Μιλάει στον «Π.Τ.» ο Παναγιώτης Λειβαδίτης, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων
«Στο Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης έχουν ανθρώπους
που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το πρόβατο
από την αγελάδα, και το σιτάρι από το κριθάρι!»
«Οι περυσινές δυναμικές κινητοποιήσεις πουλήθηκαν από πέντε ανθρώπους»
Του Θανάση Πολυμένη
«ΠΕΝΤΕ άνθρωποι πούλησαν πέρυσι τον αγώνα…», λέει μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο», ο Παναγιώτης Λειβαδίτης, χρόνια αντιπρόεδρος στην Πανελλήνια Ένωση Κτηνοτρόφων (Π.Ε.Κ.) και πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Κτηνοτρόφου Ν. Δράμας. Πρόσφατα, εξελέγη και πάλι αντιπρόεδρος στην Π.Ε.Κ. στην προσωρινή διοίκηση.
Ο κ. Λειβαδίτης, δέχτηκε με χαρά να μιλήσει στον «Πρωινό Τύπο» χθες το μεσημέρι, για τις φετινές κινητοποιήσεις, για το ότι ο πιο δυναμικός αγώνας του αγροτοκτηνοτροφικού κινήματος πέρυσι πουλήθηκε από πέντε ανθρώπους και εξακολουθεί να πιστεύει ότι, με το να κλείσεις ένα δρόμο με το τρακτέρ σου, φέρνεις εναντίον σου ανθρώπους από άλλες τάξεις και άλλα επαγγέλματα. Πιστεύει όμως ακόμα, ότι υπάρχουν δυναμικές κινητοποιήσεις πολλών μορφών, που το αγροτοκτηνοτροφικό κίνημα μπορεί να ακολουθήσει.
Αν και δηλώνει γενικά αισιόδοξος, δεν βλέπει μέλλον στην κτηνοτροφία ενώ τονίζει ότι έχει γίνει δύσπιστος απέναντι στους πολιτικούς τους οποίους θεωρεί επίσης αναξιόπιστους.
«Πέντε άνθρωποι την τελευταία στιγμή πουλάνε τον αγώνα…»
Κύριε Λειβαδίτη, πώς βλέπετε όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στο αγροτικό κίνημα σήμερα με τις διαφορές στον τρόπο κινητοποιήσεων τουλάχιστον; Πιστεύετε ότι έχει σπάσει το αγροτικό κίνημα σε δύο μέρη;
«Εμείς ως Π.Ε.Κ., συμμετείχαμε σε κάποιες μικρές κινητοποιήσεις, κάναμε διάφορες συγκεντρώσεις σε κάποιους νομούς και δώσαμε κάποια ψηφίσματα. Δεν θα συμμετέχουμε σ’ αυτού του είδους τις κινητοποιήσεις, να κλείνουμε δρόμους, ενώ δεν έχουμε αποφασίσει αν θα κάνουμε κάποια περαιτέρω κινητοποίηση.
Επειδή δεν το παρακολουθώ πολύ από κοντά φέτος, η πείρα μου λέει ότι, παρ’ όλο που πέρυσι είχαμε μια πάρα πολύ δυναμική κινητοποίηση και ίσως ήταν η πιο δυναμική, όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στο αγροτοκτηνοτροφικό κίνημα, την τελευταία στιγμή, πέντε άνθρωποι, πουλάνε όλα αυτά τα κινήματα. Γιατί έτσι τους συμφέρει στις κατά τόπους περιοχές που βρίσκονται. Και γι’ αυτό φέτος βλέπετε ότι εδώ στην Ανατολική Μακεδονία είμαστε πιο μουδιασμένοι.
Όταν λέμε ότι αποφασίζει το πανελλήνιο, αποφασίζει το πανελλήνιο. Δεν αποφασίζει η ομάδα του Μπούτα από την Καρδίτσα για όλο το πανελλήνιο. Ο Μπούτας θα μπορεί να αποφασίσει για το δικό του σύλλογο και την περιοχή του. Όχι για όλη την Ελλάδα. Γι’ αυτό δεν ακολούθησε και ο κόσμος. Σου λέει, τι κάνουμε! Ξεκινάμε μια κινητοποίηση, με τίτλο πανελλαδική κινητοποίηση και αύριο πάμε και κάνουμε συνάντηση με τον πρωθυπουργό χωρίς να υλοποιηθούν τα αιτήματά μας και αμέσως σταματάμε την κινητοποίηση; Και τι είναι η κινητοποίηση, ένα κουμπί να το ανοίγεις και να το κλείνεις ότι ώρα θέλεις εσύ;»
Όλο αυτό το θέμα, πώς νομίζετε ότι φαίνεται έξω στον κόσμο; Δεν φαίνεται σαν να υπάρχει μια διάσπαση στο αγροτικό κίνημα;
«Έξω που συζητάω με τον κόσμο, ακούω όλα τα παράπονα. Τριάντα χρόνια τώρα, είμαι στον συνδικαλισμό. Δεν ήθελα ποτέ να φέρω τις άλλες τάξεις απέναντί μου. Όλοι έχουμε προβλήματα, όλοι θέλουμε να επιβιώσουμε, όλοι τρέχουμε για το ίδιο θέμα. Δεν θέλω εγώ να επιβιώσω και να φέρω απέναντί μου, να εναντιώσω τις υπόλοιπες τάξεις, ικανοποιώντας τα δικά μου αιτήματα.
Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι να ικανοποιήσεις τα αιτήματά σου. Να κλείσεις εφορίες, να κάνεις πολλά άλλα χωρίς να ενοχλείς τον συνάνθρωπό σου, τον πατριώτη σου, τον Έλληνα. Διότι σήμερα, όπως ήρθαν τα χρόνια, όλοι τρέχουμε για τα προς το ζην. Εκείνος κατανοεί το δικό μου πρόβλημα, εγώ θέλω να τον φέρω κοντά μου, κάποια στιγμή να έρθει να με συμπαρασταθεί, να με βρει, όχι να με βρίζει. Ζητώντας το δικό μου αίτημα, έκανα ζημιά στους άλλους. Δυο, τρεις, πέντε φορές, του έκλεισα το δρόμο.
Προσωπικά πάντα ήμουν κατά αυτής της μορφής των κινητοποιήσεων. Το να πάω τα τρακτέρ μου δίπλα στο τελωνείο, δίπλα σε έναν κεντρικό κόμβο, το να μοιράσω φυλλάδια με το πρόβλημά μου, το να μοιράσω ένα γλυκό, το να μοιράσω ένα μπουκάλι γάλα, αυτά όλα τα βλέπω εφικτά. Φέρνω τον συνάνθρωπό μου δίπλα μου. Δεν τον κάνω να με μισήσει. Δεν συμφωνώ μ’ αυτή τη μορφή των κινητοποιήσεων.»
Απ’ ό,τι φαίνεται πάντως και πολλοί από τους συναδέλφους σας έχουν κουραστεί και μεγάλο μέρος συμφώνησε να μην κατεβάσουν τρακτέρ, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
«Έτσι ακριβώς είναι. Λένε, να βγω στο δρόμο, να φέρω τους άλλους κλάδους εναντίον μου και τελικά να πηγαίνει, είτε Μπούτας λέγετε ή όπως αλλιώς, να με πουλάει και να χαλάει τους δικούς μου αγώνες; Όχι, δεν γίνονται αυτά!»
Σχετικά με το ζήτημα της κτηνοτροφίας. Πώς βλέπετε το μέλλον του κτηνοτροφικού κλάδου;
«Η κτηνοτροφία έχει κολλήσει στο εξής. Ότι στα κέντρα αποφάσεων δεν υπάρχουν γνώστες που να γνωρίζουν το αντικείμενο. Ένας πρωτογενής τομέας, ένα καίριο υπουργείο όπως το Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, οι συμβουλάτορες που έχουν δίπλα τους οι υπουργοί, δεν γνωρίζουν… δεν θα πω την γίδα από την προβατίνα, αλλά θα το πω πιο χοντρά. Δεν γνωρίζουν την αγελάδα από την προβατίνα! Ούτε το σιτάρι από το κριθάρι. Κι όταν εμείς πολλές φορές, σε συναντήσεις που είχαμε με τα υπουργεία, τους λέγαμε ότι μέσα στις επιτροπές, θα πρέπει να μπουν άνθρωποι γνώστες του αντικειμένου κι από το δικό μας κλάδο, μας υποτιμούν. Μας θεωρούν πολίτες τρίτης κατηγορίας.
Αυτούς που έχουν δίπλα τους και συμβουλεύονται, την γίδα και το σιτάρι τα ξεχωρίζουν από το βιβλίο και μάλιστα γράφει από κάτω: σιτάρι, γράφει γίδα. Γιατί αν δεν γράφει δεν μπορεί να το ξεχωρίσει.
Δεν μπορείς να συμβουλευτείς από έναν τέτοιο άνθρωπο, διότι η πράξη από την πραγματικότητα, από τη θεωρία, απέχει όσο απέχει ο ουρανός από τη γη.
Κι εκεί είναι τα λάθη που κάνουν οι υπουργοί μας. Κι εγώ στη σταδιοδρομία μου εδώ και 25 χρόνια έχω γνωρίσει όλους τους υπουργούς. Και έχουμε κάνει πολλές συναντήσεις. Δεν θέλουν, μας υποτιμούν. Δεν θέλουν να έχουν στις συμβουλευτικές επιτροπές ανθρώπους από τον κλάδο μας. Δεν ξέρω γιατί. Πιστεύω ότι μας υποτιμούν.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν στο μυαλό τους ότι είμαστε τσομπάνηδες. Κάποτε οι γονείς μας, μας έλεγαν: αν δεν μάθεις γράμματα, θα σε κάνω τσομπάνο. Σήμερα λέμε στα παιδιά μας, κοίταξε, αν δεν μάθεις γράμματα, δεν μπορείς να γίνει κτηνοτρόφος. Οι όροι αντιστράφηκαν σήμερα, γιατί η κτηνοτροφία έγινε επιχείρηση. Αυτό οι φίλοι μας οι υπουργοί δεν το έχουν αντιληφθεί, δεν το έχουν καταλάβει. Μας υποτιμούν, μας θεωρούν πολίτες τρίτης κατηγορίας. Και γι’ αυτό δεν πάμε καλά, γι’ αυτό δεν θα πάμε καλά με τέτοια λογική.
Πάντα προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα έγινα και δύσπιστος, δεν τους πιστεύω, τους θεωρώ αναξιόπιστους και δεν βλέπω μέλλον στο επάγγελμα. Και πολύ απλά γιατί ενώ παλιά κάθε χωριό είχε 20-30 κοπάδια, σήμερα έχει 2-3 κοπάδια. Από εκεί να βγάλουμε συμπεράσματα.»
