Η Εποποιία των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά
Του κ. Κων/τινου Β. Χιώλου
Διδάκτορος Νομικής – Επιτ. Δικηγόρου
Συμπληρώθηκαν εφέτος εβδομήντα έξι χρόνια από τον Απρίλιο του 1941, οπότε οι Ελληνικές Δυνάμεις, υπείκουσες στη φωνή του καθήκοντος, έδωσαν στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά την τελευταία επική μάχη προς τις από Βορρά εισβάλλουσες Χιτλερικές Δυνάμεις.
Η σκέψη των Πανελλήνων στρέφεται ευλαβικώς σήμερα προς τους ηρωικούς υπερασπιστάς των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά, οι οποίοι εθυσιάσθησαν για την Πατρίδα, μνήμονες του υπερτάτου προς αυτήν καθήκοντός των.
Στο πέρασμα του χρόνου, συμβαίνουν γεγονότα που παραμένουν και πρέπει να παραμένουν αξέχαστα από τις γενεές που ακολουθούν. Διότι τα γεγονότα αυτά συνθέτουν την Ιστορία του Τόπου, την Ιστορία της ένδοξης Ελληνικής μας Πατρίδας.
Ένα τέτοιο γεγονός, το οποίο αποτελεί σταθμό στην Ιστορία του περιουσίου Ελληνικού μας Έθνους, είναι και η Εποποιία των Ελληνικών Οχυρών της Γραμμής Μεταξά στην Μακεδονία μας.
Η αμυντική γραμμή οχυρώσεως του εδάφους, η οποία ωνομάσθη Γραμμή Μεταξά, διότι εξετελέσθη επί Κυβερνήσεως του Ιωάννου Μεταξά, εκτείνοντας καθ’ όλο το μήκος των προς Βουλγαρίαν συνόρων από του όρους Μπέλες μέχρι του Έβρου. Η οχύρωση αυτή ανταποκρίθηκε πλήρως στην αποστολή της και βοήθησε πολύ την άμυνα των Ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων κατά τον πόλεμο του 1940-1941.
Στα Οχυρά έδωσαν οι Ελληνικές Δυνάμεις την τελευταία μάχη προς τις από Βορρά εισβάλλουσες Χιτλερικές Δυνάμεις τον Απρίλιο του 1941.
Ως γνωστόν, οι Γερμανοί μας επετέθησαν στις 3 Απριλίου του 1941. Εισέβαλλαν από την Βουλγαρία και κατέλαβαν την Μακεδονία μας. Πλήρωσαν, όμως, ακριβά την εισβολή τους αυτή, διότι βρήκαν σθεναρή αντίσταση στα σύνορά μας και είχαν μεγάλες απώλειες και θύματα, διότι τα Οχυρά μας αντιστάθηκαν γενναίως μπροστά στη συντριπτική υπεροχή τους και, παρά το ολιγάριθμο του έμψυχου υλικού, κράτησαν τη γραμμή και σκόρπισαν τον όλεθρο στους νέους εισβολείς τόσο σε έμψυχο, όσο και σε άψυχο υλικό. Δεν μπόρεσαν, όμως, τελικώς να ανθέξουν σε επίθεση τέτοιας εκτάσεως και σε πόλεμο εναντίον των πάντων.
Ένα νέο Ελληνικό «ΟΧΙ» ακούεται και πάλι και τα Ελληνικά Οχυρά στη Μακεδονία γράφουν νέες σελίδες άφθιτης Δόξας.
Θρυλικοί θα παραμείνουν οι ηρωικοί αγώνες των Ελλήνων υπερασπιστών της τιμής και της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας, στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά κατά μήκος των Ελληνοβουλγαρικών μας συνόρων στη Μακεδονία, που αντέστησαν σθεναρώς κατά των Γερμανών εισβολέων, τους οποίους εντυπωσίασε η επιδειχθείσα ανδρεία και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων προμάχων των Οχυρών, τους τελευταίους των οποίων αντί να τους φονεύσουν οι Γερμανοί, τους απέδωσαν τιμές!
