Μιλάει στον «Π.Τ.» η σκηνοθέτρια Μαριλένα Τριανταφυλλίδου
Η παράσταση «Camp 22»
δημιουργήθηκε ειδικά
για τα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας
Στις 2 & 3 Αυγούστου στα πλαίσια του «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός»
Ώρα 21.00 στα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας (Παλιό Ρολόι), είσοδος ελεύθερη
Του Θανάση Πολυμένη
ΙΣΤΟΡΙΑ και πολιτισμός, πολιτισμός και ιστορία. Σε πλήρη ανάπτυξη βρίσκεται το πρόγραμμα του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» με κεντρικό θέμα τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στο πλαίσιο αυτό, θα παρουσιαστεί στη Δράμα, η θεατρική παράσταση «Camp 22», η οποία σημειωτέον, δημιουργήθηκε για να παρουσιαστεί ειδικά στη Δράμα και για πρώτη φορά.
Έτσι, την Τρίτη 2 και την Τετάρτη 3 Αυγούστου, στα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας (Παλιό Ρολόι), οι Δραμινοί θα μπορέσουν να απολαύσουν για πρώτη φορά, μια παράσταση με ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Μια παράσταση, η οποία επινοήθηκε, όπως λέει μιλώντας στον «Π.Τ.», η Δραμινή σκηνοθέτρια κα. Μαριλένα Τριανταφυλλίδου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η παράσταση πραγματοποιείται επίσης με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας – Θράκης / Περιφερειακή Ενότητα Δράμας και το Δήμο Δράμας.
Η Ιστορία
Πόσο σημαντική είναι η Ιστορία για τους νέους; Ξεχνάμε την Ιστορία; Τί σχέση έχει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον; Πότε η προσωπική μας ιστορία γίνεται Ιστορία; Μπορούμε να γίνουμε παρατηρητές και συγγραφείς μιας Ιστορίας που γράφεται τώρα;
Το «Camp 22» είναι μία site specific, devised, θεατρική παράσταση που φέρει στο κέντρο της την «Ιστορία»: την ιστορία του τόπου μας, την ιστορία του τότε και του τώρα, την ιστορία μιας παράστασης, την προσωπική μας ιστορία, μια ανθρώπινη ιστορία. Γιατί τις ιστορίες τις φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι, είτε συμμετέχουμε ενεργά μέσα σε αυτές, είτε παραμένουμε θεατές. Για να τις διατηρήσουμε στη μνήμη μας φωτογραφίζουμε κάθε στιγμή που θέλουμε να μας θυμίζει που ήμασταν, με ποιόν ήμασταν, και πως ήμασταν.
Για την παράσταση μιλάει στον «Πρωινό Τύπο» η σκηνοθέτρια κα. Μαριλένα Τριανταφυλλίδου, η οποία φέρει την καταγωγή της από τη Δράμα, με τους γονείς της επίσης να είναι από τη Δράμα και παππούδες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.
Όπως η ίδια αποκαλύπτει, η παράσταση γράφτηκε ειδικά για να ανεβεί στα Βυζαντινά Τείχη στη Δράμα, με θέμα τη Μικρασιατική Καταστροφή, όμως ιδωμένα όλα με μια σύγχρονη ματιά και μια αρκετά πρωτοποριακή παράσταση.
«Με την παράσταση αυτή, θέλουμε να δούμε πού συναντιέται το παρόν με το παρελθόν», μας λέει η κα. Τριανταφυλλίδου και τονίζει: «Ποια μπορεί να είναι τα κοινά σημεία που βιώνουν οι νέοι και όλοι μας στη σημερινή εποχή με όσα βίωναν οι άνθρωποι τότε, λίγο πριν και μετά βεβαίως, έχοντας να αντιμετωπίσουν μια τόσο σοβαρή κατάσταση. Διότι σήμερα κι εμείς βιώνουμε μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση, κι εμείς βρισκόμαστε σε έναν “πόλεμο” ή σε πολλούς διαφορετικούς πολέμους. Μέσα απ’ αυτό, μας ενδιέφερε πολύ επίσης να δούμε το ρόλο της ιστορίας στη ζωή μας. Ποια είναι η σημασία της, χωρίς όμως να μπούμε σε ένα διδακτισμό, αλλά με την σκέψη ότι η ιστορία έχει να μας διδάξει πράγματα. Και ακόμα με ποιο τρόπο μπορούμε να μαθαίνουμε την ιστορία μας, έτσι ώστε πραγματικά να γίνεται βίωμα και να μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε στη ζωή μας και να πάρουμε παράδειγμα, να προχωρήσουμε, να αποφύγουμε λάθη. Αυτές είναι οι θεματικές που μας έχουν απασχολήσει».
