Ο φασισμός είναι τέκνο
των «δημοκρατικών» κυβερνήσεων
Γράφει ο Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
Όλες οι λεγόμενες «δημοκρατικές» κυβερνήσεις τρέμουν από την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στην Αμερική, διότι κατά την άποψή τους η ακροδεξιά είναι αμαρτωλή, ενώ η ακροαριστερά είναι αγία.
Όταν ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές, όρμησαν όλοι να τον φάνε. Γιατί; Διότι είπε «Πρώτα η Αμερική». Δηλαδή τι έπρεπε να πει; Πρώτα η Ζιμπάμπουε; Τον κατηγόρησαν, επειδή αποφάσισε να κτίσει ένα μεγάλο τείχος στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, για να σταματήσει η «εισβολή» Λατινοαμερικανών νηστικών στην πλούσια χώρα του. Κατά την γνώμη των αριστερών διεθνιστών έπρεπε να αφήσει ανοιχτά τα σύνορα, για να περνούν και να εγκαθίστανται στις ΗΠΑ όλοι οι φτωχοί τού Νότου. Δηλαδή να εφαρμόζει την πολιτική τού ΣΥΡΙΖΑ, που δέχεται ασμένως στην χώρα μας όλους τους Αφρικανούς και τους Ασιάτες. Κατηγορούν και τον πρόεδρο της Βραζιλίας, επειδή είναι δεξιός, αλλά δεν αναρωτιούνται γιατί τον ψήφισε ο βραζιλιάνικος λαός.
Όμως ας αφήσουμε την Αμερική και ας έρθουμε στην Ευρώπη, που μας ενδιαφέρει περισσότερο. Εδώ και δέκα χρόνια περίπου σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες παρατηρείται άνοδος της ακροδεξιάς. Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ολλανδία, Ισπανία κλπ παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο. Γιατί συμβαίνει αυτό άραγε; Παρά την συνεχή, επίμονη και άγρια προπαγάνδα των αριστερών και «δημοκρατικών» κυβερνήσεων, η σκληρή δεξιά ή ακροδεξιά συνεχίζει να ανεβαίνει. Και οι μεγάλοι «δημοκράτες» απορούν μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο. Είναι όμως παράδοξο; Κατά την γνώμη μου είναι τελείως φυσιολογικό. Διότι οι λεγόμενοι «δημοκράτες» δεν είναι δημοκράτες· είναι σύμφυρμα παθολογικά φιλόδοξων τυχοδιωκτών, που λατρεύουν το χρήμα και την εξουσία. Λένε ότι είναι δημοκράτες, αριστεροί, σοσιαλιστές, ριζοσπάστες, πατριώτες… ενώ στην πραγματικότητα είναι φίλαυτοι, εξουσιομανείς και αδιάφοροι για τον λαό και την πατρίδα.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απορούν με την συνεχή άνοδο της ακροδεξιάς. Δεν μπαίνουν όμως στον κόπο να κάνουν αυτοκριτική για την ανήθικη και ταξική πολιτική τους:
1) Πώς εξηγείται «δημοκρατικές» κυβερνήσεις να παρέχουν υψηλούς μισθούς στους πολιτικούς και σε 2-3 κοινωνικές τάξεις, ενώ υπάρχουν εκατομμύρια πολίτες άνεργοι, πεινασμένοι, άστεγοι, που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας;
2) Γιατί προβάλουν τους ανώμαλους, τους διεστραμμένους και τους έκφυλους; Γιατί ψήφισαν νόμους που επιτρέπουν τους «γάμους» μεταξύ ομοφυλοφίλων, πράξη καταφανώς αφύσικη; Είναι φυσιολογικό να χρησιμοποιούν το έντερό τους ως όργανο σεξουαλικής ηδονής; Τι αισθάνεται ο λαός, όταν ακούει υπουργούς να ομολογούν ότι είναι ομοφυλόφιλοι; Όλα αυτά τα φαινόμενα δεν οδηγούν στον εκφυλισμό τής κοινωνίας, που ενθαρρύνονται από τις κυβερνήσεις;
3) Η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας τού λαού εγγίζει το μηδέν. Οι αλήτες, οι κλέφτες και οι δολοφόνοι μπαίνουν στα σπίτια των αθώων πολιτών και τους σκοτώνουν για 50 ευρώ! Οι ληστείες, οι βιασμοί και οι δολοφονίες συμβαίνουν κάθε μέρα ουσιαστικά χωρίς συνέπειες για τους δράστες. Διότι και αν συλληφθούν οι εγκληματίες, μπαίνουν στην φυλακή, όπου ζουν καλύτερα από τους τίμιους και εργαζόμενους ανθρώπους. Πρακτικά υπάρχει ατιμωρησία. Άλλοτε (1980) είχαμε 20.000 αστυνομικούς και απολαμβάναμε σχεδόν πλήρη ασφάλεια, ενώ τώρα έχουμε 60.000 αστυνομικούς και η χώρα μας κατάντησε ζούγκλα.
4) Η κυβέρνηση διορίζει συνεχώς εκπαιδευτικούς, ενώ οι μαθητές μειώνονται συνεχώς. Κάποτε ήμασταν 70-80 μαθητές σε μια αίθουσα και γράμματα μαθαίναμε, τώρα είναι 10-15 μαθητές σε μια τάξη και γράμματα μαθαίνουν στα φροντιστήρια. Η παιδεία πάει κατά διαβόλου και η κυβέρνηση καθεύδει μακαρίως.
5) Η εθνική πολιτική τής κυβέρνησης είναι πολιτική ξεπουλήματος των ιερών και των οσίων. Η Μακεδονία, που εδώ και 2.350 χρόνια αποτελούσε και αποτελεί την κορόνα τής Ελλάδας, ξεπουλήθηκε δωρεάν στους Σλαβοσκοπιανούς. Και η κυβέρνηση τους αγνούς πατριώτες, που αγαπούν την Ελλάδα, τους αποκαλεί φασίστες.
Η πορεία τής Ευρώπης (και της Ελλάδας) οδηγεί δυστυχώς προς τον φασισμό. Οι λαοί των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών σιχάθηκαν βλέποντας ομοφυλόφιλους υπουργούς, βαρέθηκαν να εργάζονται χωρίς να αμείβονται ικανοποιητικά, να είναι άνεργοι, να ξεζουμίζονται από τους πολλούς φόρους, να βλέπουν κάποιους να ζουν βασιλικά και αυτοί να φυτοζωούν, να δολοφονούνται μαζικά από τους φανατικούς ισλαμιστές και οι κυβερνήσεις να μην αντιδρούν και να μη λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα εναντίον των εισβολέων. Γι’ αυτό οι ευρωπαϊκοί λαοί άρχισαν να ελπίζουν στην έλευση ενός σκληρού ακροδεξιού Μεσσία. Οι μόνοι που δεν καταλαβαίνουν τις ζυμώσεις που γίνονται στις ψυχές των Ευρωπαίων είναι οι «δημοκράτες», που κυβερνούν σήμερα την Ευρώπη.
