Σε ομιλία του στην εκδήλωση στην Κωνσταντινούπολη

Μήνυμα Φιλίας και Ειρήνης

από τον Τούρκο

μουσικοσυνθέτη Ζουλφί Λιβανελί

«Υπάρχουν στην Ελλάδα και στην Τουρκία πάρα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι επωφελούμενοι από τα γεγονότα που έχουν γίνει στο παρελθόν, παράγουν μίσος ακόμα και σήμερα»

Του Θανάση Πολυμένη

ΑΠΟ ΤΟΥΣ κύριους ομιλητές στην εκδήλωση που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, «Δράμα. Ένα Γεφύρι Φιλίας», ήταν και ο γνωστός Τούρκος μουσικοσυνθέτης, συγγραφέας, ποιητής και πολιτικός, ο κ. Ζουλφί Λιβανελί.

Ο κ. Λιβανελί είναι γνωστός στην Ελλάδα για τις συναυλίες του με τον αείμνηστο Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και από ότι από κοινού παλαιότερα, είχαν κάνει ιδιαίτερες προσπάθειες ειρήνης και φιλίας μεταξύ των δύο λαών.

Μάλιστα, ο κ. Λιβανελί, έχει εκδώσει και ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Ψαράς και Γιος του», το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται και στην ιστορία ενός πλοίου από την Ελλάδα που είχε προσαράξει στα τουρκικά παράλια.

Όπως είπε στην ομιλία του ο κ. Λιβανελί, οι ντόπιοι ψαράδες μιλούσαν για ένα ιστορικό γεγονός σαν να ήταν ένα παραμύθι, σαν μια κατάσταση της οποίας η πραγματικότητα είχε μετατραπεί σε παραμύθι. Ο ίδιος έμαθε τελικά την πραγματική ιστορία εκείνου του παραμυθιού, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο «ΑΔΡΙΑΣ. Ήταν όλοι του ήρωες» και τότε κατάλαβε τι διηγούνταν οι χωρικοί στο ψαροχώρι.

Αναλυτικότερα, ο κ. Λιβανελί ξεκαθάρισε από την αρχή ότι είχε ακούσει από παιδί διάφορα αποσπασματικά παραμύθια για ένα πλοίο που είχε προσαράξει στα παράλια της Μικράς Ασίας, και είχε ακούσει μια ιστορία που μιλούσε για ένα νεκροταφείο, στο οποίο είχαν ταφεί οι νεκροί του ΑΔΡΙΑΣ, λέγοντας ότι εκείνοι οι ναύτες θα γυρνούσαν να τους πάρουν όταν θα τελείωνε ο πόλεμος.

Όπως λέει ο ίδιος, οι Τουρκοκρητικής καταγωγής κάτοικοι της περιοχής, πρόσεχαν το νεκροταφείο αυτό για πολλά χρόνια, έως ότου οι Έλληνες θα γυρνούσαν να πάρουν τους νεκρούς τους. Και μάλιστα, υπήρχε ένα θρύλος που έλεγε ότι, όταν περνούσαν από το νεκροταφείο αυτό, άκουγαν ένα βογκητό και κλάμα, ένα παράπονο και πίστευαν ότι παίρνοντας τα οστά των νεκρών τους οι Έλληνες, ότι ξέχασαν έναν από τους νεκρούς και ότι ήταν αυτός που έκλαιγε τις νύχτες.

Σημείωσε ακόμα ο κ. Λιβανελί ότι, αυτό που είχαν κάνει τότε αυτοί οι κάτοικοι, ήταν ριψοκίνδυνο, γιατί, αν και η Τουρκία ήταν ουδέτερη χώρα στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, αν διαπιστωνόταν ότι είχαν βοηθήσει ή είχαν κρύψει ένα πολεμικό πλοίο μιας άλλης χώρας που είχε πάρει μέρος στον πόλεμο, θα χαλούσε όλη την ειρήνη που είχαν στην περιοχή τους.

Ο κ. Θεοδωρίδης με τον Τούρκο μουσικοσυνθέτη-συγγραφέα κ. Ζουλφί Λιβανελί και τη δημοσιογράφο και συγγραφέα κα. Μαργαρίτα Πουρνάρα.

