Καλώς όρισε

ο εικοστός πρώτος αιώνας

Γράφει η Σωτηρία Κοτίδου Χαριτοπούλου – Συγγραφέας

Ο πλανητάρχης και η κουστωδία του, ανενόχλητοι πλέον αφού κατέρρευσε το τείχος της ντροπής… τίνος άραγε; Σφράγισαν τον εικοστό αιώνα με δύο κινήσεις ματ στην πολιτική ιστορία της Ευρώπης με τον πιο βάρβαρο, αποτρόπαιο και αδιάντροπο τρόπο. Οι ληστές και εγκληματίες του Πλανήτη κατηγόρησαν για εγκληματία κατά της ανθρωπότητας πρώτα τον Τσαουσέσκου της Ρουμανίας, το 1989, και μετά τον Μιλόσεβιτς της Σερβίας, το 1999. Δύο χώρες κραταιές και αυτόνομες οικονομικά, χωρίς εξωτερικό χρέος, στο υπογάστριο της Ρωσίας που κατέρρευσε και κατακερματίστηκε εις τα εξ ων συνετέθη. Κι’ αφού διευθέτησαν τα θέματα της Ευρώπης ισοπεδώνοντας το Βελιγράδι, όλοι οι χριστιανικοί λαοί, βομβάρδισαν τους αδελφούς, επίσης χριστιανούς Σέρβους και Ρουμάνους με μια πρωτοφανή ειδεχθή μανιακή προθυμία. Διαγκωνίζονταν ποιος θα προσφέρει και θα ρίξει περισσότερες σφαίρες στο σώμα του Σερβικού λαού, για να μπορεί να απαιτήσει και μεγαλύτερο μερίδιο στα λάφυρα!… Κι’ αφού διεμερίσαντο την γην και την ψυχήν αυτών, εόρτασαν περιχαρείς και με εκτυφλωτική λάμψη το μιλένιουμ, πριν καλά καλά, κλείσει ο αιώνας, χωρίς περίσκεψη και καμία αιδώ. Σφράγισαν την βαριά πόρτα του χρόνου και έθαψαν από πίσω τα εγκλήματά τους, για να ξεχαστούν.

Ωστόσο μαίνονταν ο πόλεμος στον Περσικό κόλπο με πρωτεργάτη τον Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο εξόπλισαν οι ίδιοι, ενώ στην Αφρική δρούσε ακόμη ανενόχλητο το απαρτχάιντ των Άγγλων. Εκεί δεν κατέφθασαν σα σωτήρες, γιατί τους βόλευε πολύ ο τρελός της Ασίας, ενώ τους απέφερε αμύθητα πλούτη η μαύρη ήπειρος. (Κάπως έτσι άλλοτε ο αλαφροΐσκιωτος Χίτλερ, που σαν χαζό τον άφησαν να ισοπεδώσει την Πολωνία και τις γύρω χώρες, με την κρυφή ελπίδα να χτυπήσει την Ρωσία, και μόνο όταν έριξε τα πυρά του  στην αυλή τους, κατάλαβαν ότι ο τρελός δεν ήταν και τόσο τρελός! Ή μάλλον ήταν πάρα πολύ τρελός). Διαγούμισαν την μαύρη γη, χώρισαν σφαίρες επιρροής και έστειλαν στρατό να περιφρουρεί τα συμφέροντά τους. Ούτε ο Ο.Η.Ε ούτε ο Θεός ο ίδιος μπόρεσε να τους σώσει. Κανένας δεν μίλησε για τα ανθρώπινα δικαιώματα τότε.

