Καταφύγιο αδέσποτων ζώων

ετοιμάζουν οι Φίλοι των Ζώων

Δράμας με δωρεά από ιδιώτη

► Μιλάει στον «Π.Τ.» η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλοι των Ζώων Δράμας κα. Δέσποινα Μέγα

► Υιοθεσίες ζώων και πολλές δωρεές από το εξωτερικό!

Του Θανάση Πολυμένη

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, είναι ένα πραγματικά μεγάλο πρόβλημα, που χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης από τους Δήμους. Μπορεί η πολιτεία να χρηματοδοτεί τους Δήμους της χώρας με ικανά ποσά, όμως η πραγματικότητα λέει ότι στη θέση των αρμοδίων, θα πρέπει να υπάρχουν άτομα με ιδιαίτερες ευαισθησίες, που να μπορούν να διαχειριστούν την όλη κατάσταση. Διαφορετικά, τίποτε δεν μπορεί να γίνει σωστά.

Αυτά σημειώνει μιλώντας στον «Π.Τ.» η πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλοι των Ζώων Δράμας» κα. Δέσποινα Μέγα, η οποία μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι η νομοθεσία στην Ελλάδα έχει αρκετά «παραθυράκια», ότι ο εθελοντισμός των λίγων κάνει όλη τη δουλειά, ενώ για υιοθεσίες εμπιστεύονται περισσότερο πολίτες του εξωτερικού, οι οποίοι κάνουν και πολλές δωρεές. Σημαντικό επίσης είναι ότι ήδη βρίσκονται στη διαδικασία της αδειοδότησης, για την κατασκευή ενός καταφυγίου στην περιοχή της Καλλιφύτου σε έκταση 6 στρεμμάτων με δωρεά από ιδιώτη.

Ο Δήμος, ιδιοκτήτης των αδέσποτων

Το πράγμα που τονίζει ιδιαίτερα η κα. Μέγα στον «Π.Τ.», είναι ότι, «ο κάθε πολίτης δεν θα πρέπει να ξεχνάει, ότι, ιδιοκτήτης των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, είναι ο κάθε Δήμος. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Να είναι πάντα στο μυαλό μας. Και να μην λέμε για το ποιος έχει την ευθύνη για τα αδέσποτα. Για τα αδέσποτα έχει την ευθύνη ο κάθε Δήμος, ξεκάθαρα», και ξεκαθαρίζει: «Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το κράτος δίνει χρήματα για τα αδέσποτα. Ειλικρινά δίνει κονδύλια. Αρκεί να μπορεί ο κάθε Δήμος, να θέλει και να έχει την ικανότητα να τα χρησιμοποιήσει. Γιατί θέλει και θέληση, θέλει και ικανότητα».

Η κα. Μέγα επισημαίνει ότι «η θέληση και η ικανότητα, μπορούν να προέρχονται από έναν ευαίσθητο άνθρωπο μέσα στο Δήμο. Αν δεν έχεις μια ευαισθησία για τα αδέσποτα και είσαι σε ένα πόστο απλά γιατί πρέπει να είσαι σ’ αυτό το πόστο, δεν μπορείς να πετύχεις πράγματα ως δημοτική αρχή. Και μιλάω γενικά.

Γι’ αυτό θα πρέπει, οι Δήμοι κατά πρώτον, σ’ αυτές τις θέσεις να βάζουν άτομα με εμπειρία – σχετική ας είναι – και να μπορούν να αφουγκράζονται τα ζώα. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον στο Δήμο μας, δεν είχαμε ποτέ άτομα τα οποία είχαν ευαισθησίες στα ζώα, γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να παραχθεί έργο. Σερνόμαστε!»

Οι εθελοντές

Αναφερόμενη στο Σύλλογο Φίλοι των Ζώων Δράμας, μας λέει «ο Σύλλογός μας, έρχεται από την άλλη μεριά, και μπορεί να ζυγιάσει τα πράγματα και να ανακουφίσει τα ζώα και τον κόσμο. Ξεκάθαρα, και το λέω ανεπιφύλακτα και χωρίς κανέναν εγωισμό, γιατί είναι η απλή αλήθεια. Είμαστε ένας Σύλλογος, όχι με πολλούς εθελοντές, αλλά εξαιρετικά δραστήριος.

