Workshop “Director’s
Cut: A Cinema of Stills”
«Για να κάνεις κινηματογράφο πρέπει να είσαι ανοιχτός στη ζωή» συμβούλεψε η Νατάσσα Χριστιά τις συμμετέχουσες και συμμετέχοντες του εργαστηρίου της, συνεχίζοντας με την προειδοποίηση ότι «και αυτό μπορεί να είναι πολύ επώδυνο».
Δέκα δημιουργοί και συντελεστές ταινιών είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το διήμερο εργαστήριο «Director’s Cut: A Cinema of Stills» στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και της καινούργιας του ενότητας δράσεων Short Film Hub. Εκπαιδεύτρια του εργαστηρίου ήταν η Νατάσσα Χριστιά, επιμελήτρια, αρθρογράφος και εκπαιδευτικός στον χώρο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, με έδρα τη Βαρκελώνη. Το εργαστήριο έγινε επίσης με τη συμβολή του γραφείου «Δημιουργική Ευρώπη-MEDIA», εκπρόσωπος του οποίου, η Άννα Κασιμάτη, συμμετείχε επίσης στις συναντήσεις.
Φιλοξενούμενο στον ιστορικό πολυχώρο «Ελευθερία» στη Δράμα, θεματική του εργαστηρίου ήταν τα σημεία συνάντησης και αλληλεπίδρασης της τέχνης της φωτογραφίας με αυτή του κινηματογράφου. Στόχος ήταν η ενσωμάτωση της φωτογραφίας και της θεωρίας της στην κινηματογραφική θεωρία και πράξη ώστε να προστεθούν καινούργιες μέθοδοι στην εργαλειοθήκη των συμμετεχόντων όσον αφορά τη σύλληψη, την παραγωγή και την προώθηση ενός κινηματογραφικού πρότζεκτ. «Πού πάμε; Ένα βήμα παραπέρα»: αυτή τη σκέψη να έχουν υπόψη τους όταν ψάχνουν για έμπνευση οι κινηματογραφιστές, πρότεινε η Χριστιά. Η ίδια εξάλλου, ξεκινώντας από την Ελλάδα με πτυχίο στην ιστορία και αρχαιολογία, συνεχίζοντας στο Ηνωμένο Βασίλειο με κινηματογραφικές σπουδές και έπειτα στην Ισπανία με εξειδίκευση στη θεωρία και τέχνη της φωτογραφίας, αποτελεί ζωντανό παράδειγμα της πολυφωνίας που πρεσβεύει.
Το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία καθώς τα άτομα που συμμετείχαν κατάφεραν να δουν το σύμπαν του κινηματογράφου μέσα από μια φωτογραφική σκοπιά που με τη σειρά της τους δώρισε καινούργια πλαίσια και εργαλεία για να προσεγγίζουν το έργο τους. Η αφηγηματική δομή, οι φορμαλιστικές αποτυπώσεις και οι οπτικές πολιτισμικές αναφορές της στατικής και κινούμενης εικόνας δημιουργούν μια εμπειρία μέσα στον χρόνο και τον χώρο για τον αποδέκτη τους και καλούν στη δημιουργία σχέσης με το κοινό τους, ακριβώς όπως και μια κινηματογραφική ταινία. Θεωρίες για την τέχνη που εξερευνώνται για αιώνες στη φωτογραφία μπορούν να έχουν αντίκτυπο και θέση στο σύμπαν της νεότερης τέχνης του κινηματογράφου. Έτσι, υπήρξε η παρότρυνση στους δημιουργούς του κινηματογράφου πέρα από ενδο-κινηματογραφικές αναφορές στις ταινίες τους να επιδιώκουν να συμπεριλαμβάνουν αναφορές από άλλες τέχνες. Να είναι πάντα ευάλωτοι σε ερεθίσματα, πειραματισμούς και καινούργιες γνώσεις.
