Πώς καταντήσαμε έτσι, ρε παιδιά! Ο Α. λέει ότι θα σε επισκεφθεί στις 10 το πρωί και έρχεται στις 12 το μεσημέρι. Ο Β. σου ζητάει 1000 ευρώ δανεικά, δείχνεις καλοσύνη και του τα δίνεις. Σου υπόσχεται ότι θα σου τα επιστρέψει σε ένα μήνα. Περνούν έξι μήνες, δώδεκα μήνες, δέκα οκτώ μήνες και δεν σου τα δίνει, ούτε καν σου τηλεφωνεί. Ο Γ. σου οφείλει ενοίκια έξι ή δώδεκα μηνών. Του τηλεφωνείς και σου υπόσχεται ότι θα τα πληρώσει σύντομα. Οι μήνες περνούν, αλλά ο ενοικιαστής τηρεί σιγή. Του ξανατηλεφωνείς και δεν σου απαντάει. Τον «απειλείς» μέσω δικηγόρου ότι θα του κάνεις αγωγή έξωσης. Ουδόλως συγκινείται, επειδή γνωρίζει ότι ο νόμος είναι υπέρ του ενοικιαστή – έστω και κακοπληρωτή – και κατά του ιδιοκτήτη. Όλοι έχουν μάθει ότι το κράτος ενδιαφέρεται για τους «αδύνατους» και η κυβέρνηση μισεί τους «έχοντες και κατέχοντες». Ο κακοπληρωτής γνωρίζει ακόμα ότι η Δικαιοσύνη κινείται με ρυθμό χελώνας, άρα δεν ανησυχεί.
Ο δήμαρχος, ο νομάρχης, ο περιφερειάρχης, ο τοπικός άρχοντας σου υπόσχεται ότι θα… και το θα παραμένει θα μέχρι να ξαναγίνουν εκλογές, οπότε σου υπόσχεται τα ίδια … ελαφρώς βελτιωμένα. Ο βουλευτής δεν έχει τίποτε να χάσει υποσχόμενος τα πάντα. Διότι αν δεν πραγματοποιηθούν, λέει ότι φταίει ο υπουργός, ότι αυτός αγωνίστηκε με ερωτήσεις και επερωτήσεις, αλλά η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τον λαό, αλλά για το κόμμα. Προ των εκλογών υπόσχονται και οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός και όταν αργότερα τους θυμίζεις προφορικώς ή γραπτώς τις υποσχέσεις τους, δεν σου απαντούν. Πώς λέγεται αυτή η συμπεριφορά; Αναισχυντία; αναξιοπρέπεια; αφιλοτιμία; έλλειψη ηθικών αρχών;
Άλλοτε οι άνθρωποι δανείζονταν από τον γείτονά τους κάποιο ποσόν και έλεγαν στον δανειστή τους: «Σε τρεις μήνες θα σου το επιστρέψω». Αν ο δανειστής εκδήλωνε την αμφιβολία του για την υπόσχεση του δανειολήπτη, αυτός αντιδρούσε αμέσως λέγοντας: «Φίλε μου, παντελόνι φορώ και δεν λερώνω ποτέ την ανδρική μου τιμή!». Ούτε χαρτιά, ούτε γραμμάτια, ο λόγος τής ανδρικής τιμής ήταν αρκετός. Και σε τρεις μήνες ή και λιγότερους ο οφειλέτης επέστρεφε το ποσόν που είχε δανειστεί εκφράζοντας και τις ευχαριστίες του προς τον γείτονά του. Σήμερα για τους περισσότερους το παντελόνι δεν έχει καμμιά αξία. Χάθηκαν οι ηθικές αξίες, χάθηκε το φιλότιμο, χάθηκε η τιμή. Τώρα παντελόνι φορούν και οι γυναίκες, φούστες φορούν οι τραβεστί και σχεδόν κανείς δεν σέβεται τον συνάνθρωπό του, τις ηθικές αρχές και τους νόμους.
Θα νόμιζε κανείς ότι, αφού εγκαταλείψαμε όλους τους ηθικούς κανόνες τής κοινωνίας, το κράτος θα έπαιρνε νομικά μέτρα, που θα προστάτευαν τους τίμιους και αγαθούς πολίτες και θα τιμωρούσαν σύντομα και παραδειγματικά τούς απατεώνες, τους κλέφτες, τους ληστές, τους φονιάδες, τους παιδεραστές, τους εμπόρους ναρκωτικών και λευκής σαρκός, τους βιαστές, τους μιζαδόρους τού δημοσίου, τους κακοπληρωτές και όλα τα καθάρματα της κοινωνίας. Αν συνέβαινε αυτό, είναι βέβαιο ότι μέσα σε ένα μήνα θα είχαμε γίνει όλοι αισχυντηλές παρθένες.
Δυστυχώς δεν συμβαίνει. Αντιθέτως το κράτος φροντίζει για τους οκνηρούς, τους παρανόμους, τα παράσιτα της κοινωνίας. Ενδιαφέρεται για τους εγκληματίες, τους φονιάδες, τους ληστές, τους διεστραμμένους που βρίσκονται στην φυλακή και ψηφίζει νόμους ευνοϊκούς για την αποφυλάκισή τους, αν και γνωρίζει ότι αυτοί οι κατά συρροήν παραβάτες των νόμων, μόλις αποφυλακιστούν, θα διαπράξουν τα ίδια αδικήματα. Νομίζω ότι σε κανένα άλλο κράτος τού κόσμου δεν υπάρχει τόσο «ανθρωπιστική μεταχείριση» των κακούργων. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Θα αναφέρω μόνον ένα. Ο Πάσαρης μπαινόβγαινε από τις ελληνικές φυλακές κατά βούλησιν. Από τότε όμως που συνελήφθη στην Ρουμανία, δεν ξανακούστηκαν τα «κατορθώματά του». Τι σημαίνει αυτό; Είναι φανερό: Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των παρανόμων! Και για την κατάσταση αυτή ευθύνονται αποκλειστικά οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Όλα αυτά είναι γνωστά. Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί οι κυβερνήσεις μας χαϊδεύουν τους παρανόμους και κυνηγούν τους αγαθούς και παραγωγικούς πολίτες για τις μικροπαραβάσεις τους ή και χωρίς ουσιώδη αιτία (πχ για την ζώνη ασφαλείας). Σκέφτομαι: Άραγε η ευνοϊκή μεταχείριση των εγκληματιών οφείλεται σε λόγους εκλογικούς; Η «ανθρωπιστική» συμπεριφορά προς τους κακούργους αποβλέπει στην συμπάθεια της κοινής γνώμης και την απόσπαση της ψήφου τού λαού; Την πολιτική αυτή των κυβερνώντων θα την κατανοούσα, αν έδειχναν το ίδιο ενδιαφέρον και για τους νομιμόφρονες πολίτες, πράγμα που δεν συμβαίνει. Μήπως παίρνουν εντολές έξωθεν, για να ταπεινώσουν τον λαό και να τον καταστήσουν ποίμνιο; Δεν μπορώ βέβαια να φανταστώ ότι έχουν ψυχική συγγένεια με τους παρανόμους, επειδή και οι ίδιοι παρανομούν (διορισμοί ημετέρων, προνόμια βουλευτών, μίζες υπουργών κλπ.).
Πάντως όλη αυτή η αντιπατριωτική πολιτική των κυβερνώντων βλάπτει την χώρα μας, τον λαό και το ελληνικό έθνος. Αυτό είναι το θλιβερό συμπέρασμα.
