Ο Δραμινός πρωταθλητής της Άρσης Βαρών, Παντελής Τριανταφυλλίδης μιλάει στον «Π.Τ.»

Π. Τριανταφυλλίδης:

«Επόμενός μου στόχος είναι η Εθνική Ομάδα»

Του Γιάννη Κιοσίδη

Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών – Γυναικών, Νέων Ανδρών – Νέων Γυναικών της άρσης βαρών που διοργανώθηκε τον προηγούμενο μήνα στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, είχε «άρωμα» Δράμας. Ο Δραμινός, Παντελής Τριανταφυλλίδης, αθλητής του «Βύβων Δράμας» κατάφερε μετά από ένα καταπληκτικό αγώνα να καταλάβει την 1η θέση στην κατηγορία 67 κιλών αντρών και νέων αντρών έχοντας ως καλύτερες προσπάθειες: Αρασέ 105 κιλά, Ζετέ 127 κιλά. Έτσι, ο Παντελής Τριανταφυλλίδης κατέλαβε την 1η θέση και το χρυσό μετάλλιο έχοντας σύνολο 232 κιλά, μετά από μία δύσκολη χρονιά λόγω τραυματισμού.

Ο Παντελής Τριανταφυλλίδης μιλάει στον «Π.Τ.» για την επιτυχία του, αλλά και για τον μεγάλο στόχο του να αγωνιστεί με την Εθνική Ομάδα Άρσης Βαρών.

Πως ξεκίνησες την άρση βαρών;

Ξεκίνησα το 2013. Ήμουν ήδη αθλητής, καθώς έκανα ακόντιο στο Εθνικό Στάδιο και μια ημέρα τυχαία συνάντησα μια παλιά αθλήτρια της άρσης βαρών η οποία με παρότρυνε να ασχοληθώ με το άθλημα, και από τότε συνεχίζω. Ο προπονητής μου είναι ο Γιώργος Μαλέζογλου, ο οποίος με βοήθησε να φτάσω σ’ αυτό το επίπεδο.

Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στην ουσία από το ακόντιο στην άρση βαρών;

Η δυναμικότητα, η έκρηξη, το να μπορείς να σηκώνεις πολλά κιλά. Είναι πράγματα που σε ελκύουν σ’ αυτό το άθλημα και ποτέ δεν το μετάνιωσα.

Πόσο εύκολο ήταν να αφήσεις την ενασχόληση σου με το ακόντιο εκείνη την εποχή και να ασχοληθείς στη συνέχεια με την άρση βαρών;

Η αλήθεια είναι ότι στο ακόντιο δεν ήμουν σε πολύ καλό επίπεδο, οπότε δεν ήταν και κάτι δύσκολο να το αφήσω για να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Στην αρχή τα συνδύαζα και τα δυο αθλήματα μαζί, και στο τέλος με κέρδισε η άρση βαρών.

Ακούγοντας κάποιος ότι ένα παιδί 15 χρονών ασχολείται με την άρση βαρών, η αλήθεια είναι ότι λίγο τρομάζει. Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί να ξεκινήσει την άρση βαρών;

Ένας 15χρονος στην άρση βαρών δεν κάνει σίγουρα ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Ξεκίνησα με συντηρητική προπόνηση δυο ώρες την ημέρα, ίσα, ίσα ενδυνάμωση, μέχρι και την ηλικία των 17. Έπειτα ξεκίνησα να κάνω σχεδόν κανονική προπόνηση. Τώρα που είμαι 20 χρονών κάνω κανονική προπόνηση.

Ποιος είναι ο προπονητής σου;

Ο προπονητής μου είναι ο Γιώργος Μαλέζογλου, αλλά ευτυχώς έχουμε και δυο παλιούς αθλητές, την Θεανώ Ζαγκλιβέρη και τον Πάρη Χαραλαμπίδη, οι οποίοι με βοηθούν. Οι συμβουλές από τους παλιούς αθλητές είναι πάντα ευπρόσδεκτες και πολύ χρήσιμες.

