Home > Νέα > Έπειτα από 97 έτη Δε θα πραγματοποιηθεί το ποντιακό Ταφικό Έθιμο της Κυριακής του Θωμά

Έπειτα από 97 έτη Δε θα πραγματοποιηθεί το ποντιακό Ταφικό Έθιμο της Κυριακής του Θωμά

Έπειτα από 97 έτη

Δε θα πραγματοποιηθεί το ποντιακό

Ταφικό Έθιμο της Κυριακής του Θωμά

 

Ένα Πάσχα που δεν θυμίζει κανένα άλλο είναι το φετινό, με κλειστές εκκλησίες και νεκροταφεία και την «κοινωνική απομόνωση» ως μέτρο αποφυγής της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Έτσι, από τότε που ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα οι Πόντιοι δεν θα μπορέσουν να πάνε στα κοιμητήρια για να στρώσουν τραπέζι για τους νεκρούς τους. Μετά από 97 χρόνια το ταφικό έθιμο δεν θα γίνει ούτε στο κοιμητήριο της Ν. Κρώμνης, αλλά ούτε και στο Μικροχώρι.

 

Την Κυριακή του Θωμά, αναβιώνει κάθε χρόνο – εκτός από φέτος – ένα από τα σπουδαιότερα έθιμα της ποντιακής παράδοσης, όπου οι Έλληνες του Πόντου τιμούσαν τους νεκρούς τους, με μια ιδιαίτερη γιορτή, που έχει τις ρίζες του στα βάθη της ποντιακής ιστορίας και παράδοσης.

Όπως αναφέρει η παράδοση, την ημέρα της Ανάστασης, οι ψυχές των νεκρών ανεβαίνουν από τον Άδη, για να παραμείνουν μέχρι την ημέρα του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, την Κυριακή του Θωμά, συγγενείς και φίλοι των νεκρών, συγκεντρώνονταν στα κοιμητήρια και πάνω στους τάφους των αγαπημένων τους, παρέθεταν γεύμα προς τιμήν τους, με εδέσματα που είχαν παρασκευάσει από το σπίτι. Με αυτό τον τρόπο ένιωθαν σαν να γευματίζουν μαζί τους οι αγαπημένοι τους που «έφυγαν» από τη ζωή.

Η μέρα αυτή συμβολίζει την Ανάσταση και όχι το πένθος, συμβολίζει την συνέχιση της ζωής μετά από το θάνατο.

Στον Πόντο, την Κυριακή του Θωμά, (τη Δευτέρα του Πάσχα ή του Αγίου Πνεύματος σε κάποιες περιοχές), συγγενείς και φίλοι των νεκρών, επισκέπτονταν τα νεκροταφεία. Τα μνήματα πλένονταν και αφού γινόντουσαν τα τρισάγια από τον Ιερέα, κατόπιν έστρωναν γιορτινό τραπέζι, τσουγκρίζοντας πάνω από τον τάφο τα κόκκινα αυγά, προσφέροντας ποικιλία Ποντιακών εδεσμάτων και κερνώντας κρασί ή οποιοδήποτε άλλο ποτό… θα ήθελε ο μακαρίτης!

Φίλοι και συγγενείς μιλούσαν για το νεκρό, φέρνοντας στο μυαλό τους όσα πέρασαν μαζί του και ήταν σαν ο ίδιος να βρίσκεται ανάμεσα τους. Αν ο νεκρός αγαπούσε το τραγούδι, φίλοι του τραγουδούσαν πάνω από τον τάφο, με τη συνοδεία της Ποντιακής λύρας…