Μια ιδιαίτερη παρουσίαση βιβλίου για τις γυναίκες

 Οι αλήθειες γυναικών και οι ρόλοι

στους οποίους καλείται σήμερα

να ανταποκριθεί μια γυναίκα

 Μιλάνε στον «Π.Τ.» οι συγγραφείς: Στεύη Τσούτση, Μαρία Αμανατίδου και Πολύνα Μπανά

Του Θανάση Πολυμένη

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ενδιαφέρουσα παρουσίαση βιβλίου, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης 12 Ιουλίου, στο πλαίσιο της 28ης Γιορτής Βιβλίου, που διεξάγεται τις μέρες αυτές στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης μας.

Με κεντρικό τίτλο «Αλήθειες Γυναικών», ο κόσμος απόλαυσε μία performance (ή ένα θεατρικό αναλόγιο) από γυναίκες για τις γυναίκες. Η ιδέα ήταν βασισμένη στο βιβλίο «Αόρατη Πληγής» της κας Στεύης Τσούτση. Μαζί με την συγγραφέα, συμμετείχε και η επίσης συγγραφέας και δημοσιογράφος κα. Μαρία Αμανατίδου, ενώ παράλληλα, αποσπάσματα από διήγημά της, διάβασε στο κοινό η Δραμινή συγγραφέας κα. Πολύνα Μπανά, από το πρόσφατο βιβλίο της με διηγήματα «Μικρές Ρωγμές». Οι τρεις κυρίες διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο «Αόρατη Πληγή», καθώς και από το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο της κας. Μπανά «Μικρές Ρωγμές».

Στεύη Τσούτση

Για το βιβλίο της «Η Αόρατη Πληγή», μίλησε στον «Πρωινό Τύπο» η κα. Τσούτση, η οποία αρχικά σημειώνει ότι, «πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, όπου περιγράφονται 11 ιστορίες γυναικών. Μιλάει για τις αόρατες πληγές των γυναικών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων, για το θάνατο, την ασθένεια, τα απωθημένα, τον καθρέφτη».

Όπως σημειώνει η ίδια, «Ακριβώς επειδή ήταν γυναίκες ηρωίδες, φτιάξαμε μια performance,  θέλοντας να ενισχύσουμε τη γυναικεία αυτοπεποίθηση, να μιλήσουμε για τη γυναικεία ενδυνάμωση. Είναι εποχές πολύ δύσκολες, τα δύο χρόνια της πανδημίας αύξησαν πάρα πολύ τα ποσοστά της ενδοοικογενειακής βίας, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες για κακοποιήσεις, το me too ήρθε κι έδεσε, οπότε φτιάξαμε αυτό για τις “αλήθειες γυναικών”».

Από αρ. Πολύνα Μπανά, Στεύη Τσούτση, Μαρία Αμανατίδου.

Σχετικά με το τι είναι οι «Αλήθειες Γυναικών», η κα. Τσούτση μας εξηγεί: «Είναι δύο γυναίκες επί σκηνής, και ανά πόλη που φιλοξενούμαστε υπάρχει και μία guest συγγραφέας της πόλης, θέλοντας να ενώσουμε τις φωνές μας. Αυτή η δράση ταξιδεύει στην Ελλάδα και είναι σημαντικό να ακούμε πράγματα τα οποία μας βοηθούν να κάνουμε τον κόσμο μας λίγο καλύτερο, να τον κάνουμε έτσι όπως θέλουμε να είναι».

Ερωτώμενη για το πώς κατέληξε στο συγκεκριμένο θέμα, τονίζει: «Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο μου, αν και το πρώτο ήταν παιδικό. Οι ιστορίες μου ως ένα βαθμό είναι αληθινές, απλά είμαι υπέρ της αυτομυθοπλασίας, όπου παίρνουμε αληθινές ιστορίες και πλέκουμε την αλήθεια με το μύθο. Η ζωή δεν αξίζει πάντα να γίνει λογοτεχνία, όμως η λογοτεχνία περιλαμβάνει πάντα πολύ σημαντικά κομμάτια της ίδιας της ζωής».

Στην ερώτηση για τις συνομιλίες που έχει η ίδια σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις και πώς βλέπουν οι γυναίκες όλα αυτά, τονίζει: «Έχω συνομιλήσει και με άνδρες. Και μάλιστα έχουμε δει και ένα ιδιαίτερα συγκινητικό θέμα, τον Μάρτη, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Εκεί, ήρθε ένας κύριος και μου λέει: λυπήθηκα που δεν ήταν η γυναίκα μου μαζί και πραγματικά χάρηκα που το άκουσα. Και όπως μου είπε, θα γίνω και καλύτερος σύζυγος από εδώ και πέρα».