Για τα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας
Ερωτώμενη για το πλαίσιο στο οποίο κινείται η παράσταση, τονίζει: «Η παράσταση κινείται ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Οι ρόλοι είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να βοηθάνε σ’ αυτό. Υπάρχει ένας ρόλος ο οποίος είναι από το παρελθόν, υπάρχει ένας ρόλος που είναι ένα νέος, έφηβος, υπάρχει η μητέρα του η οποία είναι η μέση ηλικία, στα 40, υπάρχει ένας ρόλος που είναι ο δημοσιογράφος, η φωνή που φέρνει τις ειδήσεις αλλά και με τον τρόπο που έρχονται οι ειδήσεις στο παρόν.
Είναι μια παράσταση, η οποία χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους και τεχνικές, χρησιμοποιεί μαρτυρίες, ιστορικά γεγονότα, την ιστορία σαν πληροφορία, έχει φτιαχτεί για να παρουσιαστεί στα Βυζαντινά Τείχη στη Δράμα, είναι μια site specific παράσταση (σ.σ. για μια συγκεκριμένη τοποθεσία)».
Στο σημείο αυτό αναπόφευκτα η ερώτηση, για ποιο λόγο δημιουργήθηκε μια παράσταση για να ανεβεί ειδικά στα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας.
Όπως διευκρινίζει η κα. Τριανταφυλλίδου, «όταν άνοιξαν οι προσκλήσεις για το “Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός”, είχαμε πει ότι θα θέλαμε να γίνει στα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας. Τη Δράμα την επιλέξαμε γιατί κατ’ αρχήν στη Μακεδονία και γενικά στην Ανατολική και Δυτική Θράκη, εγκαταστάθηκαν πάρα πολλοί πρόσφυγες, ίσως στην συντριπτική πλειοψηφία τους και μάλιστα διαμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό απ’ αυτό το κύμα των προσφύγων. Μάλιστα, η καταγωγή μου είναι από τη Δράμα. Δεν ζω στη Δράμα δυστυχώς, αλλά και οι δυο γονείς μου είναι από τη Δράμα και ο παππούς μου είχε έρθει πρόσφυγας Μικρασιάτης και εγκαταστάθηκε στη Δράμα. Την αγαπώ πάρα πολύ και έρχομαι κάθε καλοκαίρι και έτσι ήταν σημαντικό για μένα να γίνει η παράσταση αυτή στη Δράμα. Οπότε επιλέξαμε τη Δράμα και τα Βυζαντινά Τείχη, με την έννοια ότι είναι και μέσα στην πόλη, οπότε είναι μέσα στη ζωή, μέσα στην καθημερινότητα. Και βεβαίως διαμόρφωσε πάρα πολύ και ο χώρος σε μεγάλο βαθμό την σκηνοθεσία και τη δραματουργία της παράστασης».
Η ίδια διευκρινίζει εδώ ότι, η συγκεκριμένα παράσταση δημιουργήθηκε ειδικά για τη Δράμα και ότι μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιαστεί πουθενά αλλού. Θα είναι η πρώτη φορά.
Με έρευνα, αυτοσχεδιασμό και φωτογραφία
Στην ερώτηση αν η παράσταση «Camp 22», βασίζεται σε κάποιο κείμενο, η κα. Τριανταφυλλίδου απαντάει αρνητικά και μας εξηγεί: «Όχι. Η παράσταση διαμορφώθηκε μέσα από την έρευνα, μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς που κάναμε, μέσα από συζητήσεις, διαβάσαμε πάρα πολύ και το λέω με την έννοια ότι, μέσα απ’ αυτό αναζητούσαμε να βρούμε τι αφορά το κοινό σήμερα, τι αφορά τους νέους σήμερα, τι θα καθίσει ν’ ακούσει και πώς θα καθίσει να ακούσει αυτό το θέμα».
