Ο Άι Βασίλης της διπλανής πόρτας:
Τα πρόσωπα πίσω από την κάτασπρη γενειάδα
Είναι ο «πραγματικός» Άγιος Βασίλης. Δεν ζει απαραίτητα στην Καισάρεια της Καππαδοκίας ή το Ροβανιέμι της Φινλανδίας, αλλά στη Δράμα, τα Τρίκαλα ή τη Θεσσαλονίκη. Είναι αυτός που συναντάμε κάθε χρόνο στις μεγαλύτερες Χριστουγεννιάτικες γιορτές της Ελλάδας.
Το υπόλοιπο διάστημα απαντά στο όνομα Χρήστος, Ηρακλής, Γιώργος ή Φώτης. Είναι, ωστόσο, ο ένας και μοναδικός, γιατί διαθέτει τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν αληθινό: Αγάπη, δοτικότητα, διάθεση να ακούσει ευχές και φυσικά …μοιράζει δώρα!
Πενήντα χρόνια Άγιος Βασίλης
Στις 17 Δεκεμβρίου 2004, η εκδήλωση που αλλάζει τον τρόπο εορτασμού των Χριστουγέννων στην Ελλάδα ανοίγει τις πύλες της. Είναι η «Ονειρούπολη Δράμας». Στο σπιτάκι του Αγίου Βασίλη περνά το πρώτο παιδί που θα τον συναντήσει. Πίσω από την κόκκινη στολή και κάτω από τη λευκή γενειάδα, κρύβεται ο Χρήστος Αβανίδης. Κρύβεται πολύ καλά, αφού ούτε ο ίδιος αισθάνεται τον εαυτό του εκείνη τη στιγμή. Είναι η περίοδος του χρόνου, που ταυτίζεται με τον Άγιο Βασίλη, κάτι που του συμβαίνει εδώ και μισό αιώνα. «Παράδειγμα προς μίμηση αποτέλεσε ένας πρώτος μου ξάδερφος, ο αείμνηστος Χαράλαμπος Τοζακίδης από το Κάτω Νευροκόπι, ο οποίος τη δεκαετία του ’70 συνήθιζε να φορτώνει σε ένα κάρο όσα δώρα κατάφερνε να αγοράσει και τα πήγαινε με το γαϊδουράκι του ανήμερα Χριστουγέννων στην πλατεία του χωριού για να τα μοιράσει στα παιδιά», δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Αβανίδης.
Τη χαρά που ένιωθαν τα παιδιά εκείνης της εποχής που έβλεπαν τον «αληθινό» Άγιο Βασίλη να φέρνει τα δώρα τους, ήθελε να τη χαρίσει και να την εισπράξει αντίστοιχα και ο ίδιος. Έτσι λοιπόν, όταν μετανάστευσε για κάποια χρόνια στην Ελβετία, ένιωσε την ανάγκη να μοιράζει δώρα στα παιδιά των Ελβετών, Ιταλών ή Ελλήνων φίλων του. «Άφηναν τα δώρα που είχαν πάρει για τα παιδιά τους έξω από την πόρτα, τα έβρισκα εγώ, τα έβαζα στο τσουβάλι μου, όπου είχα σοκολάτες και καραμέλες και έκανα είσοδο στα σπίτια προκαλώντας στα παιδιά συναισθήματα που δεν μπορούν να περιγραφούν», θυμάται συγκινημένος ο 71χρονος.
Το πάθος και η αγάπη για τον ευλογημένο αυτό ρόλο, του έδωσαν δίκαια την πρώτη θέση στην Ονειρούπολη, όπου υπηρέτησε πιστά για περισσότερα από δέκα χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλο αυτό το διάστημα κρατούσε τις μέρες της θερινής του άδειας από την εργασία του, για να τις πάρει τα Χριστούγεννα. «Τα πρώτα χρόνια, ήταν εντυπωσιακή η αποδοχή που είχε όλο αυτό εκτός από τα παιδιά και στους ηλικιωμένους, οι οποίοι επίσης ήθελαν να καθίσουν στην αγκαλιά μου, που ήταν πάντα ανοιχτή για όλους», τονίζει.
Ο Άι Βασίλης που μοιράζει δώρα και …ποιήματα στα παιδιά
Τις ώρες της ημέρας, όπως και την κόκκινη στολή, μοιραζόταν με τον Ηρακλή Κεσαπίδη, ο οποίος παραμένει ακόμη Άγιος Βασίλης της Ονειρούπολης Δράμας. Με το ιδιαίτερο θεατρικό του στιλ καταφέρνει να κερδίζει κάθε παιδί, ενώ αποκαλύπτει τον τρόπο που έπειθε ακόμη και το πιο δύσπιστο. «Είχαμε έναν κώδικα επικοινωνίας με τα ξωτικά που υποδέχονταν τα παιδάκια, τα οποία …κρυφάκουγαν ή ρωτούσαν τα ονόματά τους και μου τα έλεγαν από μακριά όταν χρειαζόταν. Αυτό ήταν το …ατού μου, το οποίο χρησιμοποιούσα για να διώξω τις δεύτερες σκέψεις από τα παιδικά μυαλουδάκια, γιατί όλοι ξέρουν πως ο αληθινός Άι Βασίλης γνωρίζει ακριβώς ποιόν έχει μπροστά του!», επισημαίνει ο κ. Κεσαπίδης.
Οι στιγμές που τα μάτια του γέμισαν δάκρυα χαράς, από τα συναισθήματα που προκαλούσε και μόνο η παρουσία του σε παιδιά ή μεγαλύτερα παιδιά, ήταν αμέτρητες. Ωστόσο δεν θα ξεχάσει ποτέ τα δάκρυα συγκίνησης και λύπης, που άθελά του, του προκάλεσε ένα κοριτσάκι πέντε ετών. «Επέλεξε να ψιθυρίσει στο αφτί μου την απάντηση στην ερώτησή μου για το δώρο που θέλει για τα Χριστούγεννα. “Θέλω να φέρεις μια δουλειά για τον μπαμπά μου, γιατί αλλιώς η μαμά είπε ότι θα τον χωρίσει”, μου απάντησε», και περιγράφοντας τη σκηνή τόσα χρόνια μετά, νιώθει να συγκινείται και πάλι.
Ακούραστος στα σχεδόν 70 του χρόνια, δηλώνει πως όταν αγαπάς κάτι και το κάνεις με κέφι και πραγματική θέληση, σου δίνει αστείρευτη δύναμη και ενέργεια. Μάλιστα, κάθε βράδυ στο σπίτι του γράφει ποιήματα για όλες τις περιστάσεις, τα οποία την επόμενη μέρα αφιερώνει σε μικρούς ή μεγάλους. Φέτος, που τα πράγματα είναι διαφορετικά, έχει γράψει ένα ποίημα ελπίδας, με το οποίο καλεί τα παιδιά να κάνουν υπομονή και να τηρούν τα μέτρα, τους διαβεβαιώνει ότι ο Άι Βασίλης θα τους παραδώσει κανονικά τα δώρα και τους υπόσχεται ότι τα επόμενα Χριστούγεννα θα τον συναντήσουν από κοντά στην Ονειρούπολη.