Μαχόμενοι επί τρεις συνεχείς ημέρες στήθος προς στήθος τα επελαύνοντα σιδηρόφρακτα στίφη της πανίσχυρης και επίλεκτης Γερμανικής Στρατιάς του διαβόητου Στρατάρχη Φον Λίστ, ουδόλως εκάμφθησαν, αλλά ανεδείχθησαν άξιοι της Πατρίδος, η οποία θα τους τιμά εσαεί. Διότι ό,τι γράφεται στις Δέλτους της ένδοξης τρισχιλιετούς Ιστορίας του Έθνους μας με το αίμα τέτοιων ηρώων, καμμιά δύναμη στον κόσμο, ούτε και αυτός ο πανδαμάτωρ χρόνος, είναι σε θέση να ρίξη στη λήθη. Ούτε η στυγνή βαρβαρότητα των πορθητών, ούτε η ανηλεής ωμότητα και η φοβερή ορμή του ολέθρου, την οποία εξαπέλυσαν αυτοί με πρωτοφανή ένταση, εκλόνισαν το αδάμαστο αγωνιστικό ήθος των υπερασπιστών των Οχυρών μας, οι οποίοι εμπνεόμενοι από μια προαιώνια παράδοση ευκλέων αγώνων και καθοδηγούμενοι από μια ακλόνητη πίστη επί την Νίκην, προάσπισαν αποτελεσματικώς την εθνική ακεραιότητα του Πατρίου εδάφους.
Ελάχιστοι ήσαν σε αναλογία, οι Έλληνες μαχητές των Μακεδονικών Οχυρών μας, που έφεραν σε δύσκολη θέση τον αήττητο μέχρι τότε, Γερμανικό στρατό. Διότι οι ολίγοι αυτοί γενναίοι μαχητές μας, συνετέλεσαν αποφασιστικά στην καθυστέρηση και στην ουσία στην αχρήστευση της δυνάμεως κρούσεως του Χίτλερ, ματαιώσαντες τα σχέδια και το πρόγραμμά του για την Μάχη της Αγγλίας (διότι εκεί θα εστέλλοντο οι χιλιάδες των φονευθέντων επιλέκτων αλεξιπτωτιστών της Μάχης της Κρήτης), όσον και για την εκστρατεία κατά της Ρωσίας, η οποία άρχισε καθυστερημένα (ύστερα από 3 μήνες).
Πράγματι, με την ηρωική θυσία των ολίγων, αλλά «δεινών» και «απροσμάχητων» υπερασπιστών των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά, η Ελλάς με την επική και εν πολλοίς παράτολμη εκείνη αντίστασή της, σε συνδυασμό και με την Μάχη της Κρήτης τον Μάιο του 1941, συνετέλεσε τα μέγιστα στην ευνοϊκή υπέρ των Συμμάχων έμβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ανατροπή των σχεδίων του Χίτλερ, ο οποίος είχε προϋπολογίσει να καταλάβη και την Ρωσία προτού επέλθει ο καταστροφικός Σιβηρικός χειμώνας. Εκτός τούτου, η συνέπεια της σθεναρής Ελληνικής Αντιστάσεως καθήλωση των εισβολέων εις τα Οχυρά επί αρκετές ημέρες, είχε ως άμεσο επακόλουθο, εκτός των άλλων και την απώλεια πολυτίμου χρόνου, ο οποίος και απέβη τελικώς μοιραίος γι’ αυτούς, συντελουσών και των σοβαρών απωλειών τους σε 679 αξιωματικούς και 10.489 οπλίτες. Διό και δικαίως η μικρή σε έκταση και πτωχή σε ισχύ Ελλάς, προκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό, μηδέ και αυτού του Χίτλερ εξαιρουμένου, ο οποίος παραδέχθηκε, ότι η επίθεση εναντίον της «Γραμμής Μεταξά», την οποία χαρακτήρισε ως εξ ίσου σπουδαίαν με την περιώνυμη Γαλλική «Γραμμή Μαζινό», ανήκει στα δυσχερέστερα εγχειρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να ανατεθούν σε ένα στρατό.
Αξιοσημείωτο και πανθομολογούμενο γεγονός, είναι ότι η ηρωική αντίσταση της Ελλάδος κατά των Γερμανών εισβολέων, επαινέθηκε παρά πάντων και αναγνωρίσθηκε ότι επηρέασε την έκβαση του όλοι Πολέμου λίαν αποφασιστικώς.
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας σε σχετική εκπομπή του το 1942, εξαίροντας την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων κατά των δυο πανόπλων εισβολέων εναντίον της Χώρας τους, μετέδωσε:
«Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων. Πολεμήσατε μικροί
εναντίον μεγάλων και νικήσατε. Σαν Ρώσοι, σαν άνθρωποι,
χάρη στη δική σας θυσία κερδίσατε χρόνο για να αμυνθούμε.
Σας ευγνωμονούμε!»
Ως και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ, εδήλωσε:
«Η ιστορική διαπίστωση με υποχρεώνει να δηλώσω ότι, από
όλους τους αντιπάλους, που αντιμετωπίσαμε, ο Έλληνας
στρατιώτης πολέμησε με το πλέον παράτολμο θάρρος και
με την πιο μεγάλη περιφρόνηση στο θάνατο».
