Μιλάει στον «Π.Τ.» η προϊσταμένη της Α΄/θμιας Εκπαίδευσης Δράμας

«Ο φυσικός χώρος

των παιδιών είναι στο σχολείο»

► «Όταν κάποιος δεν στέλνει το παιδί του στο σχολείο,

ενώ είναι υποχρεωτική η φοίτηση, έχει να αντιμετωπίσει την Πολιτεία»

► «Δεν μπορούν οι γονείς, επειδή το θέλουν,

να στερήσουν τα παιδιά απ’ αυτή την κοινωνική τους εξέλιξη»

Του Θανάση Πολυμένη

ΜΠΟΡΕΙ σε κάποιους να φαίνεται παράξενο, αλλά υπάρχουν ακόμα και αυτή τη στιγμή, παιδιά που δεν φοιτούν στο Δημοτικό σχολείο, γιατί οι γονείς τους είναι αρνητές μάσκας. Τέτοια παιδιά υπάρχουν και στο Νομό Δράμας σήμερα, αν και πιθανόν αυτή τη στιγμή, δεν ξεπερνούν ίσως τα δέκα.

Από την αρχή της σχολικής χρονιάς 2020-2021, τα παιδιά που δεν πήγαιναν στο Δημοτικό σχολείο ή στο Νηπιαγωγείο, δεν ξεπερνούσαν τα 15 σε όλο το Νομό Δράμας με κάποια αρχική καταγραφή που είχε γίνει. Σήμερα, δεν ξεπερνούν τα 10 και ίσως είναι και λιγότερα. Τα παιδιά αυτά που έχουν σταματήσει να πηγαίνουν σχολείο επειδή δεν τα στέλνουν οι γονείς τους που είναι αρνητές μάσκας μέχρι και σήμερα, ήδη έχουν ένα μεγάλο γνωσιακό κενό στην εκπαίδευσής τους, αλλά και στην κοινωνικοποίησή τους εντός του σχολείου και όχι μόνο.

Το πρόβλημα είναι αρκετά σοβαρό, και σίγουρα κάποια στιγμή, αυτοί οι γονείς θα καλεστούν από την πολιτεία να δώσουν εξηγήσεις. Και ο λόγος είναι ότι, το Σύνταγμα θεωρεί υποχρεωτική την εκπαίδευση μέχρι και την ηλικία των 15 χρόνων.

Για το τι ακριβώς συμβαίνει μ’ αυτό το θέμα, για το τι θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι γονείς, για το τι χάνουν αυτά τα παιδιά, αλλά και για το τι προβλέπεται, ο «Πρωινός Τύπος» συνομίλησε με την προϊσταμένη της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας κα. Ευφροσύνη Χαραλαμπίδου.

Θα χαθεί η χρονιά;

Αρχικά, η ερώτηση που απευθύναμε στην κα. Χαραλαμπίδου, ήταν αν αυτά τα παιδιά θα χάσουν την χρονιά τους και θα πρέπει να πάνε και πάλι στην ίδια τάξη.

Απαντώντας η κα. Χαραλαμπίδου, τονίζει ότι «σ’ αυτά τα παιδιά και στους γονείς τους, δώσαμε ένα περιθώριο για να το κατανοήσουν, κι εμείς εδώ ως διεύθυνση, αλλά και γενικά σαν Περιφέρεια, ότι δεν μπορούν να κρατάνε τα παιδιά εκτός σχολείου. Όσοι γονείς έφτασαν σ’ εμένα, ήμουν ξεκάθαρη σ’ αυτό. Για τους υπόλοιπους μας πρόλαβαν οι καταστάσεις που έκλεισαν τα σχολεία».

Όπως σημειώνει η ίδια, «γραμμή του Υπουργείου Παιδεία, είναι, πάντως – όπως και με τα εξ αποστάσεως μαθήματα που έβαλε παρουσιολόγιο – ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι εκτός σχολείου. Τα παιδιά οφείλουν – όπως το Σύνταγμα το λέει και η φοίτηση είναι υποχρεωτική – να είναι στο σχολείο».

Θα κινηθούν οι διαδικασίες…

Όσον αφορά το ζήτημα της χαμένης χρονιάς, η κα. Χαραλαμπίδου επισημαίνει ότι, «για να  χάσουν την τάξη, θέλουν ακόμα χρόνο, γιατί στο Δημοτικό είναι ακόμα πιο χαλαρά. Αλλά δεν θα φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Θα κινηθούν οι διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος. Δηλαδή, όταν κάποιος δεν στέλνει το παιδί του στο σχολείο, ενώ είναι υποχρεωτική η φοίτηση, έχει να αντιμετωπίσει την Πολιτεία. Προς το παρόν το πάμε μαλακά ώστε να το κατανοήσουν, ότι δεν έχει δικαίωμα κανένας να κρατάει το παιδί στο σπίτι. Μπαίνουν οι Κοινωνικές Υπηρεσίες, μπαίνει η Αστυνομία, μπαίνει η Εισαγγελία, δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Και δεν θα το αφήσουμε».

