Εξ όνυχος τον λέοντα
της Κ.Σ. Παπαδοπούλου, Γεωπόνου

Κάθε μέρα για λόγους υγείας και ηλικίας κάνω ημίωρη άσκηση περπατήματος στους δρόμους της Συνοικίας μου. Ένα πρωί της περασμένης εβδομάδας περπατώντας στο πεζοδρόμιο δυτικά της Πλατείας – που καλύπτει ένα οικοδομικό τετράγωνο μαζί με το χώρο της Εκκλησίας – είδα ένα σταθμευμένο κλειστό φορτηγό στο προαύλιο του Ναού, έναν άνθρωπο πάνω σ’ ένα μεγάλο χλοοκοπτικό να κάνει πως θερίζει το ανύπαρκτο γκαζόν και έναν δεύτερο με ένα φυσερό να σπρώχνει τα σκουπίδια από τα κράσπεδα του δυτικού δρόμου.
Αυτός με χλοοκοπτικό βγήκε από το χώρο της Πλατείας και έκανε πως μάζευε τα σκουπίδια που ξεκόλλησε το φυσερό από το δρόμο. Ήταν μια γκροτέσκα εικόνα. Όταν ξαναπέρασα από την περιοχή το συνεργείο είχε «τελειώσει». Δεν ήταν εκεί.
Συνάντησα την εκλεγμένη Δημοτική Σύμβουλο για θέματα της Συνοικίας για να της ζητήσω να μεριμνήσει για την τακτοποίηση της απαράδεκτης εικόνας. Το κορίτσι μου είπε ότι επανειλημμένα έβγαλε φωτογραφίες και έκανε παραστάσεις σχετικά με την απαράδεκτη κατάσταση χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω τις προθέσεις και τις προσπάθειες της «συνεργάτιδας» της Δημοτικής Αρχής.
Το 1991 ως εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος είχα κινητοποιήσει – φιλοτιμήσει κάποιους συνδημότες και διαμορφώσαμε το χώρο της πλατείας, που ήταν γεμάτος αγριόχορτα και ζιζάνια ύψους μέχρι ενάμισο μέτρο, που μεταμορφώθηκε σ’ ένα πανέμορφο τοπίο.
Θυμάμαι που ο Δήμαρχος ύστερα από δύο – τρία χρόνια είχε βγάλει ένα τρίπτυχο διαφημιστικό σε τετραχρωμία, για να δείξει το Έργο του Δήμου χωρίς την ουσιαστική συνεισφορά του ίδιου του Δήμου.
Ύστερα από τρία – τέσσερα χρόνια πάλι με τους ίδιους φιλότιμους συνδημότες μου και τα μηχανήματά τους ξεριζώσαμε τα άρρωστα κυπαρίσσια, που φυτευτήκαν όταν οι εθελοντές πήγαιναν στο δημοτικό στη δεκαετία του ΄40. Διαμορφώσαμε το χώρο και τον σπείραμε με εκατόν είκοσι κιλά γκαζόν δικής μου προσφοράς. Το αποτέλεσμα ήταν μια πανδαισία σε συνδυασμό με την πλατεία.
Τώρα πια το φιλότιμο είναι «είδος εν ανεπαρκεία». Καταντήσαμε κάθε γωνιά αυτής της Πατρίδας να παρουσιάζει αυτή την παρακμή. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Προχθές Τετάρτη 5 Ιουνίου στην πορεία μου ξανασυναντώ ένα συνεργείο πάλι από τον Δήμο, που ήρθαν να κόψουν ένα ξεραμένο καλλωπιστικό δέντρο και έναν βραχίονα ενός πλατανιού, που έσπασε.

Το πεζοδρόμιο από τη δυτική πλευρά είναι σε άθλια κατάσταση. Τα αγριόχορτα φυτρωμένα ανάμεσα στις πλάκες του πεζοδρομίου έχουν ύψος μέχρι 20-25 εκατοστά και σε λίγο θα ξηλώσουν με το ριζικό τους σύστημα τις πλάκες. Το ίδιο φυσικά χάλι και στις άλλες τρεις πλευρές των εξωτερικών πεζοδρομίων της πλατείας και της Εκκλησίας. Οι φωτογραφίες που έβγαλα με το κινητό δείχνουν το χάλι.
Κατά τη δημιουργία του έργου είχα φυτέψει γύρω – γύρω ένα καλλωπιστικό δέντρο που λέγεται κερκίδα και είναι γνωστή και ως κουτσουπιά.

