σύντομα θα καταρρεύσετε και σεις και θα απορείτε γιατί χάσατε την εύνοια του 36% του ελληνικού λαού. Τα λάθη πληρώνονται, κύριε Τσίπρα.
Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