Η ίδια επισημαίνει εδώ, ότι «δεν είναι ένα φεμινιστικό κείμενο, δεν βάζει τους άντρες στη γωνία, αλλά μιλάει για τις αλήθειες των ανθρώπων. Δεν ξεχωρίζει τα φύλα. Μιλάει για τις αλήθειες γυναικών, αλλά αν το σκεφτεί κανείς, είναι αλήθειες όλων μας».

Μαρία Αμανατίδου

Στην ίδια performance, συμμετείχε και η συγγραφέας και δημοσιογράφος κα. Αμανατίδου, η οποία μιλώντας στον «Π.Τ.» αναφέρεται στην εκδήλωση. Όπως μας λέει, «σ’ αυτή την εκδήλωση, ακούγονται οι φωνές των γυναικών. Το βιβλίο της Στεύης, αλλά και όλα τα κείμενα, απευθύνονται σε όλες τις γυναίκες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνίας. Είναι ένας λόγος αφύπνισης, ένας λόγος αλληλεγγύης ανάμεσα στις γυναίκες και ένας λόγος ενδυνάμωσης. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με όλα αυτά που βλέπουμε καθημερινά και όλη αυτή τη βία που υπάρχει στην κοινωνία και ειδικά απέναντι στις γυναίκες, είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε το βήμα στις γυναίκες, να μπορούμε να μιλάμε μεταξύ μας και να έχουμε τη δυνατότητα να ενδυναμώνουμε η μία την άλλη. Η λογοτεχνία είναι ένα κομμάτι που μπορεί να μας βοηθήσει σε όλο αυτό».

Όπως εξηγεί η ίδια, «θεωρώ ότι υπάρχει πάρα πολύ έντονο το στοιχείο της βίας στην κοινωνία μας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια με την πανδημία, έχουν εμφανιστεί κάποιες συμπεριφορές, οι οποίες το προηγούμενο διάστημα κουκουλώνονταν κατά κάποιο τρόπο από την κοινωνία. Το είδαμε αυτό πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ ότι , όταν κάποιος διαβάζει κάτι, όταν ακούει κάτι, όταν βλέπει κάτι στο οποίο μπορεί να αναγνωρίσει μια δική του εμπειρία, δεν αισθάνεται μόνος, δεν αισθάνεται μόνη. Οπότε, αυτός είναι ένας τρόπος να νιώσει τη δύναμη να βγει και να μιλήσει. Από αυτή την έννοια θεωρώ ότι είναι σημαντικό να υπάρχουν τέτοιου είδους κείμενα».

Πολύνα Μπανά

Στην εκδήλωση αναφέρθηκε και η κα. Μπανά η οποία με δηλώσεις της στον «Π.Τ.», σημειώνει ότι «πρόκειται για μια performance, η οποία αφορά τις γυναίκες, από γυναίκες για τις γυναίκες».

Όπως τονίζει η ίδια, «είναι κάτι διαφορετικό και για τη γιορτή βιβλίου, γιατί δεν είναι μια κλασική καθιερωμένη βιβλιοπαρουσίαση. Είναι κάτι διαφορετικό, μπορείς να το πεις και θεατρικό αναλόγιο. Οι δύο συγγραφείς, η Στεύη Τσούτση και η Μαρία Αμανατίδου, απευθύνονται η μία στην άλλη και οι δύο μαζί στο κοινό και τα κείμενα που αποδίδουν, βασίζονται στο βιβλίο της Στεύης, την Αόρατη Πληγή. Ο δικός μου ρόλος στη συμμετοχή, έγκειται στο γεγονός ότι, τα περισσότερα διηγήματα της συλλογής, πραγματεύονται γυναικεία ζητήματα και θέματα˙ τη γυναικεία συνθήκη όπως χαρακτηρίζω μια ενότητα του βιβλίου. Στο εν λόγω διήγημα, μιλάω για τη σημερινή γυναίκα και τους πολλαπλούς ρόλους που καλείται να επωμιστεί και να υπηρετήσει και τα αυξημένα πολλαπλά καθήκοντα στα οποία καλείται να ανταποκριθεί και να τα βγάλει πέρα στην καθημερινότητά της».