Μιζέρια ακόμα και

  στον αθλητισμό στη Δράμα

Του Γιάννη Κιοσίδη 

Χωρίς ομάδα από την ΑΜΘ  θα διεξαχθεί φέτος η Super League 2 και χωρίς εκπρόσωπο από το δραμινό ποδόσφαιρο για ακόμα μια χρονιά. Τελικά το γεγονός ότι η Δράμα έχει μείνει πίσω οφείλεται στην μιζέρια μας. Αδιανόητο είναι το γεγονός ότι κάποιοι πανηγύριζαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο που δεν ανέβηκε ομάδα της Δράμας και φυσικά δεν αναφέρομαι σε πειράγματα και καζούρα. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται, γιατί η Αλεξανδρούπολη γίνεται η  πρωτεύουσα της περιφέρειας με τις μεγάλες επενδύσεις, γιατί η Καβάλα εκτινάχθηκε τουριστικά, γιατί η Κομοτηνή και η Ξάνθη έχουν φοιτητές που δίνουν ζωή στον τόπο, αλλά και γιατί έχουμε μια Δράμα που αργοπεθαίνει.

Μια μιζέρια διακατέχει τη Δράμα που έφερε για άλλη μια φορά τα αποτελέσματά της. «Γιατί να ανέβει ο Πανδραμαϊκός στη  Superleague 2; …Αφού δεν ανεβήκαμε εμείς δεν ανεβαίνει κανένας…», έλεγαν κάποιοι συμπολίτες μας. Αυτή η νοοτροπία της μιζέριας είναι που υπερισχύει παντού. Αφού δεν κάνω εγώ σκι δεν με νοιάζει αν λειτουργεί το Χιονοδρομικό Κέντρο του Φαλακρού, αφού δεν πηγαινοέρχομαι στη Θεσσαλονίκη κάθε μέρα δεν με νοιάζει ο δρόμος Δράμα – Αμφίπολη, αφού δεν ανεβαίνω στο τρένο δεν με νοιάζει που δεν λειτουργεί ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Δράμας, αφού τα παιδιά μου μεγάλωσαν, ας πατώνει κάθε χρόνο η Ονειρούπολη.

Είναι μεγάλη υπόθεση η άνθιση του αθλητισμού στον τόπο μας. Υπήρχε μια μεγάλη Δόξα και όλοι έτσι γνώρισαν και τη Δράμα. Είχαμε τον ΚΑΟΔ στην Α1 και απολαμβάναμε τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό. Σήμερα, έχουμε τη Δράμα 86’ που αγωνίζεται στα «μεγάλα σαλόνια» του χάντμπολ και στην Ευρώπη. Ακόμα και η Άννα Κορακάκη προβάλει την πόλη μας κάθε φόρα που ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος και με τις όποιες διακρίσεις φέρνει. Όλα αυτά δείχνουν την αξία μας και μας δίνουν τη δυνατότητα να βγαίνουμε από την αφάνεια.