Ο Ζαβούνας
Γράφει ο Ανανίας Τοζακίδης
Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου
Δεν ξέρω ποιος το ‘βγαλε το παρατσούκλι του, αλλά ένα ανοιξιάτικο απογευματινό τη δεκαετία του 70 στο γήπεδο Δόξης , θυμάμαι έναν κομψό κύριο που τον έβλεπα για πρώτη φορά. Στις προπονήσεις της Δόξας πήγαινα συχνά, να παρακολουθήσω και να σχολιάσω μαζί μ’ άλλους τα τελευταία νέα της ομάδας μας. Το απόγευμα εκείνο, καθόμασταν στο γήπεδο με απόντες τους παίκτες. Που είχαν πάει οι παίκτες; Τα βλέμματα όλων των φιλάθλων, ήταν προσηλωμένα στον απέναντι λόφο του Κορυλόβου. Οι παίκτες της αγαπημένης μας ομάδας ανέβαιναν τροχαδόν τον νεοανοιχθέντα δρόμο του γειτονικού λόφου. Εντυπωσιασμένοι οι περισσότεροι από εμάς, για την σκληρή προπόνηση του νοτιοαμερικάνου Νταν Γεωργιάδη(είχε θητεύσει ως προπονητής σε εθνικές ομάδες της Νοτίου Αμερικής) σχολιάζαμε με θετική αύρα τον ερχομό του νέου προπονητή. Μόλις είχε αντικαταστήσει τον προκάτοχό του, μετά από κάποια ατυχή αποτελέσματα της ομάδας. Διψασμένη για άνοδο, στη μεγάλη κατηγορία ομάδα της Δόξας, η αλλαγή προπονητή ήταν αρκετά συχνή μια και η άνοδος στην Α΄ εθνική ήταν για χρόνια ένα ανεκπλήρωτο όνειρο.
Τότε, ήταν που εμφανίστηκε ο Ζαβούνας. Δεν τον ήξερα, δεν είχα καν γεννηθεί, όταν έπαιζε στη μεγάλη Δόξα του Λουκανίδη, αλλά θυμάμαι έναν κομψά ντυμένο κύριο να σχολιάζει με σοβαρότητα με τους μεγαλύτερους, το νέο προπονητή τον συνονόματο του Νταν Γεωργιάδη: «Λάθος δεν βάζεις τους παίκτες στη άσφαλτο σε σκληρή προπόνηση στη μέση της ποδοσφαιρικής περιόδου…». Αυτή ήταν η πιο κοντινή και μόνη επαφή με τον περίφημο Ζαβούνα, ποδοσφαιριστή της μεγάλης Δόξα Δράμας… Δόξα Δράμας, δύο λέξεις που τόσο πολύ έχουν συνδεθεί μεταξύ τους, δύο λέξεις όλα τα άγουρα εφηβικά όνειρά μας…. Τα προσωπικά όνειρα, σε πλήρη σύγχυση με τις επιτυχίες του αγαπημένου μας ποδοσφαιρικού συλλόγου, θέλαμε να τη δούμε ξανά μεγάλη, μια και όλοι ήμασταν κολλημένοι στο όχι και τόσο μακρινό, αλλά ένδοξο παρελθόν της εποχής του Ζαβούνα. Η προσμονή του Σαββατοκύριακου, η αγωνία στο γήπεδο, η χαρά της νίκης, ή η απογοήτευση της ήττας, μετά το αγώνα της Δόξας περνούσε μέσα στο γήπεδο της Δόξης, αλλά και στο ανθρώπινο ποτάμι που κατέβαινε αμέσως μετά την οδό Βενιζέλου. Όταν έπαιζε η ομάδα εκτός, πηγαίναμε στο πρακτορείο του κ.Παναγιώτη Κατσανίδη στη πλατεία. Αυτός ήταν που έβγαζε πρώτος το αποτέλεσμα του απογευματινού εκτός έδρας αγώνα της Κυριακής, κολλούσε μάλιστα στη τζαμαρία σε άσπρα χαρτάκια και με καλλιγραφικά γράμματα το αποτέλεσμα του αγώνα π.χ. Βέροια – Δόξα 1- 1. Θυμάμαι τον κ. Παναγιώτη να είναι στο τηλέφωνο και εμάς τους ανυπόμονους, να ξεροσταλιάζουμε έξω απ’ το πρακτορείο για το αποτέλεσμα του ματς. Δεν ανεβήκαμε τελικά εκείνη τη χρονιά στην Α΄ εθνική παρά την έλευση του Νταν και μάλλον πρέπει να είχε δίκιο ο «κύριος» Αντώνης, ο επονομαζόμενος Ζαβούνας στο σχόλιό του, «θα τους κάψει τους παίκτες μ’ αυτού του είδους την προπόνηση»…