Η κα. Χαραλαμπίδου διευκρινίζει ότι «τα εξ αποστάσεως μαθήματα είναι υποχρεωτικά και δεν είναι πλέον όπως την άνοιξη. Μπαίνουν αμέσως σε λειτουργία όπως και σε ένα κανονικό σχολείο με μικρότερες ώρες βέβαια και θα υπάρχει παρουσιολόγιο».

Στην ερώτηση αν αυτά τα έστω λιγοστά παιδιά, μπορούν να συμμετάσχουν στην εξ αποστάσεων εκπαίδευση, η προϊσταμένη Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας, μας δίνει ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε το πνεύμα της πολιτείας και πώς λειτουργεί η υποχρεωτική εκπαίδευση.

«Θα σας πω ένα παράδειγμα που έτυχε να αντιμετωπίσω. Σε κάποιο Νηπιαγωγείο, γονείς είπαν ότι δεν στέλνουν το παιδί τους, όχι επειδή είναι αρνητές μάσκας, αλλά επειδή έχει πολλά κρούσματα. Η πολιτεία και οι ειδικοί, στην περίπτωσή μας ο ΕΟΔΥ, καθορίζουν αν το σχολείο θα είναι ανοικτό ή όχι. Δεν το καθορίζει ο καθένας μας. Η φοίτηση μέχρι τα 15 είναι υποχρεωτική. Συνεπώς, η πολιτεία σε ένα ευνομούμενο κράτος, καθορίζει τους κανόνες.

Και είπα στη Νηπιαγωγό που με ευκολία ίσως παραδέχθηκε το γεγονός, αν έχει μιλήσει στους γονείς αυτούς για επαναφοίτηση. Και αναρωτήθηκε τι λέω!

Όταν ένα παιδί λοιπόν, δεν φοιτήσει στο Νηπιαγωγείο, στη σημερινή μας εποχή, σημαίνει ότι δεν έχει κατακτήσει τις δεξιότητες που πρέπει. Άρα, όταν θα πάει στην Α΄ Δημοτικού, αντί να διδαχθεί τα μαθήματα όπως είναι το πρόγραμμα, θα πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να κατακτήσει κάποιες δεξιότητες: κοινωνικές δεξιότητες, διαχείρισης του χρόνου, της τάξης, των συμμαθητών, να πλένουμε τα χέρια μας, να ακούμε, όλα αυτά τα μαθαίνει στο Νηπιαγωγείο. Όταν το παιδί θα πάει ελλειμματικά εκεί, θα έχει πλέον ένα μεγάλο υστέρημα, που δεν μπορούν να το καταλάβουν οι γονείς. Γιατί, δεν αφορά αυτούς, αυτό το κομμάτι. Όμως, το καταλαβαίνουμε εμείς και πόσο μάλλον η πολιτεία, που θέλει τα παιδιά της να έχουν ένα επίπεδο».

Γνωσιακά κενά

Η κα. Χαραλαμπίδου μας μιλάει επίσης για μια άλλη μητέρα, η οποία ως αρνήτρια μάσκας, δεν ήθελε να στείλει το παιδί της στο σχολείο: «Εξήγησα στην μητέρα, τι πραγματικά συμβαίνει, με τα κενά που δημιουργούνται στο παιδί και θεωρώ ότι κατάλαβε, όταν με ρώτησε: δηλαδή δε θα μπορεί το παιδί μου να διαχειριστεί την κατάσταση όταν γυρίσει στην τάξη; Αυτό είναι το σφάλμα που έγινε. Γιατί όλο αυτό το διάστημα, οι εκπαιδευτικοί εκπαίδευαν τα παιδιά για τη μάσκα, για το πώς θα κινούνται και τώρα το παιδί θα εμφανιστεί και θα έχει έλλειμμα σ’ αυτό» και τονίζει ιδιαίτερα ότι, «σε κάποια φάση, αυτοί οι γονείς θα τεθούν στο δια ταύτα. Και σίγουρα πολύ γρήγορα, γιατί ο καιρός περνάει και δεν μπορεί να χάνεται γνωσιακό κεφάλαιο για τα παιδιά».

Καταλήγοντας η κα. Χαραλαμπίδου, τονίζει ιδιαίτερα: «Κάπου αυτό το πράγμα πρέπει να τελειώσει. Τα Χριστούγεννα, τα παιδιά αυτά, θα χάσουν ήδη τη μισή χρονιά. Ήδη με όλα αυτά και με την προηγούμενη άνοιξη, υπάρχουν ελλείμματα. Δεν μπορούμε να αφήνουμε άλλο να δημιουργούνται τέτοια ελλείμματα. Και το πιο δυνατό απ’ όλα, είναι ότι ο φυσικός χώρος των παιδιών είναι το σχολείο. Δεν γίνεται. Αυτό είναι, όχι αντιπαιδαγωγικό, αλλά το φυσικό. Δεν μπορούν οι γονείς, επειδή το θέλουν, να στερήσουν τα παιδιά απ’ αυτή την κοινωνική τους εξέλιξη».