Πότε ήρθε η πρώτη σου επιτυχία;

Η πρώτη επιτυχία ήταν στο Πανελλήνιο του 2014, όπου κατέκτησα την 6^η θέση. Από τότε σε κάθε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και κάθε χρόνο είμαι στο βάθρο. Το 2017 κατέκτησα την 2^η θέση.

Ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο που κατέκτησες στην καριέρα σου;

Έχω πάρει ένα ακόμη χρυσό σε πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα το 2016, αλλά δεν συγκρίνεται με το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών. Είμαι πολύ χαρούμενος, το ήθελα πάρα πολύ.

Φέτος, κατέκτησες το χρυσό μετάλλιο στο Πανελλήνιο. Όταν σήκωσες τα κιλά που ήθελες, πως ένιωσες;

Δεν σήκωσα τα κιλά που ήθελα να σηκώσω εξ αρχής. Ήταν καλά για να πάρω το χρυσό μετάλλιο. Είμαι ικανοποιημένος γιατί ήμουν πάρα πολύ τραυματισμένος, οπότε χάρηκα πάρα πολύ.

Ποιος ήταν ο στόχος σου στα κιλά;

Ήταν να κάνω 115 Αρασέ και 135 Επολέ – Ζετέ. Δυστυχώς έμεινα στα 105, 127 γιατί δεν με βοήθησαν κάποιοι τραυματισμοί, καθώς και η δίαιτα που είχα κάνει τις προηγούμενες ημέρες για να παίξω στην κατηγορία μου. Ήταν λίγο κακή ημέρα μπορώ να πω.

Ο τραυματισμός μου στα γόνατα με τενοντίτιδα με ταλαιπωρεί οκτώ μήνες. Ξεκίνησε περίπου τον Φεβρουάριο με ελαφρύ πόνο, στον οποίο δεν έδωσα σημασία. Ήταν πολύ γεμάτη η χρονιά με αγώνες, οπότε δεν έβρισκα χρόνο για να σταματήσω και έτσι τραυματίστηκαν και στα δυο γόνατά μου.

Όταν ξεκίνησα τις προπονήσεις ήμουν 69 κιλά και η κατηγορία στο Πανελλήνιο είναι 67 κιλά και η επόμενη 73 κιλά. Οπότε ήμουν μόνο δυο κιλά πάνω και τα έχασα με διατροφή και έτσι αγωνίστηκα στα 67 κιλά.

Την πρώτη φορά ήταν πολύ εύκολο, καθώς παίξαμε στα προκριματικά στα 67 κιλά και πήραμε την πρόκριση, ήμασταν πρώτοι. Μετά έφτασα στα 71 κιλά και το κατάλαβα πέντε ημέρες πριν τον αγώνα. Εκεί ξεκίνησα αυστηρή δίαιτα, καθώς έτρωγα ελάχιστα και έχασα τέσσερα κιλά σε τέσσερις ημέρες για να παίξω στον αγώνα. Το λάθος ήταν δικό μου, γιατί το κατάλαβα την τελευταία στιγμή και θα μπορούσα να το διαχειριστώ πολύ πιο σωστά. Παρόλα αυτά τα κατάφερα και αγωνίστηκα, καθώς ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση αφού είχα και τους πόνους στα γόνατα. Αλλά κατέκτησα την πρώτη θέση. Το ήθελα πάρα πολύ και δεν υπολόγιζα τον πόνο.

Που θα ήθελες να το αφιερώσεις;

Φυσικά στους προπονητές μου, στους ανθρώπους που με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια, σε όλους τους ανθρώπους που είναι στο Εθνικό Στάδιο κα με στηρίζουν καθημερινά και με εμψυχώνουν, στην οικογένεια μου, και στους φίλους μου.

