Μια κοροϊδία !
Του Νίκου Γ. Γεωργιάδη
Δντή Π.Ε. Καβάλας ε.τ.
… Υπήρχαν μόνο αυτοκίνητα που γλιστρούσαν κι έφευγαν, καλολαδωμένα, με τάξη, με την ίδια ταχύτητα, στην ίδια απόσταση…
Στο τιμόνι κάθονταν ανθρώπινες σιλουέτες, ακίνητες σε στάση καθώς πρέπει!
… Ήταν ρομπότ. Μήπως η σύγχρονη τεχνολογία δεν είναι σε θέση να κατασκευάσει πλάσματα πλαστικά ίδια με μας;
…
Γλιστρούσαν πάνω στο δρόμο, καλογρασαρισμένα, σε τάξη, με την ίδια ταχύτητα, στην ίδια απόσταση!
…Εγώ στεκόμουν την άκρη του δρόμου, στην πρασιά. Πατούσα πάνω στο χορτάρι. Αυτό το χορτάρι όμως δεν είχε την οσμή του χορταριού, δεν είχε καμιάν οσμή. Το τράβηξα! Δεν ξεριζωνόταν, όχι, ούτε κοβόταν. Και όμως ήταν φυτεμένο, είχε το χρώμα του χορταριού, ήταν απαλό, δροσερό…
Ω! Θεέ μου! Η πρασιά ήταν από πλαστικό! Ένα απέραντο σεντόνι από πλαστικό, από χορτάρι που δεν φυτρώνει, που δεν ξεραίνεται.
Μια κοροϊδία!
(Φαλάτσι Οριάνα, Αν ο ήλιος πεθάνει…, 1973, Πάπυρος ΠΡΕΣΣ, ΒΙΠΕΡ 395, Τ.1, Αθήνα)
…
Σαν τα χαμόγελα των δημοτικών μας παραγόντων!
Καρφιτσωμένα, επίπλαστα, λαμπερά, όμως άχρηστα, κλεμμένα, φτωχά, επιμελώς επιτηδευμένα, γαλβανισμένα, κοινώς φτιασιδωμένα, ανέξοδα, ο φτηνότερος τρόπος καλλωπισμού της ασχήμιας. Μια επιδερμική νόσος πάνω σε δυο πόδια, ένα κορμί πάνω στις γάμπες, σε δυο γόνατα, ένα κεφάλι άδειο πάνω σε ένα κορμί στολισμένο με ένα χαμόγελο.
Η επιτομή της λαϊκής παροιμίας:
«Όταν κάτι δεν πάει καλά, χαμογέλα!»
Αυτό κάνουν, γιατί τίποτα δεν πάει καλά στη μικρή Δανιμαρκία (μας)!
Μια κοροϊδία!
…
Και τα προβλήματα των πολιτών;
Κατά την αντίληψή τους εφαρμόζουν την κοτζαμπασίδικη πολιτική τους στα 2018 μ.Χ: «δημιουργούμε προβλήματα στους πολίτες για να μας παρακαλέσουν να τα λύσουμε!»
Μια κοροϊδία!
…
Πολίτες!
Η έννοια αυτή συμπεριλαμβάνει ως αυτονόητο, την επικοινωνία, τη συνεννόηση, τη συμμετοχή σε μια κοινωνία συνεργασίας, της συμμετοχής, της προσέγγισης της πολίτικής με ηθικούς όρους με στόχο να συμβάλουν τα μέλη της στην προαγωγή της μέσα από δημιουργική συνεισφορά. Δύσκολες έννοιες! Ακατανόητες!
Έτσι μας θέλουν οι τοπικοδημοτικοί μας παράγοντες ή αυτό επικρατεί στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Η άποψη ότι αφού μας εκλέξατε θα μας υποστείτε, επιβεβαιώνοντας ότι και στο καλλίτερο πολίτευμα, τη Δημοκρατία, γίνονται και λάθη, γι΄ αυτό ως πολίτες πρέπει να προσέχουμε. Γιατί μας βλέπουν ως φαίνεται όχι πολίτες αλλά ως κουκιά και υπηκόους, δηλαδή υπάκουους στις ανερμάτιστες αποφάσεις τους, συνειδητά πειθήνιους, δυναμικούς χειροκροτητές, με προκατασκευασμένη πλαστική άποψη, ομοιόχρωμους, ομοιόμορφους, χωρίς άρωμα, ως υπηκόους της πλαδαρής ευωχίας μέσα στο βασίλειό τους, αυτό του χυδαίου πλαστικού χαμόγελου με το οποίο φιλοτεχνούν την καθημερινότητα του τόπου μας.
Μια κοροϊδία!
