ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Χ. ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γιατρός, ο ευπατρίδης,
ο στοχαστής, ο συγγραφέας
Του Βασίλη Γ. Χατζηθεοδωρίδη
Πλησιάζουν σαράντα μέρες από την σιωπηλή, αθόρυβη-όπως ήθελε- αναχώρησή του από τα επίγεια. Στις έξι Απριλίου 2023 άφησε την τελευταία του πνοή στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών και ενταφιάστηκε στο Α΄ κοιμητήριο της πόλης την μεθεπομένη. Μετά τον τρίτο χρόνο, θα μεταφερθούν τα οστά του στο Α΄Κοιμητήριο Δράμας.
Ο Ευάγγελος –όπως προτιμούσε να τον αποκαλούν- εκτός από την επαγγελματική του αφοσίωση στο θεό Γαληνό της ελληνικής αρχαιότητας, υπηρέτησε με πίστη και με το ίδιο πάθος και τη συγγραφή. Εκτός από τα εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες και άλλα έντυπα, έγραψε και δεκαπέντε βιβλία: 1) Ξενικές επιδράσεις στην ελληνική γλώσσα, αφιερωμένο στην Ελληνική Νεολαία που της αξίζει ένα καλύτερο εθνικό μέλλον, 1995, 2) Απολογισμοί και απολογίες, αφιερωμένο στους εραστές της σκέψης, 1995, 3) Θρασύβουλος και Καλλιρρόη, αφιερωμένο στους γονείς του, 1996, 4) 33 διηγήματα, 1997, 5) Νικήτας Μάζαρος, αφιερωμένο στα ντουρντουβάκια και τη σκληρή και απάνθρωπη εργασία σε αυτά το 1917-1918, 1997, 6) ΑΛΟΚΑ-δεύτερος σταθμός, 7) Στοχασμοί (σκέψεις, άρθρα, χρονογραφήματα), 1999, 8) Αγκάθια και Κρίνα- νουβέλα «Τα έντονα πάθη, αν χαλιναγωγούνται από τη λογική, είναι πηγή δημιουργίας. Αν όμως κυβερνούν το άνθρωπο, οδηγούν στην καταστροφή», 2000, 9) Οι Αχαλίνωτοι (αστυνομικό μυθιστόρημα) 2000, 10) Ελληνικά επώνυμα ξενικής προέλευσης («Αφιερώνεται στους Έλληνες όλης της γης. Η γνώση του παρελθόντος είναι προϋπόθεση για ασφαλή πορεία στο μέλλον») 2003, 11) Ο άνθρωπος ζει… όσο θέλει. Αφιερώνεται στους νέους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, φτώχειας, κατατρεγμού, πικρίας και απογοήτευσης. «Η πίστη στη ζωή συμβάλλει στη διατήρησή της, όσο και η άριστη υγεία. Δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ σε «πνευματικό». Νομίζω ότι είναι καιρός να το κάνω τώρα στους συνανθρώπους μου. Ήγκικε γαρ η ώρα», 2004, 12) Η συμφωνία της ευγνωμοσύνης-διηγήματα, 2004, 13) 100 γλωσσικά θέματα- Τα λάθη που κάουμε συνήθως στον προφορικό και γραπτό λόγο- Αφιερώνεται σε όλους όσους αγαπούν τν ελληνική γλώσσα, 2006, 14) Ο Ισίδωρος και οι δύο παρθένοι, νουβέλα. Αφιερώνεται στον ΄Ερωτα και στους ερωτευμένους, 2008, 15) Το Υστερόγραφο-ανάλεκτα, 2012.
Το περιεχόμενο του έργου του αποκαλύπτει την πολλαπλότητα των ενδιαφερόντων του. Τον προβλημάτιζε ο ορατός και ο αόρατος κόσμος, τον ενδιέφερε η ικανότητα του ανθρώπου, ο βαθμός και η ποιότητα των ιδεών και ιδίως των πράξεών του. Ασχολήθηκε έντονα με το άτομο και την ανθρώπινη κοινωνία, με τα προτερήματα και κυρίως με τα ελαττώματά τους. Τους εσχατολογικούς του προβληματισμούς διατυπώνει στο τελευταίο του έργο το «Υστερόγραφο»:
«Ο παράδεισος είναι πάνω από τη γη και η κόλαση κάτω από αυτήν… Η κοσμική εξουσία δεν πιστεύει ούτε σε θεούς ούτε σε δαίμονες… Γνωρίζουμε απ’ όπου ερχόμαστε αλλά αγνοούμε που πηγαίνουμε… Οι άνθρωποι επί αιώνες υπέφεραν από την αδικία και τη σκληρότητα των αχόντων. Είναι θνητοί αλλά η θρησκεία αθάνατη… Η ζωή δεν είναι ύπαρξη αλλά ιδιότητα της ύλης. Η ζωή πεθαίνει, η ύλη μεταβάλλεται αλλά δεν πεθαίνει… Ο Χριστός υποσχέθηκε τη λυτρωτική αθανασία. Πώς να μην τον πιστέψουν!.. Η Ιστορία κάποτε αργά ή γρήγορα, θα βάλει τους άξιους στη θέση που τους αρμόζει…».
