Επανάσταση 1821.
Η εθνική μας αναφορά.
Γράφει ο Μιχάλης Τάσσου Αντιδήμαρχος Δήμου Δράμας
Τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης είναι μια ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν μας και να οραματιστούμε το μέλλον της Πατρίδας και του Έθνους μας.
Μελετώντας την σύγχρονη ελληνική ιστορία αναζήτησα βαθύτερα σε όλα τα κοινωνικά , πολιτικά και οικονομικά δεδομένα της εποχής εκείνης για να απαντήσω στα ερωτήματα μου για όλα αυτά που επεδίωξε η Ελληνική Επανάσταση , κατάφερε να πετύχει αλλά και αυτά που άφησε σε εμάς τις νεότερες γενιές , δύο αιώνες μετά .
Η Ελληνική Επανάσταση εγκιβωτίζει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά τα οποία αναδεικνύουν την σημασία της, την μοναδικότητά της και την σπουδαιότητά της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι . Προσπαθούμε πολλές φορές να αναλογιστούμε την εθνική και κοινωνική αξία της με σημερινά μέτρα και σταθμά, όμως η ορθή αποτίμηση γίνεται εάν αναλογιστεί κανείς το πολιτικό και γεωστρατηγικό περιβάλλον στο οποίο οραματίστηκε, οργανώθηκε , ξέσπασε και εν τέλει πέτυχε.
Σε μια Ευρώπη που πολιτικά κινούνταν στα πλαίσια της συμφωνίας της Βιέννης του 1815 , και αποκήρυττε κάθε επαναστατική κίνηση , στο υπογάστριο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ένας λαός που για πολλούς φάνταζε ένα ατελές σύνολο από ετερόκλητες κοινωνικές ομάδες προετοιμάζει έναν αγώνα που για την πολεμική και πολιτική λογική της εποχής φαντάζει καταδικασμένος από την αρχή .
Αυτό που οι αναλυτές εκείνης της εποχής δεν θα μπορούσαν να εκτιμήσουν είναι το συνδετικό στοιχείο όλων αυτών των ανθρώπων . Την πνευματική φλόγα της Ελλάδας , ένα πραγματικό θαύμα . Πως μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς το ελληνικό πνεύμα παρέμενε ζωντανό ,αναλλοίωτο και κινητοποίησε και συνέδεσε ένα ολόκληρο Έθνος . Από στόμα σε στόμα, από έθιμο σε έθιμο , από Εκκλησιά σε Εκκλησιά ,το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας έμελλε να είναι η φλόγα στον πρώτο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στα όρια της Παλιάς Ευρώπης.
Η Επανάσταση του 1821 δεν οδήγησε μόνο στο προφανές που είναι η αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού . Οδήγησε στη δημιουργία μιας νέας κρατικής οντότητας, κόντρα σε κάθε πολιτική συνθήκη εκείνης της περιόδου και οδήγησε στην ψήφιση τριών δημοκρατικών και φιλελεύθερων Συνταγμάτων το 1822, το 1823 και το 1827 και εν τέλει στην σύσταση Ελληνικού Κράτους με αμιγώς εθνικά χαρακτηριστικά.
Το Ελληνικό Κράτος ξεκίνησε υπό του μηδενός . Σε μια Ευρώπη που κινούνταν γοργά προς τη βιομηχανική επανάσταση αυτό ήταν περιορισμένο εδαφικά , χωρίς υποδομές , με κατεστραμμένες τις καλλιέργειες , ρημαγμένο στόλο , χωρίς διαμορφωμένες εκπαιδευτικές βάσεις , χωρίς παραγωγικό ιστό, με υποδουλωμενους ακόμα Έλληνες και σε μια περιοχή που έβραζε.
Τα βάζουμε πολλές φορές με τον εαυτό μας . Στηλιτεύουμε την κακή πλευρά μας , αυτομαστιγωνόμαστε για τα λάθη που κάνουμε και για το πόσα θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει σαν κράτος σε σχέση με κράτη της υπόλοιπης Ευρώπης.
Μα έχουμε σκεφτεί τι πραγματικά έχουμε πετύχει στα 200 ελεύθερα χρόνια της Εθνικής μας ιστορίας; Έχουμε αναλογιστεί πως ήμασταν το 1821 και πως είμαστε σήμερα;
Στα 200 χρόνια που μεσολάβησαν από την Επανάσταση στο σήμερα υπερδιπλασιάμε την έκταση της χώρας, δεκατριπλασιάσαμε τον πληθυσμό μας , φτιάξαμε μια γερή Δημοκρατία , στρέψαμε το βλέμμα μας στη Δύση εκεί που ανήκουμε , γίναμε μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας και αποτελούμε ένα πόλο σταθερότητας σε μια περιοχή με μεγάλη γεωστρατηγική σημασία .
Μάτωσε το Έθνος! Τίποτα δεν μας χαρίστηκε . Στον πόλεμο του 1897, στον Μακεδονικό Αγώνα , στους Βαλκανικούς Πολέμους , στον Α και Β παγκόσμιο πόλεμο , στην Μικρασιατική καταστροφή , στις Βουλγαρικές κατοχές , στην κατοχή , στον εμφύλιο και στην Δικτατορία .
Και κάθε φορά που μάτωνε έστρεφε το βλέμμα πίσω στο 1821 για να αναζητήσει σε εκείνο τον αγώνα όλα αυτά που μας ενώνουν .
Διακόσια χρόνια τώρα αυτά που μας ενώνουν τα αναζητούμε στις ίδιες πηγές.
Στις αξίες του Κοραή , στο όραμα του Ρήγα , στην αυτοθυσία των Ιερολοχιτών , στο πάθος του Παπαφλέσσα , στην Ελληνική ψυχή του Κολοκοτρώνη , στην ναυτοσύνη του Κανάρη ,στην ανιδιοτέλεια της Μπουμπουλίνας, στη διορατικότητα του Καποδίστρια, στην άσβεστη πίστη των Κληρικών και κυρίως στην ατσαλένια καρδιά του ανώνυμου αγωνιστή που νηστικός , ταλαιπωρημένος, λαβωμένος ταμπουρώνονταν πίσω από βράχους παλεύοντας ισχυρότερο εχθρό για να μπορεί κάποια στιγμή να αναπνέει ελεύθερα, να αναπνέει Ελληνικά.
Ο αγώνας του 1821 για εμάς δεν είναι μόνο η εκκίνηση αυτής της πορείας της σύγχρονης Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη αλλά αποτελεί και θα αποτελεί την κοινή εθνική μας αναφορά για το μέλλον του Έθνους και της πατρίδας.
Διακόσια χρόνια μετά οι προκλήσεις διαφορετικές αλλά εξίσου μεγάλες. Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε με το ίδιο πάθος για τα εθνικά ιδανικά μας ,για κάθε αράδα της ιστορίας μας , για κάθε σπιθαμή γης που αποκτήσαμε με αίμα , για κάθε σταγόνα θάλασσας που μας ανήκει και κάθε αναπνοή ελληνικού αέρα.
Οφείλουμε ενωμένοι να αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα ασφαλή , ακέραιη ,κοινωνικά δίκαιη και Δημοκρατική.
Χρόνια Πολλά Ελληνίδες! Χρόνια Πολλά Ελληνες ! Ζήτω το Έθνος !