Η αρκούδα του Βορά που επί πενήντα χρόνια συντηρούσε την ειρήνη, πέθανε από την πείνα αφού την απέκλεισαν από στεριά και θάλασσα επί χρόνια. Τους διέφυγε ότι μπορεί να έπεσε και σε χειμερία νάρκη. Όταν ξύπνησε λοιπόν, γιατί υπερθερμάνθηκε η ατμόσφαιρα και εντός και εκτός των συνόρων της, επικίνδυνα, έδειξε αμέσως και το μπόι και τα δόντια της. Άλλης λογής αυτή. δεν ξέρει ούτε να χαμογελά, ούτε να συσπά το πρόσωπό της. άλλες σπουδές κι’ άλλα πανεπιστήμια τελείωσε. Ήταν καλά μαθημένος και πανέτοιμος ο νέος ηγέτης. Έμαθε την πολιτική στην πιο στυγνή μορφή της μέσα στο ψυχρό πολεμικό κλίμα από το παρασκήνιο. Από εκεί, νηφάλιος, είδε τα λάθη και τις παραλείψεις και θέλησε να τα αποφύγει. Δεν ήταν της θεωρίας του δις εξ αμαρτειν. Η συγχώρεση σε καιρούς κρίσιμους και χρονοβόρα και επιζήμια είναι. Το κακό κόβεται στη ρίζα του πριν φέρει κλώνους και καρπούς. Το πρόσωπό του είναι σπαθί και πελέκι. Τα κοράκια γύρω του είναι πολλά, νηστικά και με τα αρπάγια έτοιμα. Αυτός είναι μόνος. Πρέπει τουλάχιστον να τον φοβούνται. Δεν άργησε να δώσει δείγματα γραφής. Ο τόπος του γέμισε τίγρεις με αρνοπροβιά, μα με σαρωτικές κινήσεις τους παρέκαμψε, τους ακύρωσε και για να τους καταπλήξει και να τους κατακεραυνώσει, εξαπολύει εισβολή στην Κριμαία που τόσο των ερωτεύτηκαν, που ήθελαν να την αρραβωνιαστούν!… Αφελείς και αυτοί και ο πιο αφελής ο Ζελένσκι!… Πως τους πέρασε από το μυαλό ότι θα μπουν στην αυλή του, έξω από τα παράθυρά του, και θα τους άφηνε! Του ζητούσαν, μάλλον ήθελαν να αρπάξουν, γην και ύδωρ, την ίδια του την πολιτική υπόσταση, με το ακατανόμαστο πρόσχημα της συμμαχίας. Και τότε σχετικοί και άσχετοι, διεθνολόγοι, δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι των δακρύων, ξεχύθηκαν και γέμισαν τις τηλεοράσεις, ξέθαψαν παλιές υψηλές ιδέες της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης και άλλα έπεα πτερόεντα και καταδίκασαν και αφόρισαν λυτοί και δεμένοι, τον ιερόσυλο, τον εχθρό κα ταραξία της οικουμένης. Συσπειρώθηκαν λοιπόν όλοι οι ευσεβείς και επέβαλαν οικονομικό αποκλεισμό στο πρόβατο το απολωλός. Μετρούσαν τις ημέρες του και του ετοίμαζαν φέρετρο και επικήδειο, όταν ενέσκυψε το πολικόν ψύχος γιατί έκλεισε τις στρόφιγγες του αερίου. Τότε με ντροπή, φαντάζομαι, κατάλαβαν ότι είδαν το τυρί και έπεσαν στη φάκα!… Δεν χρειάστηκε να βγάλει τις πυρηνικές κεφαλές και να κάνει την γη τόπου κεραμέως, όπως φοβόταν και τον κατηγορούσαν. Βρήκαν δουλειά οι πολιτικοί αναλυτές και θέμα συζητήσεων οι τηλεοράσεις. Ο καθένας κατά τις πεποιθήσεις του και την διανοητική του εμβέλεια ανέλυε το σκεπτικό του Ανθρώπου που προέβλεπε το μέλλον του κόσμου. Οι Κασσάνδρες νόμισαν ότι επαληθεύτηκαν όταν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία η εμφυλιακή επανάσταση του Πριγκόζιν. Να λοιπόν ήγγικεν η ώρα! Η Ρωσία καταρρέει και ο Πούτιν, επιτέλους, κατακρημνίζεται. Ο εχθρός προ των πυλών της Μόσχας!… Το ρολόι του κόσμου σημαίνει το τέλος του Πούτιν και της Ρωσίας! Άναυδοι και με ανάμεικτα συναισθήματα περιμένουν τον επιθανάτιο ρόγχο του! Αντ’ αυτού αντήχησε η φωνή του: «Οι προδότες θα τιμωρηθούν παραδειγματικά! Παύσατε πορείαν προς βοράν!…» Ο ήχος έπαυσε και περιμένουν όλοι το οικτρό θέαμα, την κεφαλή του Πρισκόζιν επί πίνακι στην Κόκκινη Πλατεία! Και περιμένουν, και περιμένουν, ώσπου μαθαίνουν ότι οι «προδότες της και ο στρατός του εξορίζονται… στη Λευκορωσία… λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Κίεβο… Θα έπεσαν, φαντάζομαι, τα μικρόφωνα και τα μολύβια από τα χέρια τους, οι δε μεγαλόσχημοι αναλυτές θα ήθελαν να σχίζουν τα πτυχία τους… Καλά είπε ο Μπους: ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος…» Αυτό έλειπε, να διαβάζει ο Μπους τον Πούτιν!….

Και εμείς οι Έλληνες το ίδιο σκεπτόμαστε και τον επικρίνουμε, διότι και ημείς ανήκομεν τις την Δύσιν!… Τρομάρα μας!… Μπορούμε να κάνουμε αλλιώς;