Η Κίνα Νικά
τον Κορωνοϊό…Ή Μήπως Όχι;
Του Αννάογλου-Κουτσού Χρυσοβαλάντη-Μαργαρίτη
Πολλές είναι οι δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις τελευταίες ημέρες, που κάνουν λόγω για καταπληκτική πρόοδο της Κίνας στο κομμάτι του Κορωνοϊού. Πράγματι τα κρούσματα στην χώρα της Ασίας έχουν μειωθεί και το αντίκτυπο του ιού δεν συγκρίνεται με τις τραγικές εικόνες που βλέπαμε στην τηλεόραση, όταν ο Covid-19 ξεκίνησε από την Wuhan της Κίνας. Πάμε να δούμε, λοιπόν, τι κάνει διαφορετικά η Κίνα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και που μπορούμε να εντοπίσουμε πολύ σοβαρά λάθη στην πολιτική της;
Στην αρχή της πανδημίας η Κίνα κατηγορήθηκε για απόκρυψη των κρουσμάτων και του νέου Κορωνοϊού, το οποίο αποτέλεσε και την αιτία για την αργοπορημένη αντίδραση της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας. Φημολογείται μάλιστα πως ο ιός μπορεί να εμφανίστηκε στην Wuhan από τον Νοέμβριο του 2019, ενώ η επίσημη ενημέρωση κάνει λόγω για τον Δεκέμβριο του 2019. Έπειτα ακολούθησαν οι τραγικές εικόνες με κόσμο να πεθαίνει στα πεζοδρόμια, κάτι που προκάλεσε σοκ στην παγκόσμια κοινότητα. Η Κίνα σήμερα μετρά κάτω από 90 χιλιάδες κρούσματα συνολικά και τα πηγαίνει πολύ καλά στο κομμάτι της αντιμετώπισης του ιού. Ή μήπως όχι;
Και τώρα έρχεται η ερώτηση: “Τι μπορούμε να πάρουμε από την Κίνα, ως παράδειγμα, για την αντιμετώπιση του Κορωνοϊού”; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι πολύ περίπλοκη. Η Κίνα διοικείται από ένα πολύ αυταρχικό καθεστώς, στο οποίο οι πολίτες δεν έχουν μεγάλη δυνατότητα ευελιξίας και προσωπικής βούλησης. Επομένως, από την αρχή της πανδημίας, η κυβέρνηση της ασιατικής χώρας επέβαλε ολικά και τοπικά Lockdowns, χρήση μάσκας παντού, αποστάσεις και τηλε-εργασία. Σε αυτές τις ανακοινώσεις οι πολίτες δεν μπορούσαν να φέρουν καμία αντίρρηση, καθώς ο δρόμος της αντίστασης οδηγεί στην φυλάκιση. Έτσι, μπορούμε από την μία να θαυμάσουμε την πειθαρχία των Κινέζων, καθώς με αυτά τα μέτρα αντιμετωπίζουν την πανδημία, αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να παίρνουμε ως καλό παράδειγμα τον αυταρχισμό της κυβέρνησής της. Για αυτόν τον λόγο, στον υπόλοιπο δημοκρατικό και δυτικό κόσμο γίνεται λόγος για την ατομική και κοινωνική ευθύνη των ανθρώπων. Σε περιόδους δημόσιας κρίσης, είτε αυτό αφορά στην δημόσια υγεία, είτε στα ανθρώπινα δικαιώματα, είτε στην εθνική ασφάλεια, η σημασία της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης είναι το Α και το Ω, μαζί με την κρατική οργάνωση. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει προφανώς υπέρογκες σε διάρκεια φυλακίσεις και έτσι προτρέπει τους ανθρώπους σε ευλαβική τήρηση των μέτρων για την καλυτέρευση των συνθηκών.
Πολλοί είναι και οι πολίτες που αναφέρουν πως η Κίνα δεν βρίσκεται σε Lockdown και η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί τα lockdown για πρόληψη της εξάπλωσης του Κορωνοϊού. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Η κυβέρνηση της Κίνας δεν έχει επιβάλει καθολικό lockdown, αλλά, μέχρι σήμερα, με την παραμικρή αύξηση των κρουσμάτων σε επιμέρους περιοχές, “κλείνει” τοπικά την ομαλή λειτουργία των μικρών της πόλεων. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως οι Κινέζοι είναι ένας λαός που έχει διδαχθεί την αυτονόητη πειθαρχεία, καθώς σε αντίθετη περίπτωση αντιμετωπίζει τρομακτικές συνέπειες. Κάτι για το οποίο, όπως φαίνεται δεν φημιζόμαστε εμείς. Εκατοντάδες είναι τα παραδείγματα έλλειψης ατομικής ευθύνης στις ελληνικές πόλεις, καθώς νέοι και μεγαλύτεροι συγκεντρώνονται ασφυκτικά κοντά ο ένας στον άλλον, σε πλατείες και μαγαζιά, αρκετές επιχειρήσεις – ειδικότερα στις μεγάλες πόλεις – δεν τηρούν τα μέτρα των αποστάσεων στα τραπέζια και η κυβέρνηση δεν δίνει την απαραίτητη προσοχή στην διαχείριση και καλυτέρευση των συνθηκών στο εθνικό σύστημα υγείας. Επομένως, στην χώρα μας έχουμε έναν επικίνδυνο συνδυασμό έλλειψης ατομικής, αλλά και κρατικής ευθύνης.
