Η κοσμογονία του Φεστιβάλ
Ταινιών Δράμας
Γράφει ο Θανάσης Πολυμένης
ΕΝΤΑΞΕΙ! Ας το ξεκαθαρίσουμε από τώρα: δεν υπάρχει διοργάνωση που να είναι απόλυτα επιτυχημένη σε καμία περίπτωση. Και δεν γίνεται αυτό. Οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε ότι, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, είναι μια απόλυτα επιτυχημένη διοργάνωση. Και οφείλουμε επίσης να ομολογήσουμε ότι, η 45η Διεθνής διοργάνωση, είναι μια από τις καλύτερες των τελευταίων ετών. Και αυτό οφείλεται προφανώς και στο ότι τα δυο προηγούμενα χρόνια είχαμε και το ζήτημα της πανδημίας και η κατάσταση ήταν κάπως δύσκολη.
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, από τα πρώτα χρόνια της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας, μέχρι που ξεπέρασε πλέον την εφηβεία του και ανδρώθηκε. Μέχρι που πλέον έγινε μεγάλο. Είναι αλήθεια ότι, το Φεστιβάλ της Δράμας, οι μικρομηκάδες που βρισκόντουσαν εδώ, το αγάπησαν. Διαφορετικά, αν δεν το είχαν αγαπήσει οι μικρομηκάδες, το Φεστιβάλ της Δράμας δεν θα υπήρχε. Στα ενδιάμεσα βέβαια προσπάθησαν να δημιουργηθούν και κάπου αλλού αν θυμάμαι καλά, αλλά προφανώς δεν άντεξαν. Γιατί είχαν έρθει ως … το αντίπαλος δέος της Δράμας, μιας και ορισμένοι είχαν αισθανθεί «αδικημένοι» ή «παρεξηγήθηκαν» κτλ.
Όσο υπήρχε η Κινηματογραφική Λέσχη και όσο τα χρόνια περνούσαν, ο κόσμος της Δράμας ήταν αρκετά κοντά στη διοργάνωση. Πέρα από τα νεαρά παιδιά που απασχολούνταν σ’ αυτό, ο κόσμος της Δράμας παρακολουθούσε τις ταινίες μικρού μήκους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έβλεπαν καθαρά ότι οι κάτοικοι αυτής της πόλης, δεν μπορούσαν να έχουν πλέον καμιά άμεση συμμετοχή, πέρα από την απλή θέαση των ταινιών.
Όμως, όσο η διοργάνωση μεγάλωνε, τόσο ο κόσμος της Δράμας άρχισε να απομακρύνεται. Οι Δραμινοί λιγόστευαν εντός της κινηματογραφικής αίθουσας και, έμειναν λίγοι νέοι άνθρωποι, που κι αυτοί άρχισαν να απομακρύνονται, καθώς δεν είχαν ουσιαστικό αντικείμενο συμμετοχής. Πέρα από κάποια άτομα που μπορούσαν να εργαστούν εθελοντικά στη διοργάνωση για ένα – δυο μήνες, ουσιαστικά δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνουν.
Πολύ αργότερα, άρχισαν να μπαίνουν κάποιες παράλληλες εκδηλώσεις. Εκθέσεις ζωγραφικής, κόμικς, λογοτεχνικά μεσημέρια ή απογεύματα και άλλα. Αν και ακόμα και εδώ, ο κόσμος της Δράμας δεν είχε κάποια ιδιαίτερη συμμετοχή, παρά ελαχίστων νέων ανθρώπων.
Σήμερα, η 45η Διεθνής διοργάνωση, είναι μια από τις καλύτερες. Με ανανεωμένο αέρα, με νέα προγράμματα στη φαρέτρα του, το Μικρού Μήκους κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Δράμας, ανοίγει νέους δρόμους. Και έχει πλέον υιοθετήσει ένα ιδιαίτερα δυνατό κλίμα, μέσα από το πολύ ωραίο πρόγραμμα του Short and Green, που ασχολείται με το περιβάλλον. Καθώς πέρα από τις ταινίες με θέμα το περιβάλλον και την προστασία του, την κλιματική αλλαγή και το ιδιαίτερο βραβείο που έχει θεσμοθετήσει η ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΩΨ με έδρα τη Δράμα, για ταινίες που αναφέρονται στο περιβάλλον, απολαύσαμε και ένα ωραίο απόγευμα, όπου μικροί και μεγάλοι ασχολήθηκαν μ’ αυτό.
Η συζήτηση για το αστικό πράσινο ως ζήτημα πολιτισμού, αλλά κυρίως η δράση για τα παιδιά μέσω της περιβαλλοντικής Οργάνωσης Γη, κάλεσε και έφερε τα παιδιά κοντά στο Φεστιβάλ. Γονείς έφεραν τα παιδιά τους στη δράση και αυτά το χάρηκαν ιδιαίτερα.
Για να πω την αλήθεια, δεν έχω την ευχέρεια να μετρήσω πόσα εισιτήρια έκοψαν οι Δραμινοί στις αίθουσες, όμως είδα ότι τα μικρά παιδιά και αρκετοί νέοι άνθρωποι, αγάπησαν τις παράλληλες δράσεις.
Σήμερα, το Φεστιβάλ προσπαθεί να εισχωρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο στη Δραμινή κοινωνία και αυτό είναι ένα από τα κύρια ζητούμενα. Γιατί, ναι μεν μπορεί να υπάρχει μια πολύ καλή διοργάνωση όσον αφορά την ταινία μικρού μήκους στη Δράμα, ναι μεν μπορεί οι μικροί και μεγάλοι… μικρομηκάδες να βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν δημόσιες σχέσεις, να κλείσουν συμφωνίες και να μιλήσουν για την ταινία τους, παρ’ όλα αυτά ο δεύτερος μεγάλος ρόλος του Φεστιβάλ, είναι η σπουδαία διατήρησή του μέσα στην τοπική κοινωνία. Και αυτός ο κύκλος θα πρέπει να ανοίξει ακόμα περισσότερο με νέους τρόπους.
Η επαφή του Φεστιβάλ με την τοπική κοινωνία μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους και σίγουρα υα αξίζει τον κόπο και να έχει όλο και μεγαλύτερη διεύρυνση.