 Τι προπόνηση κάνει ένας αθλητής για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο;

Θέλει σκληρή προπόνηση καθημερινά, και το Σάββατο. Μόνο την Κυριακή ξεκουραζόμαστε. Η προπόνηση διαρκεί 3-3,5 ώρες την ημέρα. Είναι έντονη, κουραστική και επίπονη αλλά πρέπει να το κάνεις αν θέλεις να ανέβεις επίπεδο.

Είσαι φοιτητής αλλά ταυτόχρονα κάνεις και πρωταθλητισμό στην άρση βαρών. Πως τα συνδυάζεις και τα δυο;

Είναι πολύ δύσκολο. Αν θέλεις να κάνεις κάτι καλά πρέπει να αφιερώσεις την δύναμή σου σε ένα πράγμα. Εγώ προσπάθησα να το κάνω αυτό και στα δυο. Στην αρχή πήγαινε καλά, αλλά στην πορεία κουράστηκα. Δεν είχα τα αποτελέσματα που θα ήθελα στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Ευτυχώς πέρασα στην δεύτερη επιλογή μου στο μηχανογραφικό, στην Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων και από τότε το προσπαθώ και για τα δυο. Είναι λίγο πιο εύκολο τώρα με την προπόνηση αφού δεν έχω πανελλήνιες.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;

Είναι να πάρω μια θέση στην Εθνική Ομάδα και φυσικά το επόμενο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, το οποίο θα διεξαχθεί του χρόνου.

Ήσουν σίγουρος όταν σήκωσες τα πρώτα κιλά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν στην καλύτερη κατάσταση όταν έπιασα την μπάρα στο προθερμαντήριο. Ξεκίνησα με ζέσταμα αλλά πονούσαν τα γόνατα μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα πριν τον αγώνα ότι θα σηκώσω τα κιλά που ήθελα. Όταν έφτασα στο προπονητήριο, 90 κιλά αρασέ σιγά σιγά λύθηκε το σώμα μου, το μυαλό μου ξεκίνησε να σκέφτεται σωστά και ήμουν όπως έπρεπε να είμαι στον αγώνα. Δεν σκεφτόμουν ότι πονούσα.

Ο επόμενος στόχος σου θα είναι στα 67 ή στα 73 κιλά;

Στα 73 κιλά, γιατί όσο μεγαλώνω δεν είναι σωστό να το κάνω αυτό στον οργανισμό μου. Οπότε πιστεύω ότι στα 73 κιλά θα είναι πολύ καλή κατηγορία.

Πιστεύεις ότι ο ανταγωνισμός στη Θεσσαλονίκη σε βοήθησε;

Σήμερα που είμαι φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, προπονούμαι με τον κ. Σαλτσίδη και την ομάδα του ΠΑΟΚ στην Ηλιούπολη, όμως ανήκω στον σύλλογο της Δράμας «Βύβων». Βρίσκομαι δίπλα σε πολύ καλούς αθλητές και αυτό είναι το κλειδί στο αρσιβαρίστα για να ανέβει. Πρέπει να έχει έναν συναθλητή που να σηκώνουν τα ίδια κιλά και να προπονούνται συνέχεια στο ίδιο πλατό. Αλλιώς δύσκολα θα ανέβει, να βρει το κίνητρο μόνος του και να συνεχίσει. Ενώ αν βλέπεις τον συναθλητή και φίλο σου ταυτόχρονα να κάνει την ίδια προπόνηση με εσένα, θέλεις πάντα να γίνεσαι κι εσύ καλύτερος. Για εμένα αυτός ο συναθλητής – φίλος είναι ο Παντελής Κοτσιάδης του ΠΑΟΚ.

Θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιον;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Στέλιο Κουρομιχαλάκη γιατί αν δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος πολλοί αθλητές δεν θα υπήρχαν σήμερα. Αυτός μας κρατούσε στο γήπεδο όταν ήμασταν μικρότεροι και θέλαμε να φύγουμε. Όσο υπάρχει αυτός ο άνθρωπος θα υπάρχει και αθλητισμός στη Δράμα σε υψηλό επίπεδο.