Η αρχαιολόγος Μ. Σωφρονίδου μιλάει στον «Π.Τ.».
«Η διαφύλαξη της πολιτιστικής
κληρονομιάς απαιτεί την ενεργοποίηση
όλων μας ως μια ολότητα»
Του Θανάση Πολυμένη
ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ εκδηλώσεις μέχρι και τέλος του μήνα, συνεχίζεται στο Καλαμπάκι ο «Πολιτιστικός Μάιος 2024».
Ο «Π.Τ.» στο χθεσινό φύλλο αναφέρθηκε στην ημερίδα του πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο με δηλώσεις εισηγητών στην πρώτη ημερίδα που αφορά το Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και το ζήτημα της διαφύλαξης όλων των παραγόντων που αποτελούν τη ζώσα πολιτιστική παράδοση.
Στο πλαίσιο αυτό, μια ενδιαφέρουσα εισήγηση είχε η κα. Μαρίνα Σωφρονίδου, Αρχαιολόγος, Δρ. Προϊστορικής Αρχαιολογίας, μόνιμη Αρχαιολόγος ΕΦΑ Δράμας, Αρχαιολόγος ΙΔΑΧ ΕΦΑ Καστοριάς.
Αναφερόμενη στο θέμα της η κα. Σωφρονίδου και μιλώντας στον «Π.Τ.», σημείωσε ότι «η διαφύλαξη, είναι ουσιαστικά η αφορμή για την προστασία όλων αυτών των στοιχείων, όλου αυτού του αποθέματος της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που αφορά κυρίως στις προφορικές παραδόσεις, στις εκφάνσεις, συμπεριλαμβάνεται και η γλώσσα, στις τέχνες του θεάματος, στις κοινωνικές πρακτικές, στις τελετουργίες και τις εορταστικές εκδηλώσεις, στις γνώσεις και τις πρακτικές που αφορούν τη φύση και την τεχνογνωσία που συνδέεται μ’ αυτά».
Όπως σημείωσε, «σε αρκετές περιπτώσεις, η τεχνογνωσία και η γνώση έχουν χαθεί. Γιατί άλλαξε δραματικά ο τρόπος ζωής. Οπότε έμειναν τα στοιχεία της προφορικής κληρονομιάς, που ουσιαστικά αναδεικνύει και διαφυλάσσει, η σύμβαση για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά του 2003 που έγινε νόμος του κράτους το 2007».
Αυτό που κυρίως σημειώνει η ίδια, είναι ότι, «η διαφύλαξη αφορά στον τρόπο που θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι, γιατί ο Νομός αποτελεί μία ολότητα, ώστε να βοηθηθούν οι επιμέρους Κοινότητες, Φορείς, άνθρωποι που δρουν, ούτως ώστε να μπορέσουμε να τα διασώσουμε στη μορφή που σώζονται σήμερα. Γιατί η μορφή που σώζεται σήμερα, δεν είναι αυτή που επιτελούνταν το 1920 ή το 1880. Έχει αλλάξει η ζωή και αυτά ακολουθούν τη ζωή. Για παράδειγμα, το Κουρμπάνι, έπρεπε να αναβαθμιστεί από άποψη υγειονομική. Κάποτε η αγελάδα σφαζόταν μπροστά στην εκκλησία. Με τους σύγχρονους κανόνες, αυτό σήμερα δεν μπορεί να γίνει. Οπότε όλα εξελίσσονται και μάλιστα μαζί με την κοινωνία. Και αυτό είναι το σημαντικό».
Καταλήγοντας, σημειώνει ότι «η Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά, σε αντίθεση με τα υλικά κατάλοιπα – με τα αρχαιολογικά δηλαδή – είναι ότι είναι ζωντανή και επιλέγει κάθε Κοινότητα ποια στοιχεία θα αναδείξει, θα κρατήσει, θα ενσωματώσει. Έχει αυτό το στοιχείο της δημοκρατικότητας και μπορεί να συμπεριλάβει όλο τον κόσμο, γιατί ζούμε σε μια δεκαετία που μέχρι πρόσφατα, ζούσαμε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής».