Ακόμη και οι επιπόλαιες αντιφάσεις των ανθρώπων δεν τον αφήνουν ήσυχο.
Γράφει: «Από τη μια προσπαθούμε να ανακαλύψουμε φάρμακα και τρόπους μακροζωίας και από την άλλη κάνουμε τα πάντα για να ρυπάνουμε το περιβάλλον και να βραχύνουμε τη ζωή μας, λες και κάποιος μας οδηγεί στο γκρεμό… «Η αξιοπρέπεια είναι σπάνια στην εποχή μας…»
Η μετριοπάθεια και σεμνότητά του δεν μπορούν να αναγνωριστούν και να αξιολογηθούν χωρίς τη μελέτη όλου του συγγραφικού του έργου. Είναι παροιμιώδης η επιμονή του να μην ακουστεί το όνομά του, όταν εκδήλωνε την πρόθεσή του να δημιουργήσει το «Ίδρυμα Μακεδονικού Βραβείου» με προσωπικό ιδρυτικό κεφάλαιο τριακοσίων περίπου χιλιάδων ευρώ. Για πρώτη φορά γράφτηκε στον Τύπο το 2010 ότι ιδρυτής είναι ο γιατρός Ευάγγελος Μαρινόπουλος, γεννημένος το 1937 στον Ξηροπόταμο Δράμας. Δεν του άρεσε καθόλου όταν το έμαθε. Το ιδρυτικό δημοσιεύτηκε στο 13/02/2002 Π.Δ. (ΦΕΚ 250/Β΄/28-02-2002). Βραβεύτηκαν οι:
Κική Δημουλά, ποιήτρια, 2003
Δημήτρης Νανόπουλος, φυσικός, 2005
Δαμιανός Σακάς, ιατρός, 2006
Αγνή Βλαβιανού-Αρβανίτη, βιολόγος, 2007
Σταμάτης Σπανουδάκης, μουσικοσυνθέτης, 2008
Νάσος Βαγενάς, ποιητής, 2009
Αθανάσιος Κωνσταντόπουλος, επιστήμονας, 2011
Παύλος Άγγελος Κουγιουμτζής, γλύπτης, 2012
Γιώργος Γραμματικάκης, φυσικός και συγγραφέας, 2013
Κατερίνα Περιστέρη, αρχαιολόγος, 2014
Γεώργιος Μεταλληνός, θεολόγος, 2015
Γιώργος Βρακάς,γ ιατρός, 2016
Άγγελος Τσιάρας, αστροφυσικός, 2017
Γεώργιος Χαραλάμπους, PhD, MBA Project Manager Hydro-Acoustics, 2018
Δήμητρα Συμεωνίδου, Δρ 2019
Κωνσταντίνος Γκατζούλης, γιατρός, Δρ, 2020
Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής, 2021
Δεν απονεμήθηκε, 2022.
Ήταν υπόδειγμα ανθρώπου που επιδίωξε πεισματικά τη σεμνότητα και την ανωνυμία. Έζησε σαν καλόγηρος στο 5ο χιλιόμετρο Δράμας –Προσοτσάνης με μοναδική απασχόληση το διάβασμα και το γράψιμο. Οι συμμαθητές του τον θυμούνται ως αριστούχο στο γυμνάσιο, οι γνωστοί του ως ξεχωριστό γιατρό και συγγραφέα. Και εμείς οι ελάχιστοι φίλοι του, θα ζούμε με την ανάμνηση ενός αλάνθαστου γνώστη της ελληνικής γλώσσας, λάτρη της Μακεδονίας (απόδειξη το Ίδρυμά του) και αξιόλογου συγγραφέα. Αν και από τα δέκα τέσσερα χρόνια του διαγνώστηκε με καρδιακό πρόβλημα, «έζησε όσο ήθελε» και θα ζει στο νου και την καρδιά όσων τον γνώρισαν και τον έζησαν. Καλώ του ταξίδι στην «Αλόκα- τον Δεύτερο Σταθμό»…
