Ο πυρροκότσυφας ή πετροκότσυφας
του Φαλακρού που εντυπωσιάζει
Ο ΠΥΡΡΟΚΟΤΣΥΦΑΣ ή πετροκότσυφας, είναι ένα εντυπωσιακό είδος πουλιού και ανήκει στα προστατευόμενα είδη. Όπως γράφουν σε ένα σχετικό κείμενο που δημοσιεύεται στον ΟΦΥΠΕΚΑ, οι Δραμινοί Πασχάλης Ψαλτόπουλος από τη Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Νέστου-Βιστωνίδας και Ροδόπης και Κώστας Βιδάκης φωτογράφος Φύσης και καθηγητής του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος Δράμας, είναι ένα εντυπωσιακό πουλί της οικογένειας Muscicapida, γνωστό για τον εντυπωσιακό του χρωματισμό και την προτίμησή του σε βραχώδεις ορεινές περιοχές με χαμηλή ανθρώπινη όχληση.
Το αρσενικό ξεχωρίζει την άνοιξη και το καλοκαίρι με το γαλανό κεφάλι και ράχη, σε αντίθεση με το πορτοκαλοκόκκινο στήθος και κοιλιά του. Τα θηλυκά και οι νεαροί έχουν πιο διακριτικά καφέ-γκρι φτερώματα, προσφέροντάς τους καλύτερη κάλυψη από θηρευτές.
Οι απότομες πλαγιές, οι αλπικοί λιθώνες και τα βραχώδη ξέφωτα παρέχουν το ιδανικό περιβάλλον για φωλεοποίηση και ανεύρεση τροφής. Ο Πυρροκότσυφας παρατηρείται κυρίως κατά την αναπαραγωγική περίοδο (Απρίλιο-Σεπτέμβριο), όπου τα αρσενικά τραγουδούν από εμφανείς θέσεις, προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν τα θηλυκά και να υπερασπιστούν την επικράτειά τους.
Εντοπίζεται σε αρκετές ορεινές περιοχές της Ελλάδας, κυρίως σε βραχώδη αλπικά και υποαλπικά οικοσυστήματα. Μερικά από τα πιο σημαντικά σημεία όπου έχει καταγραφεί είναι το Φαλακρό, η οροσειρά Ροδόπης, ο Όλυμπος, ο Γράμμος, ο Βόρας, η Τύμφη και ο Σμόλικας, η Πάρνηθα και η Δίρφη, ενώ κατά τη μετανάστευση έχει καταγραφεί και στην Κρήτη και νησιά του Αιγαίου.
Ο Πυρροκότσυφας είναι μεταναστευτικό είδος. Αναπαράγεται σε ορεινές περιοχές της Νότιας και Κεντρικής Ευρώπης, ενώ τον χειμώνα μετακινείται στην Υποσαχάρια Αφρική. Οι πληθυσμοί του εμφανίζουν πτωτικές τάσεις σε ορισμένες περιοχές λόγω της κλιματικής αλλαγής και της απώλειας βιοτόπων.
Ο Πυρροκότσυφας προστατεύεται από την Οδηγία για τα Πουλιά της Ε.Ε. και περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι, γεγονός που σημαίνει ότι απαιτούνται ειδικά μέτρα διατήρησης των βιοτόπων του. Παρά τη σταδιακή μείωση των πληθυσμών του, θεωρείται είδος Χαμηλού Κινδύνου (Least Concern) στη λίστα της IUCN, αν και απαιτείται συνεχής παρακολούθηση.