Η ίδια τονίζει με έμφαση εδώ, ότι, «αυτό που θα πούμε στην αρχή της παράστασης, είναι να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κινητά τους τηλέφωνα για να τραβήξουν φωτογραφίες κατά τη διάρκειά της. Γιατί οι νέοι έχουν πάρα πολύ έντονη αυτή τη σχέση.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια μέθοδος που λέγεται θεραπευτική φωτογραφία και το έχουμε συνδυάσει ώστε στη συνέχεια να κάνουμε μια δράση, όπου θα καλέσουμε τον κόσμο – όσοι θέλουν φυσικά – να μπει στον σκηνικό χώρο, να περιηγηθεί τον χώρο, να δει από κοντά τα αντικείμενα και εκεί θα υπάρχουν φωτογραφίες, που κάποιες θα έχουν χρησιμοποιηθεί και στη διάρκεια της παράστασης, ή θα έχουν μια σχέση με αυτό το οποίο θα έχουν ακούσει. Οπότε, θα τις δουν εκεί και στη συνέχεια θα χωριστούμε σε κάποιες ομάδες και θα συζητήσουμε επάνω στο τι μας έκανε εντύπωση από αυτό που είδαμε. Θα συζητήσουμε και για τις φωτογραφίες και γι’ αυτό που μπορεί να έχουν τραβήξει κατά τη διάρκεια της παράστασης. Όταν τραβάμε μια φωτογραφία, σημαίνει ότι κάτι βρίσκουμε εκεί, κάτι μας αφορά, ίσως με κάτι ταυτιζόμαστε, κάτι μας ενδιαφέρει και με αφορμή αυτό, να κάνουμε και μια συζήτηση στο τι μπορεί να μας έδωσε αυτή η παράσταση, τι μπορεί να μας ενέπνευσε, να υπάρχει δηλαδή μετά μια επικοινωνία με τον κόσμο».
Πρωτοποριακή και βιωματική παράσταση
Στη διαπίστωσή μας ότι πρόκειται για μια βιωματική και πρωτοποριακή παράσταση, η ίδια μας λέει ότι «είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των νέων, που είναι σε πλήρη δράση συνέχεια. Αλλά από την άλλη μεριά, μας ενδιαφέρει πολύ και το πώς θα επικοινωνήσουμε. Οπότε μας ενδιαφέρει να συνυπάρξουμε, τι διάλογος μπορεί να προκύψει, τι μπορεί να ακουστεί, τι θα ακούσουν οι μεγαλύτεροι και τι θα ακούσουν οι νέοι και να δούμε ποια σχέση μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ τους».
Διευκρινίζει πάντως, «για να μην τρομάξουμε τον κόσμο, δεν θα βάλουμε κανέναν να παίξει βέβαια στην παράσταση. Και όποιος θέλει βέβαια να συμμετάσχει μετά».
Στην ερώτηση αν είναι όντως αρκετά πρωτοποριακό το να ανέβει ένας θεατής στο σκηνικό μιας θεατρικής παράστασης και αν και κατά πόσο συνηθίζεται κάτι τέτοιο, μας λέει:
«Είναι και δεν είναι. Έχει αρχίσει να υπάρχει πλέον αυτό το είδος θεάτρου. Η ομάδα μας, κάνει παραστάσεις και για μια άλλη ηλικία που είναι πολύ νεαρή, για παιδιά από μηδέν έως έξι ετών, που είναι θεατρικές παραστάσεις που έρχονται με τους γονείς τους και τις παρακολουθούν. Πάλι, αυτές οι παραστάσεις είναι devised, επινοημένες δηλαδή και δεν βασίζονται επάνω σε ένα έργο.
