Η Γιορτή της Μητέρας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας

Η θέση της γυναίκας και μητέρας

από την αρχαιότητα μέσα από

αντικείμενα στην περιοχή της Δράμας

Του Θανάση Πολυμένη

ΜΕ ΜΙΑ πολύ ωραία εκδήλωση, ο Δήμος Δράμας και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Δράμας, γιόρτασα την Ημέρα της Μητέρας το βράδυ της Κυριακής.

Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Δήμο Δράμας, την Επιτροπή Ισότητας των Φύλων του Δήμου Δράμας, το Κέντρο Κοινότητας και Παράρτημα Ρομά Δήμου Δράμας, την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δράμας, την Ένωση Κυριακή Δράμας – Σπίτι Ανοικτής Φιλοξενίας και τον Εμπορικό Σύλλογο Δράμας.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αίθριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Δράμας και ξεκίνησε με ζωγραφική προσώπου για τα παιδιά που παραβρέθηκαν, ενώ ακολούθησε ομιλία με θέμα: «Η γυναίκα – μητέρα μέσα από τα αρχαιολογικά ευρήματα της Δράμας», από την κα. Βασιλική Πουλιούδη, αναπληρώτρια προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δράμας.
Ακολούθησε ξενάγηση στο χώρο του Μουσείου, όπου οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να δουν αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούσε η γυναίκα από την αρχαιότητα μέχρι και τα τελευταία χρόνια, ενώ τέλος ακολούθησε παράσταση Καραγκιόζη από το Δραμινό Καραγκιοζοπαίκτη Κ. Κουγιουμτζή. Στο τέλος της εκδήλωσης, μοιράστηκαν σε όλες τις μαμάδες, γλαστράκια με λουλούδια και ευχές για χρόνια πολλά.

Κατά την ομιλία της, η κα. Πουλιούδη αναφέρθηκε στη θέση της γυναίκας από την αρχαιότητα και τα προϊστορικά χρόνια μέχρι τα ρωμαϊκά και τα βυζαντινά, σημειώνοντας ότι στην περιοχή της Δράμας, «μπορούμε να την αναγνωρίσουμε (σ.σ. τη γυναίκα), μέσα από τα αντικείμενα τα οποία έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές στο Ν. Δράμας.  Έτσι από τα προϊστορικά χρόνια προκύπτει η παρουσία της και αυτό ήταν και γνωστό μέσα από τον ίδιο τον κόσμο που την περιβάλει. Οικιακά σκεύη που χρησιμοποιούσε, πράγματα που αφορούν την ίδια, το παιδί και την οικογένεια, τόσο και την ίδια την κοινωνία μέσα στην οποία βρίσκεται».

Όπως σημείωσε η ίδια, «γίνεται κατανοητός ο ρόλος της μέσα από τα αντικείμενα που προκύπτουν. Την καθημερινότητά της μπορούμε να την περιγράψουμε βλέποντας τα αντικείμενα από τα πανάρχαια χρόνια.

Από τα προϊστορικά χρόνια, έχουμε αντικείμενα από τον τύμβο των Σιταγρών και τον οικισμό του Αρκαδικού, αντικείμενα τα οποία χρησιμοποιούσε μέσα στην κουζίνα της. Οικιακά σκεύη τόσο καθημερινά όσο και ιδιαίτερα για τις ιδιαίτερες στιγμές της ίδιας και της οικογένειάς της. Μέσα από αυτά τα ίδια τα αντικείμενα, βλέπουμε και τις ανάγκες τις οποίες είχε. Ποικίλα αντικείμενα μέσα στα οποία είχε τα αιθέρια έλαια τα οποία χρησιμοποιούσε πιθανότατα. Επίσης, αντικείμενα τα οποία αποτελούσαν κοσμήματά της από φρούτα της θάλασσας, τα οποία τα χρησιμοποιούσε για να την στολίζουν όσο και να ομορφαίνει τις ιδιαίτερες στιγμές της. Επίσης ειδώλια και μικρο-ειδώλια από τα οποία προκύπτει όλη η ζωή της, από την εμφάνιση της ίδιας μέχρι και τις ιδιαίτερες στιγμές της, όπως το ειδώλιο της κυοφορούσας».

Σημειώνει επίσης ότι «από την εποχή του Σιδήρου, έχουμε αντικείμενα τα οποία προέρχονται από τη Βιομηχανική Ζώνη της Δράμας με κοσμήματα και κτερίσματα γυναικείων ταφών και άλλα καθημερινά αντικείμενα. Γίνεται κατανοητό ότι είχε και ιδιαίτερες στιγμές αλλά και ιδιαίτερες ανησυχίες, στο να φαίνεται και να έχει όμορφη εμφάνιση».

Αναφερόμενη ακόμα στον Τάφο της οδού Τροίας σημείωσε: «Έχουμε τα χρυσά σκουλαρίκια, χρυσό περιδέραιο με πολύτιμους λίθους και τα φύλλα χρυσού σε ένα χρυσό στεφάνι με το οποίο είχε πιθανόν στεφανωθεί. Έχουμε επίσης αρκετά αντικείμενα από τον αρχαιολογικό χώρο της Καλής Βρύσης, όπου τελούνταν τα Διονύσια. Επίσης, στη Ρωμαϊκή εποχή βρέθηκαν αντικείμενα από τις Ακροπόλεις της περιοχής που ήταν ένα μεγάλο δίκτυο».

Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά έκανε η κα. Πουλιούδη και στην Παναγία, λέγοντας: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε το ρόλο της μοναδικής γυναίκας που είχε γεννήσει τον θεάνθρωπο. Μέσα από εικόνες που βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας, μπορούμε να καταλάβουμε τη δυνατότητα που μας έδωσε αυτή η γυναίκα – μάνα, να γεννήσει το θεάνθρωπο και να σώσει τον κόσμο όλο. Άρα λοιπόν ο κόσμος της γυναίκας σ’ αυτή τη μορφή θεωρώ ότι πλέον κλείνει με την ιδιαίτερη σημασία της Θεοτόκου ως γυναίκα που τίκτει τον ίδιο το Θεό».