Σήμερα στην στήλη φιλοξενώ μια επιστολή ενός εκλεκτού πολίτη της πόλεώς μας
Επιστολή αναγνώστη της εφημερίδας
Κύριε διευθυντά της εφημερίδας «Πρωινός Τύπος» θα ήθελα, με την επιστολή μου να παραπονεθώ σαν πολίτης αυτού του τόπου, και σαν Έλληνες αυτής της χώρας για ένα σοβαρό κατά την γνώμη μου θέμα: Για τις πινακίδες των οδών που βρίσκονται στην αρχή και στο τέλος κάθε οδού. Είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη σοβαρά και δημιουργεί ερωτήματα και προβληματισμούς. Το όνομα της οδού, πρέπει κατ’ αρχήν να είναι ολοκληρωμένο. Σε μερικές οδούς είναι και σε μερικές όχι.
Ο αναγνώστης – περιπατητής μιας οδού, πρέπει να καταλαβαίνει ποιο είναι το όνομα και τι είναι το πρόσωπο αυτό της οδού, ή μπορεί να είναι το όνομα μιας πόλης, ενός ποταμού.
Μια οδός γράφει. «Οδός Περικλή Κάβδα». Δεν γράφει ότι ήταν Βουλευτής της πόλης μας, με μεγάλη προσφορά στον τόπο. Μια μικρή οδός γράφει «Νικόλαος Καραθάνος». Δεν γράφει με μικρά γράμματα «δημοσιογράφος εκδότης εφημερίδας». Αυτό το πράγμα, ο Δήμος και ο κάθε Δήμαρχος να το δει και να το συμπληρώσει. Είναι κάτι απλό αλλά και σοβαρό, για κάθε πολίτη ντόπιο ή ξένο επισκέπτη. Υπάρχει οδός Νικηφορίδη, αλλά δεν λέγει «Ιατρός» ή ήταν Δήμαρχος. Είναι μια παράλειψης σοβαρή, που μπορεί να δοθεί λύση. Θα τιμά τον Δήμαρχο και την πόλη. Υπάρχει, συγχρόνως και μια αδικία, ή σκόπιμη διάκριση σε πολλά πρόσωπα που είναι η ονομασία μιας οδού, όπου η οδός και το πρόσωπο είναι αντιθέτως ανάλογη.
Ο ήρωας μεγάλος του 1821, ένδοξος, έδωσε την ζωή του και ζει στις ψυχές όλων των Ελλήνων και οδός να είναι μια μικρή οδός τριάντα μέτρων, ένα στενό σοκάκι.
Για παράδειγμα στο κέντρο της πόλης ανάμεσα στις οδούς «Σμύρνης» και «Βεργίνας» η οδός «Διάκου». Διάκου, σκέτο. Ποιο πρόσωπο είναι; Είναι ο ήρωας ο Ιεροδιάκονος Αθανάσιος Διάκος που σουβλίστηκε από τον Ομέρ Βρυώνη, ή είναι ένας απλός Διάκος κάποιας εκκλησίας; Ούτε το μικρό του όνομα δεν έχει, έχει όμως σκέτη την ιδιότητά του «Διάκος». Για ποιο λόγο έγινε αυτό; Εκτός και εννοούμε έναν διάκο που διακονεί παντού ως υπηρέτης ή βοηθός κάποιας επιχείρησης.
Αντίθετα, λίγο πιο πέρα, υπάρχει η οδός Εθνάρχου Μακαρίου. Ο Μακάριος ήταν Εθνάρχης της Κύπρου, όχι της Ελλάδας. Ο Μακάριος είναι γνωστός σε όλους τους Έλληνες που ακόμα ζουν. Και ενώ έκανε πολλούς αγώνες, για την ελευθερία της Κύπρου, αλλά τα λάθη τα δικά του, οδήγησαν την Κύπρο εκεί που βρίσκεται σήμερα. Ο Μακάριος είχε φιλοδοξίες για την Κύπρο, όχι για την Ελλάδα. Δεν συγκρίνεται η προσφορά του με τον Αθανάσιο Διάκο της Αλαμάνας.
Πιο πέρα, υπάρχει μια άλλη οδός που ονομάζεται «Μακρυγιάννη». Σκέτο «Μακρυγιάννη». Δεν ήταν ο στρατηγός Μακρυγιάννης; Για ποιον Μακρυγιάννη μιλάει η οδός; Διότι «Μακρυγιάννηδες» η Ελλάδα είναι γεμάτη. Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης ήταν ένας που πολέμησε, που δίδαξε, που αν και αγράμματος έγραψε τα απομνημονεύματά του, που είναι μια αιώνια Ιστορική παρακαταθήκη για όλους τους Έλληνες. Τόσο πολύ τους αδικούν ή τους μειώνουν τους ήρωες; Πείραζε κανέναν να έκανε την διάκριση «οδός Στρατηγού Μακρυγιάννη» ήρωος του 1821; Μήπως οι σημερινοί Έλληνες – ή αυτός που σαν υπεύθυνος του Δήμου, όταν έγραφαν τις οδούς ή σκόπιμα το έκανε ή αδιάφορος ήταν ή πολύ αγράμματος και ασεβής για την μνήμη των ηρώων ήταν! Ο Ιστορικός μας Θουκυδίδης μας άφησε μια παρακαταθήκη: «Ευτυχισμένος – μακάριος είναι εκείνος στην ζωή που γνωρίζει καλά την Ιστορία της Πατρίδος του». Πολλά πράγματα κρίνονται από τις λεπτομέρειές τους.
Ναι, από το να γράφουμε σωστά και ολοκληρωμένα μια οδό, δείχνουμε ότι ξέρουμε τι κάνουμε και πως πρέπει να τιμούμε εκείνους που μας χάρισαν την ελευθερία!
Και κάτι ακόμα πολύ σοβαρό! Μήπως μέσω των προσφύγων, χωρίς πόλεμο, οι Ισλαμικές χώρες να Ισλαμοποιήσουν την χώρα μας, που υπέφερε 400 αλλού και 500 χρόνια η άλλη μισή, κάτω από την σκληρή μπότα και το ξίφος του Τουρκικού Ισλαμισμού; Μήπως γίναμε πολύ ανεκτικοί, προς τους Βόρειους γείτονές μας και την ανοχή μας την εξέλαβαν για αδυναμία και γαυγίζουν απειλητικά καθημερινά;
Εάν οι Έλληνες στα τελευταία σαράντα χρόνια είχανε σαν στόχο, το σύνθημα «Εμείς» και όχι το «Εγώ» διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα.
Σήμερα που γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου, την Εθνική μας παλιγγενεσία, ας μη ξεχνάμε, ούτε να περιφρονούμε τους ήρωές μας όπως ο Αθανάσιος Διάκος, ο στρατηγός Μακρυγιάννης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και τόσοι και τόσοι ήρωες. Μη γινόμαστε επιλήσμονες του χρέους μας, προς εκείνους που χρωστάμε την Νέα ελεύθερη Ελλάδα.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Απόστολος Κιντώνης
Απόστρατος συνταγματάρχης χωροφυλακής.
Υ.Γ. Η στήλη δεν έχει να προσθέσει τίποτα, παρά μόνον τούτο. Ευτυχώς υπάρχουν και τέτοιοι Έλληνες που είναι ολοζώντανη η αγάπη προς τους ήρωες της πατρίδας. Είναι άξιοι επαίνου!