Είμαστε 13 χρόνια Σύλλογος, ασταμάτητα».

Μιλώντας για τη δράση του Συλλόγου, μας λέει ότι, «αυτή την ώρα ο Σύλλογος έχει στα χέρια του πάνω από 80 ζώα. Ούτε καταφύγιο να είχαμε. Κι αυτά τα 80 ζώα φιλοξενούνται σε σπίτια, αλλά φιλοξενούνται και σε πανσιόν, τις οποίες πληρώνουμε εμείς από τις τσέπες μας και με δωρεές.

Ο κόσμος αν νομίζει ότι ο Σύλλογός μας παίρνει ένα ευρώ από επιχορηγήσεις, κάνει τραγικό λάθος. Ούτε σεντς! Εμείς αυτή τη στιγμή κρατιόμαστε και κάνουμε έργο με δωρεές φυσικά – γιατί οι τσέπες μας δεν φτάνουν γι’ αυτά που κάνουμε».

Η τροφή και οι υιοθεσίες

Αναφερόμενη στη φροντίδα των ζώων αυτών, σημειώνει ότι «ο Σύλλογος θέλει κάθε μήνα, τουλάχιστον μία παλέτα τροφή. Μια παλέτα τροφή – η φθηνή – κοστίζει 820 ευρώ. Χωριστά τα ψωμιά που παίρνουμε από 3 φούρνους. Εμείς κάθε μήνα θα πρέπει να βρίσκουμε 820 ευρώ μόνο για την τροφή. Τη βρίσκουμε, γιατί υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μας παρακολουθούν. Και αυτοί οι περισσότεροι είναι από το εξωτερικό. Οι οποίοι γνωρίζουν τον Σύλλογο, τον βλέπουν στενά και τον στηρίζουν πολύ.

Ερωτώμενη για το ζήτημα των υιοθεσιών μας εξηγεί ότι, «γίνονται υιοθεσίες. Ζώο το οποίο εμείς μαζεύουμε δεν το επανεντάσσουμε (σ.σ. στο δρόμο εννοεί). Ο Σύλλογος ποτέ δεν επανεντάσσει ζώο πίσω. Δηλαδή, αυτό που θα μαζέψουμε θα το στειρώσουμε, θα το φροντίσουμε και είναι χαζό να το αφήσεις πίσω. Είναι σαν να πετάς τα λεφτά σου. Οπότε ό,τι μαζεύει ο Σύλλογος, δεν τα πάει πίσω. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, γιατί έχουμε πάρα πολλά ζώα.

Ο Σύλλογος κάνει υιοθεσίες και κατά βάση στο εξωτερικό περισσότερο, μιας κι εδώ δεν εμπιστευόμαστε τις  υιοθεσίες. Κι αυτό γιατί ο νόμος έχει εδώ κάποιες αδυναμίες, τις οποίες δυστυχώς οι πολίτες τις βρίσκουν και τις χρησιμοποιούν. Γιατί εμείς εδώ μόνο αυτή την ικανότητα έχουμε. Κοιτάμε πού θα έχει ο νόμος το φάλτσο για να μπορέσουμε να το κάνουμε.

Για παράδειγμα, όταν λέει ο νόμος ότι δεν επιτρέπεται το μόνιμο δέσιμο, θα έπρεπε να πει ότι απαγορεύεται το δέσιμο. Δεν έχεις χώρο, δεν θα πάρεις σκυλί. Οπότε ο κάθε έξυπνος το έχει δεμένο και σου λέει ότι το βγάζει το βράδυ! Άντε τώρα να αποδείξεις τι συμβαίνει!

Οπότε τα βλέπεις όλα σακατεμένα. Γι’ αυτό κι εμείς, δεν τα παίρνουμε να τα αναστήσουμε και να τα δίνουμε για να είναι δεμένα τα ζώα».

Τονίζει χαρακτηριστικά ότι, «κατά βάση, οι δικές μας υιοθεσίες είναι στο εξωτερικό. Οι υιοθεσίες μας είναι εξαιρετικά ελεγμένες και απολύτως νόμιμες, γιατί τα ζώα μας ταξιδεύουν με traces. Το κάθε ζώο που φεύγει, φεύγει μέσω της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας Δράμας. Το traces είναι ένα απόλυτο επίσημο χαρτί, που σημαίνει ότι κανένας δεν μπορεί να σταματήσει δικό μας ζώο στα σύνορα».