Επίσης, στο ενήλικο κοινό, είναι πλέον συνηθισμένο να γίνονται παραστάσεις, οι οποίες είναι βασισμένες στην τεχνική του ντοκουμέντου, των συνεντεύξεων, του υλικού που μαζεύεις προσωπικά, ή συνδυασμούς από διάφορα άλλα. Υπάρχει αυτό το είδος πλέον».
Η ομάδα Artika
Η κα. Μαριλένα Τριανταφυλλίδου είναι ηθοποιός, σκηνοθέτρια, ενώ διδάσκει φωνητική για σύγχρονο τραγούδι. Μαζί με την επίσης σκηνοθέτρια και ηθοποιό κα. Κατερίνα Αλεξάκη, το 2006, δημιούργησαν την ομάδα Artica, η οποία είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Small size Network, και πριν 15 χρόνια, ξεκίνησε να δημιουργεί θεατρικές παραστάσεις, που για πρώτη φορά στην Ελλάδα, έδιναν τη δυνατότητα στις πολύ νεαρές ηλικίες ( 0-6 χρονών) να τις παρακολουθήσει.
Η Artika, έχει κληθεί να συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ στο Ιράν, στη Ρουμανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία και την Ουγγαρία και αποτελεί ένα από τα 18 μέλη του μεγάλου Ευρωπαϊκού καλλιτεχνικού και ερευνητικού προγράμματος «Mapping – A map on the aesthetics of performing arts for early years» (Creative Europe 2018-2022).
Μέρος των δραστηριοτήτων της ομάδας είναι η δημιουργία θεατρικών παραστάσεων, καλλιτεχνικών εργαστηρίων, και εκπαιδευτικών προγραμμάτων και μαθημάτων, τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά. Σκοπός της Artika είναι η αναζήτηση και δημιουργία νέων μορφών έκφρασης και επικοινωνίας μέσω των παραστατικών τεχνών, και σε συνεργασία με τις άλλες μορφές τέχνης, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που θα φέρουν πιο κοντά στο θέατρο και στις τέχνες το κοινό. Παράλληλα, αποτελεί πεποίθησή για την ομάδα, πως οι πολύ νεαρές ηλικίες (0 έως 6 χρονών) είναι ικανοί και ευαίσθητοι πολίτες του κόσμου και δεν μπορούμε να τους αρνηθούμε το δικαίωμά τους στην τέχνη.
Συνδυάζοντας τα παραπάνω η Artika έχει δημιουργήσει ένα όραμα για ένα θέατρο χωρίς ταμπέλες, ένα θέατρο που θα μπορεί να απευθυνθεί σε όλους ανεξαρτήτως ηλικίας.
Την ομάδα απαρτίζουν καλλιτέχνες διαφορετικών ειδικοτήτων οι οποίοι συνεργάζονται με σταθερότητα και διάρκεια στο χρόνο, συνδυάζοντας το καλλιτεχνικό όραμα της ομάδας με το προσωπικό όραμα του καθενός και με σεβασμό στις σχέσεις και την αλληλεπίδραση.
Τα στοιχεία της παράστασης «Camp 22»
Στα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας Τρίτη 2 και Τετάρτη 3 Αυγούστου.
Ώρα έναρξης: 21.00 – Διάρκεια: 70 λεπτά.
Συντελεστές:
Ιδέα-Έρευνα-Σκηνοθεσία: Κατερίνα Αλεξάκη, Μαριλένα Τριανταφυλλίδου.
Δραματουργία: Κατερίνα Αλεξάκη, Ειρήνη Μουντράκη, Μαριλένα Τριανταφυλλίδου.
Πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις: Βασίλης Καζής, Πέτρος Κουμπιός.
Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Γεωργία Μπούρδα.
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης.
Συντονίστρια δράσης: Μαρία Χάλαρη.
Ερμηνευτές: Κατερίνα Αλεξάκη, Βασίλης Καζής, Κλεονίκη Καραχάλιου, Πέτρος Κουμπιός, Μαριλένα Τριανταφυλλίδου.
Φωτογραφίες: Σπύρος Περδίου.
Οργάνωση παραγωγής: Artika.
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρία Κωνσταντοπούλου.
