Επιστολή Επιμελητηρίου για τη ρύθμιση
προς Ασφαλιστικά Ταμεία και δημόσιο
ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Τσακαλώτο απέστειλε το Επιμελητήριο Δράμας, και αφορά το ζήτημα της ρύθμισης των οφειλών προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία, αλλά και τα χρέη προς το Δημόσιο. Στην επιστολή, κάνει αναφορά απαγορευτικά κριτήρια, αλλά και για τον κίνδυνο απώλειας παλαιοτέρων ρυθμίσεων.
Όπως επισημαίνεται στην επιστολή, «παρά τις όποιες προσδοκίες για αντιμετώπιση του ζητήματος των οφειλών, δυστυχώς για ακόμη μια φορά η πρόδηλη αποτυχία της εν λόγο ρύθμισης οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες σε αδυναμία και απόγνωση».
Επισημαίνεται επίσης ότι, «το όριο των οφειλών 50.000 ευρώ αφορά όσους δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα δηλαδή (δικηγόρους, αγρότες κλπ) ενώ για τους επαγγελματίες και επιχειρήσεις το όριο κατεβαίνει στις 20.000 ευρώ (συνολική οφειλή σε όλους του πιστωτές μαζί με τις προσαυξήσεις και πρόστιμα).
Στο συνολικό ποσό των 20.000 ευρώ ειδικότερα για όσους οφείλουν στον ΟΑΕΕ συμπεριλαμβάνεται και η οφειλή με την προσαύξηση της στην υγεία, την στιγμή που δεν είχε αποδοθεί στον ασφαλισμένο λόγω άρνησης του οργανισμού, ενώ εκκρεμούν μαζικές προσφυγές στην δικαιοσύνη και για το θέμα αυτό.
Δεν μπορούν να ενταχθούν οφειλές του 2017 αν πρώτα δεν τακτοποιηθούν με ολική πληρωμή ή ρύθμιση με την πάγια των 12 δόσεων. Τα όρια οφειλών που έχουν θεσπιστεί των 2Θ.000 & 50.000, είναι για το σύνολο των πιστωτών και αυτό αποτελεί φυσικά απαγορευτικό να ενταχθούν περισσότεροι οφειλέτες. Το κόστος για την ένταξη στην ρύθμιση και η προβλεπόμενη γραφειοκρατία εκτινάσσονται σε απαγορευτικά για τους μικρομεσαίους οφειλέτες επίπεδα.
Δεν περιλαμβάνονται στην ρύθμιση όσοι έχουν αναστείλει την δραστηριότητα τους πράγμα απαράδεκτο διότι δεν δίνεται καμία απολύτως ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους. Η υποχρέωση για κερδοφορία από τις επιχειρήσεις είναι επίσης ανασταλτικός παράγοντας για ένταξη στην ρύθμιση ειδικότερα εφόσον λαμβάνονται υπόψη τα τελευταία χρόνια.
Η πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων σε περίοδο κρίσης δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση για την μη απώλεια των παλαιοτέρων ρυθμίσεων αλλά και την ένταξη των τρεχουσών οφειλών. Προς αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων που αφορούν τις εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις οφειλέτες σε ασφαλιστικά ταμεία και δημόσιο, αλλά και προς αποφυγή απώλειας των παλαιοτέρων ρυθμίσεων και διαβλέποντας έναν τεράστιο κίνδυνο εκτίναξης των οφειλών σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία με ταυτόχρονη αύξηση των λουκέτων προτείνουμε:
- Να συμπεριληφθούν στην ρύθμιση οι οφειλές μέχρι την 31/12/2017.
- Να καταργηθεί ο περιορισμός κερδοφορίας της τελευταίας τριετίας.
- Να απλοποιηθεί η διαδικασία ένταξης ώστε να μην υπάρχει κόστος στον οφειλέτη.
- Να λαμβάνεται υπόψη η αξία των περιουσιακών ακινήτων στοιχείων αφού υπάρξει επαναπροσδιορισμός των αντικειμενικών αξιών διότι οι τωρινές είναι εκτός πραγματικότητας.
Το όριο στο ποσό των οφειλών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, να ανέλθει τουλάχιστον στις 300.000 ώστε η συγκεκριμένη ρύθμιση να δίνει πρόσβαση αλλά και να διευκολύνει ένα ευρύτερο τμήμα οφειλετών.
Η πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων θα πρέπει να προσαρμοστεί πλέον στην πραγματικότητα και τα νέα δεδομένα κυρίως λόγω της αντικειμενικής δυσκολίας των οφειλετών να ανταπεξέλθουν. Έχει αποδειχθεί ότι ρυθμίσεις που δεν έχουν ευελιξία και περιορισμούς δεν αποτελούν λύση αλλά αντιθέτως τα αποτελέσματα δείχνουν διόγκωση οφειλών, αδυναμία πληρωμών, εξαθλίωση των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων με ότι αυτό συνεπάγεται. Προτείνουμε η πάγια ρύθμιση να είναι τουλάχιστον έως 48 δόσεις προς δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία.
Επιπρόσθετα επισημαίνουμε για ακόμη μια φορά την αντίθεση μας σε κάθε κατάσχεση ή πλειστηριασμό περιουσιακού στοιχείου οφειλέτη από τα ΚΕΑΟ για οφειλές στον ΟΑΕΕ, διότι αυτές δεν είναι πραγματικές, αλλά έχουν διαμορφωθεί με πολιτικές εξαθλίωσης των ασφαλισμένων συμπεριλαμβανόμενης της εισφοράς υγείας που δεν αποδόθηκε στον ασφαλισμένο οφειλέτη, ενώ εκκρεμούν όπως προανέφερα και μαζικές προσφυγές στην δικαιοσύνη. Σε κάθε περίπτωση οι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί εναντίον ανθρώπων που εξαθλιώθηκαν με τις εφαρμοσμένες πολιτικές της οικονομικής κρίσης, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, οδηγεί σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής και σε επικίνδυνες κοινωνικές επιπτώσεις».
