Οι Δραμινοί τίμησαν τη μνήμη
των Ελλήνων Θρακών που έχασαν
τη ζωή τους το «Μαύρο Πάσχα» του 1914
Στον Ιερό Ναό των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων η εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας
Τιμήθηκε και φέτος η μνήμη της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού, στον Ιερό Ναό των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων όπου φυλάσσονται κειμήλια (εικόνες του τέμπλου κ.λ.π.) πού έφεραν οι πρόσφυγες από τον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Αδριανουπόλεως, και όπου ευρίσκεται το μνημείο των σφαγιασθέντων Θρακών από τους Βουλγάρους και τους Νεότουρκους.
Το ετήσιο μνημόσυνο για τη Γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού της 6ης Απριλίου, πραγματοποίησε την Κυριακή 7 Απριλίου, η Θρακική Εστία Δράμας.
Το μνημόσυνο, τίμησαν με την παρουσία τους οι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου, βουλευτές Δράμας κ.κ. Δημήτριος Κυριαζίδης της Νέας Δημοκρατίας και Θεόφιλος Ξανθόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Επίσης, ο Αντιπεριφερειάρχης Δράμας κ. Μιχαήλ Μουρβετίδης, ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης κ. Ανάργυρος Πατακάκης, ο Δήμαρχος Δράμας κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος και η Αντιδήμαρχος Δράμας κα. Δέσποινα Αβραμίδου.
Μετά το τέλος του μνημοσύνου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο για τα θύματα της Γενοκτονίας των Θρακιωτών, στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού και ακολούθησε κέρασμα στην αίθουσα δεξιώσεων.
Με αφορμή τη φετινή επέτειο της Γενοκτονίας, και με τη συμβολή και άδεια των Ιερών Μητροπόλεων Δράμας και Ζιχνών-Νευροκοπίου, από το Σάββατο 6 Απριλίου μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων η εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας. Πρόκειται για ιερό κειμήλιο το οποίο έφεραν οι πρόγονοι από τις αλησμόνητες πατρίδες και συγκεκριμένα από την Κεσσάνη της Ανατολικής Θράκης και πλέον βρίσκεται στον Ιερό Ναό Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού της Μικρόπολης Δράμας. Το Ιερό αυτό κειμήλιο θα παραμείνει για προσκύνημα στον Ιερό Ναό για όλη την ερχόμενη εβδομάδα.
Ιστορικά, η 6η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων ως η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Οι διωγμοί του Θρακικού Ελληνισμού ξεκίνησαν από τον χώρο της Βόρειας Θράκης (την Ανατολική Ρωμυλία) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροι οργάνωσαν σφαγές και διώξεις σε βάρος του Ελληνικού Στοιχείου σε πολλές πόλεις της Ανατολικής Ρωμυλίας, στην Αγχίαλο, στη Βάρνα, στη Φιλιππούπολη, στη Στενήμαχο, και εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες της περιοχής να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη αλλά και στην ελεύθερη Ελλάδα.
Ακολούθησε, από το 1908, η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων. Αφετηρία των διωγμών και της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Θράκης, Πόντου και Μικράς Ασίας) από το καθεστώς των Νεοτούρκων υπήρξε ο χώρος της Ανατολικής Θράκης. Με βίαια μέσα, εμπορικό αποκλεισμό, βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, ομαδικές σφαγές, ατιμώσεις, καταναγκαστική εργασία σε τάγματα εργασίας εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη. Υπολογίζεται ότι την περίοδο 1913-1917, από τους 360.000-370.000 Έλληνες που αριθμούσε η περιοχή, 232.000 Ανατολικοθρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε καταναγκαστικά έργα και από αυτούς επέστρεψαν στις εστίες τους, με τη λήξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο οι 50.000.
Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνισμού της Θράκης υπήρξε η 6η Απριλίου 1914, η οποία έχει χαραχτεί στη μνήμη των Θρακιωτών ως «το Μαύρο Πάσχα». Την ημέρα εκείνη επέλεξαν οι Νεότουρκοι μη σεβόμενοι ούτε τη σημαντικότατη αυτή θρησκευτική γιορτή του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, Κυριακή του Πάσχα, για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιουπόλεως και Βιζύης και άλλων θρακικών περιοχών. Η 6η Απριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού από τους Τούρκους, που ολοκληρώθηκαν το 1922 με την καταστροφή του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, της Θράκης και του Πόντου. Γι’ αυτό και η ημερομηνία αυτή είναι πολύ σημαντική για όλους τους Θρακιώτες αλλά και για τον προσφυγικό Ελληνισμό γενικότερα.