Με το έπος των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά, συνέβη ό,τι μεγαλειώδες ανέδειξε το Ελληνικό Έθνος σε κορυφαίο μύστη των ανθρωπίνων ιδανικών. Οι άκαμπτοι και αδυσώπητοι εισβολείς, οι οποίοι ματαίως προσπάθησαν να ξεριζώσουν το δένδρο, από τους καρπούς του οποίου επί αιώνες τροφοδοτείται η Ανθρωπότητα, κατέστησαν υποτελείς των αστείρευτων ηθικών δυνάμεων της Ελληνικής Φυλής, η οποία στάθηκε και τότε ακλόνητη, με την βεβαιότητα, ότι το σκότος της δουλείας θα διαδέχετο η ανατολή των ελπίδων της Αναστάσεως του Γένους! Και αυτό το θαύμα, αυτός ο ασίγαστος αντίλαλος των αιώνων, πρέπει να αποτελή το υψηλό δίδαγμα της Επετείου της 6ης Απριλίου 1941, κατά την οποία οι υπερασπιστές των Οχυρών μας αντιστάθηκαν νικηφόρως κατά των πανισχύρων Δυνάμεων του Άξονος.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, λόγω των κρισίμων περιστάσεων, τις οποίες διέρχεται το Έθνος μας, υπό την πίεση, εκτός των άλλων και των παντοειδών Τουρκικών προκλήσεων, ο Ελληνισμός έχει απόλυτη ανάγκη χαλύβδινης ενότητας και άρρηκτης ηθικής συνοχής, συγχρόνως δε και να τελή συσπειρωμένος σαν ένας άνθρωπος υπό τις Σημαίες, προκειμένου να φανή και πάλι αντάξιος των ενδόξων προγόνων του, όταν και όποτε ήθελε χρειασθεί προς απόκρουση του προ των Πυλών ισταμένου Αννίβα, καθ’ όσον είναι ιστορικώς πλήρως επιβεβαιωμένο, ότι όσες φορές το Έθνος μας ευρέθη ηνωμένο μεγαλούργησε.
Αυτήν δε ακριβώς την σπουδαιότητα του πνεύματος της Νίκης δια της ενότητος, υπενθυμίζει περίτρανα και η ηρωική αντίσταση των θρυλικών Οχυρών μας στη Μακεδονία, η οποία ως εκ τούτου, πρέπει να προβάλλεται ως φωτεινό παράδειγμα και ύψιστο δίδαγμα για τις νέες γενεές.
Δεν πρέπει δε να λησμονούν οι άρπαγες γείτονές μας, ότι όπως λέει και ο εθνικός μας ποιητής: «Η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα».
Εκ παραλλήλου, επιβάλλεται και η σφυρηλάτηση του ήθους εκείνου, χάρις στο οποίο η Ελλάς, της οποίας την Δόξα λαμπρύνει ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα, μπόρεσε να επιβληθή, ύστερα από λυσσώδη πάλη προς δυο πανίσχυρες Αυτοκρατορίες, καταγαγούσα αληθείς θριάμβους. Και μόνο με την αξιοποίηση στο έπακρο των ηθικών δυνάμεων, οι οποίες ανέκαθεν απετέλεσαν το απροσμάχητο όπλο, με το οποίο επετεύχθησαν περίλαμπρες νίκες, θα καταστή δυνατή και στο μέλλον η διαιώνιση των πανανρθωπίνων ιδανικών του Ελληνισμού και η δικαίωση των ακαταλύτων εθνικών του πόθων.
Αυτή την λαμπρή Ιστορία της Εποποιίας των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά, πρέπει η Ελλάς να την εορτάζη πανηγυρικώς και να υπενθυμίζη το νόημά της προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε ευκαιρία.
Εμείς τιμώντες και μεγαλύνοντες τους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος ηρωικώς αγωνισαμένους και ευκλέως πεσόντας υπερασπιστάς των θρυλικών Οχυρών της Μακεδονίας μας, των οποίων οι απαράμιλλοι ηρωισμοί, συγκλόνισαν τις ψυχές των Ελευθέρων Λαών, στεφανώνουμε δια της Πανελληνίου Ευγνωμοσύνης τους τάφους των, αποτίοντες τον οφειλόμενο προς αυτούς ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης και τους διαβεβαιώνουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι:
«Αμές δε γ’ εσσόμεθα πολλών κάρρονες!»
