Οι έλληνες αντέχουμε να πονούμε,
αλλά και τολμάμε να ΄΄πολεμάμε ΄΄
όσουν μας πονούν
Του Μιχάλη Τάσσου – Δικηγόρος /
Υποψήφιος Δημ Σύμβουλος Δημου Δράμας
Ενώνουμε τη Δράμα
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια ζοφερή πραγματικότητα και οι νομικές συνέπειες της γνωστές. Στο κείμενο μου αυτό δεν θα με απασχολήσει η ουσία του ζητήματος επί του οποίου τοποθετήθηκα πολλάκις και ξεκάθαρα αναφέροντας ότι οποιαδήποτε αναφορά σε μακεδονική εθνότητα και γλώσσα υποθηκεύει το μέλλον της πατρίδας μας για δεκαετίες μετά. Θα με απασχολήσει όμως ο τρόπος δράσης όλων εκείνων των υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων απέναντι στον κίνδυνο δημιουργίας μιας γενιάς λαϊκιστών πολιτικών που πάνω στο μακεδονικό ζήτημα θα προσπαθήσουν να στήσουν πολιτικές καριέρες. Σαν σύγχρονοι αγανακτισμένοι.
Μετά από 8 χρόνια κρίσης η Ελλάδα δεν έχει γυρίσει ακόμα σελίδα, στην προσπάθεια να γράψει μεταμνημονιακούς προϋπολογισμούς και φυσικά και ότι άλλο μπορεί να εμπεριέχεται σε μια τέτοια πορεία, αυτήν της διέλευσης των νεοτικών μας συμπληγάδων. .
Όπως αλήθεια είναι, πως έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, από τότε, που οι μύθοι, οι ημίθεοι και οι διαμορφωτές, ξεχωριστοί στρατηλάτες του τότε, έσπειραν τον σπόρο, της ελληνικής ψυχής ανά τον κόσμο. .
Σήμερα, σε έναν κόσμο που κάνει πολύ θόρυβο, η αίγλη εκείνων των χρόνων, χάνεται, ή απλά θέλουμε να νομίζουμε ότι χάνεται, η ματαιοδοξία της μιας στιγμής, η ευκολία της κατάποσης, μας παρασύρει, σε υιοθέτηση άλλων συνηθειών και εφαρμογή ανάλογων τακτικισμών
Ας τολμήσουμε να διαλύσουμε τους μύθους μας. Ας τολμήσουμε να υποστηρίξουμε την άποψή μας. Ας τολμήσουμε να σταθούμε εκεί, απέναντι σε αυτό που μας θυμώνει, με θάρρος και όχι εύκολη επιλογή.
Η αγανάκτηση σε ότι μας ενοχλεί, δεν εξαφανίζεται με απλή, δήθεν ποινή, σε ότι και όποιους θεωρούμε πως έχει / έχουν, την περισσή ευθύνη .
Το μοναδικό ΄΄ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ …΄΄ έχουμε το δικαίωμα να το βροντοφωνάζουμε όλοι αλλά και να το υπερασπιζόμαστε.
Μην το σπαταλάμε σε ιαχές και το κουρελιάζουμε.
Μην το αδικούμε και το κάνουμε βορά σε σκέψεις και δυνάμεις που το πατούν και το ευτελίζουν.
Ας τολμήσουμε να βγάλουμε το κουκούλι της μαλθακότητας.
Να ριχθούμε όχι όμως επιτιθέμενοι, αλλά αποφασισμένοι, να δουλέψουμε σε όλα τα επίπεδα (και ξέρουμε πως είναι πολλά), σε όσους επιτρέψαμε να μας παραμυθιάσουν, να μας καλοπιάσουν και φυσικά στους ίδιους μας τους εαυτούς, που επέλεξαν την βολή από την μέχρι χθες συνήθεια, να παλεύουμε για τα ιερά και τα δίκαιά μας.