Εξέφρασε μάλιστα τον θαυμασμό του για τον καπετάνιο και το πλήρωμα του ελληνικού αντιτορπιλικού, που μαζί με τον Α΄ Μηχανικό κατάφεραν και επιδιόρθωσαν τις ζημιές και μπόρεσαν να πλεύσουν μέχρι την Αλεξάνδρεια.

Σε κάποιο σημείο είπε ότι Έλληνες και Τούρκοι στα παράλια έχουν πολλούς μύθους και παραμύθια να διηγούνται στα παράλια, ενώ ο ίδιος μιλώντας σε χωρικούς κάποτε, τους είχε πει ότι από εκείνα τα εδάφη είχε περάσει κάποτε ο Μέγας Αλέξανδρος. Και αυτό που νόμιζαν εκείνοι είναι ότι τους μιλούσε για έναν ποδοσφαιριστή τον Εσκεντέρ τον Μεγάλο!

Ο Τούρκος μουσικός Erdem Simsek απέδωσε το τραγούδι που ενώνει τους Τούρκους με τη Δράμα μέχρι σήμερα, “Το Γεφύρι της Δράμας” και καταχειροκροτήθηκε από τους παρευρισκόμενους.

Οι συναυλίες με τον Μίκη Θεοδωράκη

Σε άλλο σημείο, ο μεγάλος Τούρκος μουσικοσυνθέτης, τόνισε: «Είμαι μάρτυρας αυτής της φιλίας που υπάρχει στα παράλια της Μικράς Ασίας», αναφερόμενος στους δύο λαούς: «Για παράδειγμα υπάρχουν πολλά κατάλοιπα αυτή της συμβίωσης από τους δύο λαούς».

Σημείωσε μάλιστα ότι, «η πιο κοντινή χριστιανική χώρα στην Τουρκία είναι η Ελλάδα και μάλιστα τα νησιά εκεί στα παράλια της Μικράς Ασίας. Για να ενισχύσουμε την προσπάθεια της φιλίας αυτής, εμείς με τον Μίκη Θεοδωράκη, κάναμε πολλές συναυλίες. Την εποχή που πρωθυπουργός ήταν στην Τουρκία, ο Οζάλ, τον επισκεφθήκαμε και παρακαλέσαμε να μην ζητούν θεώρηση  για τους Έλληνες που έρχονταν στην Τουρκία, και ο Μίκης Θεοδωράκης θα ζητούσε να κάνει το ίδιο και η Ελλάδα για τους Τούρκους.

Ο Οζάλ ήταν πολύ συνεργάσιμος και πρακτικός και αμέσως την επόμενη μέρα κατήργησε τη βίζα για τους Έλληνες. Η Ελλάδα μέχρι σήμερα πάντως δεν την έχει καταργήσει, αν και τώρα υπάρχει μια διευκόλυνση στα ελληνικά νησιά».

Αυτό που τόνισε ακόμα στο τέλος των λεγομένων του, είναι ότι «θα πρέπει να συμπεριφερθούμε όπως συμπεριφέρονται πολλές χώρες που είχαν προβλήματα μεταξύ τους στο παρελθόν και προσπαθούν να τα επιλύσουν για να ζήσουν στον παράδεισο. Πολλές χώρες πολέμησαν μεταξύ τους, αλλά σήμερα ζουν ειρηνικά μεταξύ τους».

Από αριστερά ο Τούρκος μουσικοσυνθέτης κ. Ζουλφί Λιβανελί και ο Τούρκος μουσικός κ. Ερντέμ Σιμσέκ.

Όπως είπε χαρακτηριστικά, «υπάρχουν βέβαια στην Ελλάδα και στην Τουρκία πάρα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι επωφελούμενοι από τα γεγονότα που έχουν γίνει στο παρελθόν, παράγουν μίσος ακόμα και σήμερα. Σκοπός μας πρέπει να είναι να παράγουμε φιλία και ειρήνη μεταξύ των λαών. Την επίδραση αυτών των ανθρώπων την είδαμε στη συναυλία που είχαμε κάνει στο Ηρώδειο και όλα τα τραγούδια τα είχαμε τραγουδήσει όλα μαζί».