Το “Εγκληματικό” Λάθος της Κίνας
Κάτι το οποίο ίσως πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε είναι πως στην Κίνα οι ασυμπτωματικοί ασθενείς δεν υπολογίζονται ως κρούσματα. Άρα, τα χαμηλά νούμερα που παρουσιάζονται από την Κινεζική κυβέρνηση είναι μη αληθή. Σύμφωνα, με την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, οι ασυμπτωματικοί ασθενείς αποτελούν την πλειονότητα των κρουσμάτων, άρα η Κίνα “κρύβει” την πλειονότητα των κρουσμάτων της, παρουσιάζοντας μια αρκετά διαστρεβλωμένη εικόνα προς τον κόσμο. Κάποιος θα μπορούσε να πει “μα οι ασυμπτωματικοί δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κρούσμα, αφού δεν έχουν κανένα σύμπτωμα και είναι ακίνδυνοι”. Ας εξηγήσουμε γιατί αυτή η υπόθεση είναι εντελώς άκυρη και επικίνδυνη. Είναι επιστημονικά επιβεβαιωμένο και δεν χωρά debate πως οι ασυμπτωματικοί μεταδίδουν κανονικά τον ιό στους υπόλοιπους πολίτες που μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα. Άρα μπορούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα πως οι ασυμπτωματικοί είναι ίσως πιο επικίνδυνοι από τους πολίτες που εμφανίζουν συμπτώματα, καθώς έχουν τον ιό, τον μεταδίδουν ελεύθερα και δεν το γνωρίζουν. Για αυτό κρίνεται απαραίτητη η διενέργεια πολλών τεστ (σύμφωνα με τον ΠΟΥ), ώστε να γίνει ιχνηλάτηση των επαφών των ασυμπτωματικών και να υπάρξει γρηγορότερη αντίδραση από τις υγειονομικές αρχές της χώρας, για αντιμετώπιση τυχόν έξαρσης κρουσμάτων.
Υπάρχει Λύση Λοιπόν;
Η κατάσταση στην χώρα μας μπορεί να είναι λίγο έως πολύ κουραστική για εκατομμύρια συμπολίτες μας. Άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, επιχειρήσεις κλείνουν και ένας νέος ιός απειλεί την σταθερότητα και τις αντοχές του υγειονομικού συστήματος της χώρας μας. Υπάρχει, λοιπόν, μια χρυσή τομή για την αντιμετώπιση όλων αυτών; Αρχικά, προτεραιότητα έχει η δημόσια υγεία. Για να υπάρξει αντιμετώπιση του Κορωνοϊού, πρέπει να υπάρχει και ένα εθνικό σύστημα υγείας που να αντέχει την πανδημία. Δυστυχώς στην χώρα μας οι κλίνες ΜΕΘ για Κορωνοϊό είναι πολύ περιορισμένες. Πρώτο βήμα λοιπόν πρέπει να είναι η αύξηση των ΜΕΘ στα νοσοκομεία μας και η πρόσληψη νέου προσωπικού. Εξίσου σημαντική είναι και η ατομική ευθύνη. Καθένας μας πρέπει να ακολουθήσει κάποια, ελάχιστα μέτρα για να αποφευχθεί μια πιθανή επέκταση του lockdown. Μάσκα στις εξόδους, πλύσιμο των χεριών, αντισηπτικό και αποστάσεις, σε περίπτωση που βγούμε έξω για οποιαδήποτε βασική μας ανάγκη. Καμία στέρηση της ελευθερίας δεν υφίσταται απλά και μόνο επειδή μας ζητείται να ακολουθήσουμε 4 απλά μέτρα. Επομένως, όσοι μιλούν για στέρηση της ελευθερίας λόγω 4 βασικών και απλών μέτρων, ας σκεφτούν τι θα γίνει εάν τα μέτρα αυτά δεν τηρηθούν από πλευράς τους και υπάρξει περαιτέρω εξάπλωση του ιού, κάτι το οποίο όλοι απευχόμαστε. Ατομική και κρατική ευθύνη είναι, επομένως, η χρυσή τομή για την αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης.
