Από το 8ο Επιστημονικό Αντικαρκινικό Συμπόσιο της Δράμας
Ο καθηγητής Χειρουργικής, πρεσβύτερος
π. Λινός στον «Π.Τ.» – «Η ‘’αξία’’ του θανάτου»
και ένας αξιοπρεπής θάνατος
π. Λινός: Στην περίοδο της πανδημίας είδαμε στον ευτελισμό του ανθρώπου στο θάνατο
Του Θανάση Πολυμένη
ΜΕ ΕΝΑ ιδιαίτερο θέμα για την «αξία» του θανάτου, μίλησε στο 8ο Επιστημονικό Συμπόσιο «Η Δράμα Ενάντια στον Καρκίνο» που έγινε στη Δράμα 13-15 Μαΐου, ο π. Δημήτριος Λινός.
Ο π. Λινός, προσφάτως χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, είναι Ομ. Καθηγητής Χειρουργικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ενώ είναι πρωτοπόρος διεθνώς στην Ενδοκρινική Χειρουργική, δηλαδή στη χειρουργική του θυρεοειδούς, των παραθυρεοειδών αδένων και των επινεφριδίων. Ως Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Χειρουργών Ενδοκρινών Αδένων (IAES) αλλά και Καθηγητής σε διεθνή συνέδρια, έχει μυήσει χιλιάδες χειρουργούς στην Αμερική, Ευρώπη, Ασία αλλά και Αφρική στη σύγχρονη αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδούς, παραθυρεοειδών και επινεφριδίων.
Ο π. Δημήτριος Λινός, βρέθηκε στη Δράμα, μαζί με τη σύζυγό του και γνωστή Καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Επιδημιολόγο κα. Αθηνά Λινού και μίλησε το μεσημέρι της Κυριακής με θέμα: «Η ‘’αξία’’ του θανάτου».
Σε μια σύντομη συνάντηση που είχαμε μαζί του, με ευγένεια δέχτηκε ο ίδιος να μιλήσει στον «Πρωινό Τύπο» για τη διάλεξή του. Αναφερόμενος στο θέμα του μας είπε ότι, «το θέμα του θανάτου είναι κατ’ αρχήν ιατρικό θέμα. Μάλιστα το περιοδικό Lancet τελευταία, είχε μια μεγάλη έκθεση πολλών επιστημόνων, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε το θάνατο».
Συνεχίζοντας, σημειώνει ότι «σήμερα, δεν το αντιμετωπίζουμε σωστά, με το να δίνουμε στους ασθενείς πολλά φάρμακα, πολλές θεραπείες μέσα στο Νοσοκομείο, ενώ θα μπορούσαν να έχουν ένα αξιοπρεπέστερο τέλος στο σπίτι τους ή σε ειδικές μονάδες, οι οποίες προς την κατεύθυνση παρηγορητικής αντιμετώπισης τείνουν. Αυτό το θέμα του περιοδικού Lancet, η Εκκλησία, εδώ και πολλά χρόνια το έχει αντιμετωπίσει. Όχι μόνο η χριστιανική αλλά και άλλες θρησκείες. Για παράδειγμα, στην Ινδία, σε ολόκληρες περιοχές, έχουν αναλάβει οι κάτοικοι, η κοινωνία και οι τοπικοί παράγοντες, να αντιμετωπίζουν αυτούς που είναι ετοιμοθάνατοι, ώστε να έχουν ένα ποιοτικό τέλος. Δηλαδή, το μήνυμα των γιατρών, είναι ότι πρέπει να υπάρξει ένας ποιοτικός θάνατος. Το θεολογικό, είναι εντελώς διαφορετικό: ότι ο θάνατος είναι μια αρχή, μια απελευθέρωση, είναι κάτι το οποίο είναι ένα ξεκίνημα καινούριο, για μια καινούρια ζωή, η οποία δεν θα έχει τέλος».
Όπως επισημαίνει ο π. Λινός, «είναι σημαντικό, είναι ένα δώρο θα λέγαμε και βεβαίως είναι ένας βίαιος σταθμός του ανθρώπου, διότι χωρίζεται η ψυχή από το σώμα, πολύ βίαια και σκληρά. Ούτε ο ίδιος ο Χριστός δεν δίστασε να πει: παρελθέτω απ’ εμού… αλλά όπως είναι το θέλημά σου».
Στη διαπίστωσή μας προς τον π. Λινό, ότι στην εποχή της πανδημίας και καθημερινά, ο θάνατος έγινε μια άσχημη κατάσταση, που έφτασε να είναι ένα νούμερο στατιστικής, ρωτήθηκε για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα. Απαντώντας, είπε ότι «ακριβώς αυτό τον ευτελισμό του ανθρώπου είδαμε στην περίοδο της πανδημίας. Από το Νοσοκομείο, πολλές φορές με τους ορούς και τους καθετήρες, πέθαιναν μακριά από τους συγγενείς τους, τα παιδιά τους, τους έβαζαν σε μια πλαστική σακούλα και τους πέταγαν. Αυτό είναι πραγματικά μια ντροπή για όλους μας, γιατρούς και κοινωνία».
