Γνώμες αναγνωστών
Τα προβλήματα του Φαλακρού
Θέμης Καναρας
Εδώ και σαράντα χρόνια από τότε που καταστευάσαμε το χιονοδρομικό κέντρο Φαλακρού, εμφανίζονται ορισμένα προβλήματα λειτουργίας, τα οποία δυσφημίζουν το κέντρο.
Αυτά μπορεί να είναι βλάβες στους αναβατήρες, βλάβες στους χιονοστρωτήρες αλλά και διάφορα καιρικά φαινόμενα.
Κύριος όμως λόγος είναι οι μεγάλες και συνεχείς χιονοπτώσεις.
Εδώ έχουμε ένα οξύμωρο σχήμα. Όταν δεν έχουμε πολλά χιόνια γκρινιάζουμε, γιατί δεν μπορεί να λειτουργήσει το κέντρο. Έχουμε πολλά χιόνια πάλι γκρινιάζουμε, γιατί πάλι δεν μπορεί να λειτουργήσει το κέντρο.
Στο χιονοδρομικό κέντρο του Φαλακρού υπάρχει ένα τμήμα του δρόμου (μια τραβέρσα) μήκους το πολύ δύο χιλιομέτρων, όπου εξ αιτίας του πρανούς από 0.80 εκ. έως 2 μέτρων, από ανεμοσούρια σκεπάζεται ο δρόμος είτε έχει λίγα χιόνια είτε έχει πολλά, όχι βέβαια από χιονοπτώσεις, αλλά από τον αέρα ο οποίος μετακινεί τα χιόνια, όπως γίνεται με την άμμο. Το φαινόμενο αυτό καθιστά το κέντρο ανυπόληπτο και το θέτει για εβδομάδες εκτός λειτουργίας.
Η προσπάθεια αποχιονισμού με μπουλντόζες και γκρέιντερ ή με μικρά αποχιονιστικά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των χειριστών και την καλή διάθεση των υπηρεσιακών παραγόντων δεν φέρνει αποτέλεσμα.
Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει ένα κατάλληλο αποχιονιστικό.
Πριν προχωρήσω θα αναφερθώ στα χιλιάδες χιονοδρομικά κέντρα του κόσμου, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τα οποία δεν κλείνουν ποτέ.
Στις εκατοντάδες πόλεις που βρίσκονται τα χιονοδρομικά δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα κυκλοφορίας από τα χιόνια.
Στα αμέτρητα χιλιόμετρα εθνικών και επαρχιακών δρόμων των ορεινών πόλεων των Άλπεων και της Σκανδιναβίας, στα οποία κινούνται αμέτρητα φορτηγά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, γιατί δεν κλείνουν οι δρόμοι.
Όταν το 1995 από το 2ο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης πήραμε 500.000.000 δραχμές, εισηγηθήκαμε στους τοπικούς παράγοντες, να αγοράσουν ένα αποχιονιστικό μηχάνημα BUCHER ROLBA από την Ελβετία αξίας 125.000.000 δραχμών, το οποίο σύμφωνα με την μελέτη θα αποχιόνιζε τον δρόμο των 12 χιλιομέτρων, από το Αγ. Γεώργιο μέχρι το χιονοδρομικό, με μέσο ύψος χιονιού σε όλο τον δρόμο ύψους 0.70 εκ. σε 1 ώρα και 20 λεπτά ανά διαδρομή.
Αντί αυτού αγοράσθηκε ένα UNIMOG το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ, γιατί απλά δεν έκανε γι’ αυτή την δουλειά.
Τι κάνουν λοιπόν όλοι αυτοί, τα κλείνουν τα «μαγαζιά»; όχι βέβαια. Έχουν κατάλληλα αποχιονιστικά – ευτυχώς τα εργοστάσια κατασκευάζουν – με τα οποία αντιμετωπίζουν τους χειμώνες. Σε ένα αθλητικό ταξίδι στο San Moritz το 2001 μας είπαν ότι έχουν κάθε χρόνο μέσο ύψος χιονιού εννιά (9) μέτρα.
Όλοι οι δρόμοι ήταν καθαροί και όλα τα χιονοδρομικά κέντρα, στην κοιλάδα του Engatin έξι (6) συνολικά σε ομαλή λειτουργία.
Εδώ πρέπει να ντρεπόμαστε, σαράντα χρόνια τα ίδια προβλήματα, χωρίς κάποιος υπηρεσιακός παράγοντας να προσπαθήσει να δώσει μια λύση αγοράζοντας ένα κατάλληλο αποχιονιστικό το οποίο με δύο δραχμές ανέβα – κατέβα θα καθαρίζει τον δρόμο από όσα μέτρα χιόνια και εάν έχει. Εννοείται ότι θα έκανε απόσβεση σε λίγα χρόνια.
Δεν είναι δυνατόν να προσπαθούμε να ανοίξουμε τον δρόμο με φορτωτή ή γκρέϊντερ ή φορτηγό με λάμα χιονιού.
Αυτά είναι για δρόμους με ύψος χιονιού 20-30 εκατοστά.
Αποτέλεσμα για τρείς εβδομάδες το Φαλακρό κλειστό.
Ο σοφός λαός μας λέει «ρωτώντας πας στην πόλη» ή δεν ήξερες δεν ρώταγες;
Το θέμα όμως δεν είναι εκεί.
Το θέμα είναι ότι στην καρδιά του χειμώνα σχεδόν ένα μήνα το χιονοδρομικό είναι κλειστό.
Θέμης Καναρας
