Ο πολιτικός εξ ορισμού πρέπει να είναι διάκονος του λαού .

Η παρουσία του στο δημόσιο βίο επιβάλεται να είναι άμεμπτη,υψηλού επιπέδου,πραγματική και ελπιδοφόρα.

Η έκφραση του πολιτικού του λόγου αξιοπρεπής,ενωτική και δημιουργική για τους πολίτες.

Οι πολιτικοί καλούνται να είναι δάσκαλοι ήθους και ευπρέπειας.

Ενώνουν και δε διχάζουν το λαό.

Ο λαός έχει ανάγκη να ακούει πολιτικό λόγο από τον πολιτικό που θα τον οδηγεί σε νέα μονοπάτια της σκέψης και της λογικής.

Οχι αφορισμούς.

Οχι ύβρεις.

Οχι μηδενισμούς.

Ο πολιτικός είναι δάσκαλος της δημιουργίας και της δημοκρατίας.

Δεν είναι δικαστής.

Νομθετει.Ψηφιζει νόμους δίκαιους.

Λογοδοτεί στο λαό.

Κάνει έργο που θα ανεβάζει το επίπεδο των πολιτών.

Δεν εκλέγεται για να γίνει κάποιος,αλλά για να κάνει καλό στους πολίτες.

Φυσικά αυτά είναι περισσότερο θεωρητικά.

Η πράξη διαφέρει .

Η πολιτική πόλωση είναι καθημερινή στο χώρο της πολιτικής και κυρίως δημιουργεί διχασμό και οπισθοδρόμηση.

Έτσι οι πολίτες απομακρύνονται από την πολιτική και τους πολιτικούς.

Φτάσαμε στο σημείο σχεδόν οι μισοί πολίτες να μην ψηφίζουν στις εκλογές.

Το κλίμα αυτό θα το αλλάξουν μόνο οι ίδιοι οι πολιτικοί.Με τη συμπεριφορά τους και την αξιοπιστία τους θα επιστρέψουν οι πολίτες στην πολιτική.

Έτσι ο λαός θα αγαπήσει και θα σεβαστεί τους πολιτικούς.

Οι αντίρροπες δυνάμεις που αναπτύσσονται στην κοινωνία από τον υποβαθμισμένο πολιτικό λόγο ,κάποια στιγμή διαλύουν και τη δημοκρατία και την κοινωνία .

Οι πολίτες πλέον στη σημερινοί εποχή έχουν χρέος να αξιολογούν αντικειμενικά και να στέλνουν στο σπίτι τους όλους εκείνους που τους υποβαθμίζουν,όλους τους λαϊκιστές,όλους εκείνους που νομίζουν πως οι λαοί υπάρχουν για να τους χειροκροτούν.

Οι λαοί υπάρχουν για να γεύονται τα αγαθά της άσκησης της εξουσίας των πολιτικών εκείνων που είναι δίκαιοι αγωνιστές,που βάζουν πρώτα το συμφέρον των πολιτών.

Αρκετά πληρώνουμε τους λαϊκιστές και ανύπαρκτους στο χώρο της πολιτικής.