Να δρομολογήσουμε εκείνα τα θέλω μας βασισμένα σε επιχειρήματα με προτάσεις τεκμηριωμένες, ξεκάθαρες και μέσα σε πλαίσια όχι με συρματοπλέγματα αλλά και σίγουρα όχι χωρίς όρια και όρους.
Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου, αλλά και η χώρα μας και ότι έχει να κάνει, με την εδαφική της ακεραιότητα, τα σύμβολα και ότι άλλο σημαντικό, γραμμένο στο Σύνταγμα μας, αλλά και άγραφο είναι ευθύνη των εκάστοτε ναι, κυβερνώντων αλλά και όλων ημών και υμών.
Οι πλατείες που στο πρόσφατο πολύ σύγχρονο χθες μας, φιλοξένησαν πολλούς ως σημείο έκφρασης δυσαρέσκειας σε σχέση με τις οικονομικές πολιτικές και τις σοβαρές επιπτώσεις τους στην καθημερινότητα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, και έγιναν σύνθημα αλλαγής και επικράτησης άλλων για πρώτη φορά εφαρμοζόμενων πολιτικών, με δυστυχώς αν όχι τα ίδια μέχρι και χειρότερα αποτελέσματα, μέσα σε μια εβδομάδα δέχθηκαν χιλιάδες λαού με μια και μοναδική απαίτηση – εντολή.
Απλά να του δοθεί το δικαίωμα στην απόφαση όπως σε κάθε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, να είναι συμμέτοχος σε μιαν απόφαση που τον αφορά, όχι μόνο σε σχέση με τον βιοπορισμό του, αλλά την υπόστασή του.
Υπήρξε αλήθεια, μια τίμια τολμηρή απάντηση, σε αυτό το κύρια ειρηνικά διεκδικούμενο αίτημα ενός λαού, που του άξιζε σίγουρα μια άλλη αντιμετώπιση, από αυτούς, που σήμερα τον διοικούν;
Ας παραδεχθούν πως η δυναμική αυτή που τους δόθηκε με δική του απόφαση, κύρια στηρίχθηκε σε υποσχέσεις, μεταξύ των οποίων ο σεβασμός στην βούλησή του.
Και η βούληση του λαού μας σήμερα, είναι όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια, δυνατά εκφραζόμενη.
Τολμήστε και όπως βάλατε υπογραφές σε κείμενα, που και πάλι υποθηκεύουν την εθνική μας υπόσταση, να παραδεχθείτε αλήθειες.
Οι Έλληνες αντέχουμε να πονούμε, αλλά και τολμάμε να ΄΄πολεμάμε ΄΄ όσους μας πονούν.
Το δικαίωμα στην διαμαρτυρία και στην άσκηση κριτικής είναι χαρακτηριστικό πολιτείας, δημοκρατικά δομημένης και φυσικά δημοκρατικά εκλεγμένης.
Ο σεβασμός της πολιτείας σε αυτό το δικαίωμα, είναι χαρακτηριστικό προηγμένων κυβερνήσεων αλλά σίγουρα όχι καθεστώτων.
Και σήμερα οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες, απέναντι σε κάτι που του επέβαλλαν, που δεν τόλμησαν να του το παρουσιάσουν ως όλον αλλά μόνο μέρος του, έγιναν αποδέκτες ασεβούς αντιμετώπισης.
Ας το τολμήσουμε, όσοι μπαίνουμε μπροστά, διεκδικώντας την ψήφο σας, σε όποιο κομμάτι- τομέα άσκησης πολιτικής, να κάνουμε αυτό, που απαιτούσαμε ως σήμερα να κάνουν οι άλλοι για εμάς.
Μόνο έτσι, δεν θα τολμήσει ο καθένας, να μας χαρακτηρίσει απλά και χωρίς ντροπή έτσι, όπως οι κυβερνώντες μέμφονται κάθε έναν πολίτη, που εκφράζει όπως και αυτοί πριν λίγα μόλις χρόνια την βούλησή του.
