ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
«Ιστορικές καταγραφές – Μορφές της Ιστορίας»
Βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία
και Θράκη. 1941-1944»Του Τηλέμαχου Τσελεπίδη
Γράφει ο Ιωάννης Δεϊρμεντζόγλου
ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ έκπληξη τ’ ότι κρατώ στα χέρια μου, τα δύο νεοεκδοθέντα βιβλία, με τους παραπάνω τίτλους, του γνωστού και άριστου λογοτέχνη, ιστορικού, ερευνητή, ποιητή, χρονογράφου και διηγηματογράφου, φίλου και συμμαθητού μου, Τηλέμαχου Τσελεπίδη. Ή έκπληξη ήταν αναμενόμενη.
Θα αναφερθώ στο 1ο βιβλίο: Το διάβασα απνευστί. Το έκλεισα με μια απορία… «Πόσο βάρος, άραγε, έχει ένα βιβλίο;». Σκέφτομαι… Νομίζω όσο ζυγίζουν οι ιδέες που περιέχει. Και απ’ αυτήν την άποψη το βιβλίο του Τηλέμαχου Τσελεπίδη είναι βαρύ.
Γιατί, αυτός που θα το διαβάσει προσεκτικά – και δεν γίνεται αλλιώς – θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια πληθώρα ιδεών που προκαλούν να λάβει κι αυτός απέναντί τους μια θέση∙ Θετική ή αρνητική και ερευνητική ακόμα. Σ’ αυτό άλλωστε, έγκειται η επιτυχία του βιβλίου, στ’ ότι προβληματίζει τον αναγνώστη, τον αναγκάζει να σκεφθεί, να στοχασθεί καλύτερα, βαθύτερα, ερευνητικά. Διότι, παρατίθενται ιδέες, περασμένες από το προσωπικό φίλτρο του συγγραφέως κι εσύ καλείσαι να τις δεχθείς ή να τις απορρίψεις. Είναι όμως τόσο εμπεριστατωμένη η έρευνά του στο Ιστορικό γίγνεσθαι, από αρχαιοτάτων χρόνων, μέχρι και σήμερα, που δεν έχει τίποτα ν’ αντιπαραθέσεις. Και όλα αυτά γραμμένα σε γλώσσα εύσχημη, με ευπρόσδεκτα επιχειρήματα, όλως εξειδικευμένα που εντυπωσιάζουν… Τελικά, πείθουν, πώς να μην πείθουν, όταν η γραφή του είναι εκλεκτή στην έκφραση, επιτυχής στην διατύπωση, ευέλικτη και επιστημονική…
Το βιβλίο αυτό είναι ένα μωσαϊκό αποσπασμάτων, σπαραγμάτων της ζωής αρχαίων προσωπικοτήτων, ιδιαίτερα μάλιστα διότι αναφέρονται στους: Μέγα Αλέξανδρο, τον ιστορικό Θουκυδίδη, στην αρχαία Ελλάδα και στον πολιτισμό των Ελλήνων. Αναφέρεται μάλιστα στον «Πλάτωνα» που λέγει: «Ο,τι πήραν οι Έλληνες από τους άλλους λαούς το έκαναν καλύτερο».
Προσπάθησα αρχικά, να παρουσιάσω το βιβλίο του συγγραφέα τμηματικά∙ σταμάτησα όμως. Διαπίστωσα ότι δεν κάνω τίποτα, παρά να αντιγράφω παραγράφους του βιβλίου του. Έφτασα και στη ζωή του. Ζωή επώδυνη, συγκλονιστική με λίγες ευχάριστες στιγμές. Ζωή στο Ορφανοτροφείο. Ζωή με μύριες όσες πικρίες και σωρία αλγεινών αναμνήσεων. Συγκινήθηκα, όταν διάβασα για τον κοινό δάσκαλό μας κ. Χρήστο Σιαμέλη. Ναι, ήταν αυστηρός, αλλά δίκαιος. Ολιγομίλητος γιατί έδινε – χώρο λόγου στους μαθητές τους. Μιλούσε με το παράδειγμά του.
Φίλε Τηλέμαχε, σ’ ευχαριστώ για το σπουδαίο όντος πόνημά σου. Σε συγχαίρω γιατί «τόλμησες – και τολμάς σ’ όλα σου τα βιβλία – να ανατρέπεις ιστορικές αναλήθειες για τις σπουδαίες και μοναδικές προσωπικότητες των αρχαίων Ελλήνων. Γιατί, είδες με νέα οπτική, γόνιμη σκέψη, ανεξάρτητη από προλήψεις και προκαταλήψεις, ξεπερνώντας τις παγιωμένες αντιλήψεις και επιλέγοντας με λεπτομερειακή πληροφόρηση την αλήθεια, για γεγονότα ιστορικά που, οι ξένοι κυρίως, τα παραφράζουν ή τα ερμηνεύουν με τρόπο απαξιωτικό και αήθη, ως π.χ. (ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν κύναιδος).
Εύχομαι να έχει έχεις πένα «οξυγράφου συγγραφέα» παρρησία λόγου και θέσεων, γιατί χρειάζονται κάποιες ανατροπές. «Ορισμένα πράγματα πρέπει να τα κλωτσήσεις, ν’ αναποδογυρίσουν – να σταθούν ανάποδα, για να σταθούν ίσια».
Με αγάπη και θαυμασμό.
Ιωάννης Δεϊρμεντζόγλου, ο συμμαθητής σου.
