Home > νέα > «Το άγχος είναι μια κατάσταση που δημιουργούμε μόνοι μας και θα πρέπει να απευθυνόμαστε στο Θεό»

«Το άγχος είναι μια κατάσταση που δημιουργούμε μόνοι μας και θα πρέπει να απευθυνόμαστε στο Θεό»

Μιλάει στον «Π.Τ.» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος

«Το άγχος είναι μια κατάσταση

που δημιουργούμε μόνοι μας και

θα πρέπει να απευθυνόμαστε στο Θεό»

Στη Σχολή Γονέων μίλησε ο Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος με θέμα το άγχος όπως το βλέπει η Εκκλησία

 

 

Του Θανάση Πολυμένη

ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ της Σχολής Γονέων που υλοποιείται από την Ιερά Μητρόπολη Δράμας, μίλησε το βράδυ της Τετάρτης 31 Ιανουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος.

Το θέμα της ομιλίας του ήταν «Η διαχείριση του άγχους κατά την εκκλησιαστική διδασκαλία». Η Σχολή Γονέων πραγματοποιείται μια φορά το μήνα και ασχολείται με επίκαιρα ζητήματα που αφορούν την οικογένεια, τους συζύγους και την ανατροφή των παιδιών, καθώς και θέματα της καθημερινότητας που τους απασχολούν, όπως εξαρτήσεις, προβλήματα με τα παιδιά στο σχολείο, το μπούλινγκ, τη διαχείριση του άγχους και άλλα.

Για το θέμα της ομιλίας του δέχτηκε ευγενώς να μιλήσει στον «Π.Τ.» ο Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος, αναφέροντας αρχικά ότι, «όταν λέμε για το άγχος από εκκλησιαστικής  πλευράς, εννοούμε, πώς ένας πραγματικά χριστιανός το αντιμετωπίζει».

Όπως σημειώνει ο Σεβασμιώτατος, «όσο και να φαίνεται αυτό περίεργο, το άγχος είναι ουσιαστικά μια ανύπαρκτη κατάσταση. Τη δημιουργούμε εμείς. Τεχνητά. Για παράδειγμα, τα παιδιά δεν έχουν άγχος. Και αυτό γιατί, έχουν εμπιστοσύνη στους γονείς τους. Άρα, κι εμείς ως μεγάλοι, πρέπει να αποκτήσουμε μια εμπιστοσύνη. Εδώ, η Εκκλησία μας λέγει, έχετε εμπιστοσύνη στο Θεό, στον Χριστό, ό,τι και να σας συμβεί».

Επισημαίνει χαρακτηριστικά στο σημείο αυτό ο ίδιος, ότι, «κανείς δεν μπορεί να μας κάνει κακό, εάν εμείς δεν το θέλουμε. Καμιά φορά, το μαχαίρι που μας μπήγουν στην καρδιά, το στριφογυρίζουμε εμείς οι ίδιοι, όχι οι άλλοι. Και επίσης, ακόμη και το αρνητικό, μπορώ να το πάρω με θετική μορφή. Δηλαδή, το πρόβλημα είναι το πώς ερμηνεύουμε τα γεγονότα. Δεν είναι αυτά καθ’ εαυτά τα γεγονότα. Σας λέω ένα παράδειγμα. Κάποιος μας κακολογεί κι εγώ από μέσα μου μπορεί να βράζω, να ενοχλούμε. Εγώ τότε τι μήνυμα πρέπει να πάρω; Το εύκολο μήνυμα είναι να αρχίσω να τον βρίζω, να τον κακολογώ κι εγώ, δηλαδή να ανταποδίδω».

Όπως εξηγεί ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος, «ο Χριστός μας λέγει κάτι άλλο. Κοίταξε τον εαυτό σου. Αυτό το γεγονός που συνέβη, συνέβη για να φανεί κάτι εσωτερικό δικό σου. Και τότε διαπιστώνω ότι πειράχτηκα. Ότι με ενόχλησε. Άρα λοιπόν, παίρνω το μήνυμα ότι πρέπει να διορθώσω των ενόχλησή μου, να μην ενοχλούμε».

Σε άλλο σημείο, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος, τονίζει ότι «το άγχος πολλές φορές δημιουργείται γιατί δεν γίνεται το δικό μας. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε. Για παράδειγμα, ένας γονιός που το παιδί του δεν πάει καλά στα μαθήματα, στην κατεύθυνση που θα ήθελε να τον οδηγήσει να σπουδάσει θετικές ή θεωρητικές επιστήμες. Το παιδί μπορεί να έχει ένα άλλο ταλέντο, ένα άλλο χάρισμα και μπορεί να μην είναι καλό στα μαθήματα. Ο γονιός αγχώνεται. Ουσιαστικά αγχώνεται γιατί σκέφτεται τον εαυτό του και δεν γίνεται το δικό του. Και επίσης ένα άλλο βασικό στοιχείο που δημιουργείται το άγχος, είναι ότι πολλές φορές πράγματα στη ζωή μας – εμείς τα λέμε αμαρτίες – λάθη που κάνουμε, τα βάζουμε στον σκουπιδοτενεκέ και τα κλείνουμε εκεί, κλείνουμε τις ενοχές. Μια μέρα όμως θα γίνει έκρηξη και όλα αυτά θα πεταχτούν έξω. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς».

Όπως τονίζει ο ίδιος, «εάν εμείς, στα ενδότερα του εαυτού μας, βάλουμε την ταπείνωση, μια αρετή που λέει ο Χριστός, τότε τίποτα δεν περνάει κάτω απ’ αυτήν. Γιατί εγώ θεωρώ και λέω – συγγνώμη για την έκφραση – ότι είμαι ένα ρεμάλι. Οπότε δεν  μ’ ενοχλεί ό,τι και αν συμβεί. Ξέρω ότι είμαι αμαρτωλός, ξέρω ότι κάνω αμαρτίες. Εδώ έχουμε μια πολύ καθοριστική παρέμβαση του Αγίου Πορφυρίου, του σύγχρονου Αγίου, που μελετούσε όλα αυτά τα πράγματα, ο οποίος λέει τα εξής: Ότι, όταν κάτι μας συμβεί, ακόμα και να σφάλλουμε εμείς οι ίδιοι, αν τρέξουμε στον Χριστό, ο Χριστός μας αγκαλιάζει. Και επομένως και η αμαρτία τίθεται στο περιθώριο και εμείς είμαστε ελεύθεροι πραγματικά άνθρωποι και δεν έχουμε κανένα εσωτερικό πρόβλημα ώστε να αγχωνόμαστε».