Καταφύγιο μέσω δωρεών

Στην ερώτηση τι γίνεται με το ζήτημα καταφυγίου, η κα. Μέγα μας αποκαλύπτει ότι πλέον ο Σύλλογος Φίλοι των Ζώων Δράμας, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ώστε να ξεκινήσει την κατασκευή ενός καταφυγίου στην περιοχή της Καλλιφύτου.

«Είμαστε στη διαδικασία των αδειών τις οποίες περιμένουμε από μέρα σε μέρα.

Ο Σύλλογος θα ξεκινήσει να κάνει ένα καταφύγιο μεγάλο σε έξι στρέμματα. Τα οποία δόθηκαν επίσης με δωρεά στο Σύλλογο. Ούτε αγοράστηκαν, ούτε δόθηκαν από την Περιφέρεια ή το Δήμο. Η δωρεά έγινε από ιδιώτη.

Στο χώρο αυτό των έξι στρεμμάτων, θα κάνουμε ένα καταφύγιο που θα έχει μέσα και Κτηνιατρείο. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούν να έρχονται εθελοντές κτηνίατροι και να στειρώνουν δωρεάν, διότι θα μας φάει αυτό το πράγμα εδώ μέσα.

Οπότε όταν στειρώνουμε σε ένα καταφύγιο, πιστεύω ότι σε 2-3 χρόνια θα μπορέσει να αλλάξει και η εικόνα της Δράμας. Διότι θα ξεκινήσουμε και κάνουμε στειρώσεις με εθελοντές κτηνιάτρους. Για να έρθει ένας εθελοντής κτηνίατρος από το εξωτερικό, χρειάζονται και κάποιες προϋποθέσεις. Όταν όμως έχεις ένα ιατρείο – όπως π.χ. στα Κύργια – μπορείς να κάνεις πάρα πολύ εύκολα κάποια πράγματα.

Η πολιτεία σε στηρίζει και το λέει ξεκάθαρα ότι, έχουν το δικαίωμα οι εθελοντές από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να έρθουν ως εθελοντές και να κάνουν στειρώσεις. Αυτό είναι απόλυτο, είναι ξεκάθαρο. Μόνο τότε θ’ αρχίσουμε να βλέπουμε κάτι πιο καλό, πιο ευαίσθητο».

Διάδοχη κατάσταση εθελοντών

Στην ερώτηση αν υπάρχει ενδιαφέρον από καινούρια άτομα, είτε από νεότερα άτομα να ασχοληθούν με το Σύλλογο και τον εθελοντισμό, η κα. Μέγα τονίζει ότι: «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν νεότερα παιδιά. Κι αυτό γιατί η κατάσταση την οποία ζούμε κάθε μέρα, είναι πάρα πολύ δύσκολη. Όταν εγώ πηγαίνω μέρα παρά μέρα μέσα στη χωματερή πίσω από την Καλλίφυτο και κατεβαίνω κάποιες ρεματιές και μου λένε να προσέχω γιατί έχει λύκους, ποιο παιδί θα έρθει μαζί μου;

Έχω χαλάσει δύο αυτοκίνητα. Ποιο παιδί θα βάλει το αυτοκίνητό του για να πάει έτσι; Όχι, δεν έχουμε ιδιαίτερα τέτοια και το καταλαβαίνω απολύτως. Όμως, όταν κάνουμε το καταφύγιο, θα έχουμε. Γιατί τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, θα είναι πιο εύκολα. Ένας εθελοντής θα μπορεί να έρθει εκεί. Η δομή θα είναι τέτοια, ώστε να μπορούν να έρχονται και σχολεία. Τώρα όμως δεν είναι εύκολο. Ταΐζουμε πάνω από 100 ζώα. Τα 80 είναι σε πανσιόν, σε κτήματα και στα σπίτια μας».

Καταλήγοντας, μας λέει ότι «όπως και να έχει δίνουμε κομμάτι της ζωής μας. Γι’ αυτό είμαι και περήφανη για το Σύλλογο μας. Έχουμε 13 χρόνια και πάμε καλά και πάμε μπροστά και κάνουμε έργο. Όλοι το ξέρουν ότι κάνουμε έργο. Και η δημοτική αρχή το γνωρίζει και ο κόσμος το γνωρίζει».