Έχει μια καταπληκτική ανθοφορία τις ημέρες του Πάσχα. Λέγεται κατά την παράδοση και Δέντρο του Ιούδα, γιατί σ’ ένα τέτοιο δέντρο κρεμάστηκε ο Ιούδας μεταμεληθείς, αφού πρόδωσε τον Χριστό. Μεταξύ των άλλων σκουπιδιών χειροτερεύουν την εικόνα και τα ξεραμένα πέταλα αυτού του δέντρου.
Επανέρχομαι λοιπόν στην περασμένη Τρίτη. Απευθύνομαι στους δύο ανθρώπους του Συνεργείου και ευγενικά τους περιγράφω τη σκηνή με ό,τι συνέβη προ μιας εβδομάδας, όπου δύο άλλοι «ήλθαν, είδαν και απήλθαν». Τους ζητώ να νοικοκυρέψουν όλη αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.

Ο ένας εκ των δύο έμεινε σιωπηλός. Ο δεύτερος με την χαρακτηριστική προφορά προερχομένου από γειτονική «φιλική μας» χώρα και με ιταμό ύφος μου απάντησε πως αυτοί είναι Συνεργείο Πρασίνου και πρέπει να αποταθώ στο Συνεργείο Καθαριότητας, που υποθέτω εννοούσε ότι ήταν οι δύο που είχα συναντήσει την πρώτη φορά.

Τώρα θα μου πείτε «ζητάς ψύλλους στ’ άχυρα». Εδώ ήρθε ο πρωθυπουργός τους ο Ράμα, κουβάλησε με λεωφορεία δύο χιλιάδες πατριώτες του, γέμισε γήπεδο με επικίνδυνους συμπατριώτες του, έβγαλε πύρινους λόγους γεμάτους πρόκληση και φύλλο δεν κουνήθηκε. Μεθαύριο γίνονται οι Ευρωεκλογές και ελάχιστοι Έλληνες θα νοιαστούν τον Φρέντη Μπελέρη, εκλεγμένο Δήμαρχο της Χιμάρας που εδώ και ένα χρόνο είναι έγκλειστος στις φοβερές φυλακές της Αλβανίας.

Η συμπεριφορά αυτών που αποφασίζουν για το μέλλον της Πατρίδας μας και αφήνουν μόνη και αβοήθητη την Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου με πηγαίνουν σε άλλες εποχές των γενοκτονηθέντων προγόνων μου στον Πόντο.

Κύριε Παπαδόπουλε, φίλε Γιώργο, ο κόσμος έστειλε τον Μαμσάκο στο σπίτι του, γιατί στα χρόνια της θητείας του στο Δήμο Δράμας δεν έκανε κανένα έργο πνοής, ούτε και μερίμνησε για τα απλά προβλήματα των πολιτών. Οι Αρχαίοι μας πρόγονοι, έλεγαν «εξ όνυχος τον λέοντα». Οι πολίτες της Δράμας περιμένουν από το Δήμαρχο πολλά, γι’ αυτό σε εξέλεξαν. Διόρθωσε τα κακώς κείμενα, να δει αυτός ο πονεμένος τόπος φως.

Κλείνοντας για να είμαι δίκαιη ήθελα να σημειώσω ότι ο Αρκαδικός, η Νέα Αμισός, τα Αμπελάκια, ο Καλός Αγρός, ο Μυλοπόταμος, η Καλλίφυτος όπως βλέπω, παρουσιάζουν μια εικόνα πολύ καλύτερη και αξιοπρεπή γενικά. Η Νέα Σεβάστεια είναι το αποπαίδι; Μεταξύ πολλών άλλων, έχει να στρωθεί δρόμος με άσφαλτο εδώ και τριάντα χρόνια.